proza polska
Jeden dzień, jeden rok, jedno życie – historia wychodzenia z kryzysu egzystencjalnego Brunona Winnickiego – młodego profesora politologii na Uniwersytecie Warszawskim, odnoszącego naukowe i zawodowe sukcesy, popularnego w mediach, dzięki ciętemu językowi i błyskotliwym obserwacjom; ale również rozwodnika, który nie może dotrzeć do swojej dorastającej córki, ani po latach konfliktów porozumieć się z własnym bratem...
"Wniebowstąpienie” po raz pierwszy ukazało się w 1967 roku i od razu stało się powieścią kultową, którą błyskawicznie wykupiono z księgarń. Książka zirytowała peerelowskie władze do tego stopnia, że zakazano publikowania jakichkolwiek pozytywnych recenzji na jej temat. W "Życiu Warszawy” można było przeczytać jedynie opinię: "gigantyczna ruja, porubstwo, pijaństwo i kopulacja”. Konwicki opisuje Polskę lat sześćdziesiątych, jednak chociaż przywołuje konkretne wydarzenia i miejsca, nie jest to opis realistyczny. Bohater, straciwszy po wypadku pamięć, krąży po Warszawie surrealistycznej i tajemniczej, wplątując się, mniej lub bardziej świadomie, w niejasne zajścia i afery. Jednocześnie stale próbuje znaleźć odpowiedź na pytanie, kim jest i skąd się tutaj znalazł.
„Wspólny pokój” Zbigniewa Uniłowskiego to autobiografia młodego pisarza, napisana w Warszawie, przy ulicy Nowiniarskiej 2, w mieszkaniu matki Stanisława Ryszarda Dobrowolskiego. Bohaterami powieści są koledzy Uniłowskiego, członkowie grupy poetyckiej Kwadryga: Stanisław Ryszard Dobrowolski – Zygmunt Stukonis i Stanisław Maria Saliński – Dziadzia. Sam Uniłowski występuje jako Lucjan Salis, główny bohater, który właśnie powrócił z Zakopanego. Ma zamieszkać u Stukonisów i powiększyć grono lokatorów, do których należą Felicja Stodulska, pracująca w sklepie z wędlinami, Teodozja Mokucka, która uczy się na akuszerkę, a także student Józef, pochodzący z Rosi na Kresach Wschodnich, który poświęcił się agronomii. Dzieli on pokój z bratem Zygmunta, Miećkiem, chodzącym do szkoły chemicznej. Kolejnym lokatorem zostaje Dziadzia, czyli Stanisław Krabczyński, który właśnie powrócił z półrocznej podróży morskiej.
W książce znajdują się następujące utwory Mikołaja Reja: - "Krótka rozprawa między trzema osobami, Panem, Wójtem a Plebanem, którzy i swe, i innych ludzi przygody wyczytają, a takież i zbytki, i pożytki dzisiejszego świata"; - "Źwierzyniec"; - "Figliki"; - "Żywot człowieka poczciwego"; Uzupełnieniem tekstów, nieodzownym do ich możliwie pełnego i poprawnego zrozumienia, są "Przypisy" i "Słowniczek".
Wymazane to miasteczko na Dzikim Wschodzie, położone między Lasem, W Którym Rosną Same Trujaki a parkingiem dla TIR-ów „Tijuana”. Kilka bloków postawionych na bagnach, w próżni. W tej scenerii, zapełnionej całą galerią oryginałów, rozgrywa się przewrotny romans, harlequin à rebours. Wszystko odbywa się tu na odwrót niż w klasycznej historii miłosnej. Pięknego Damiana fascynują jedynie ciała stare, grube i porozciągane, a królowa pieczarek Alexis ma wobec niego podstępny plan. Historia pęcznieje od żądz i emocji.
Jest to książka o miłości do książki i o jej wielkiej magii. Składam hołd jedynej przyjaźni z najwcześniejszych lat pacholęcych pełnych nieporozumień i bólu, lat młodzieńczych, gdy była zrozumieniem moich buntów, latom dojrzałym, gdy mogłem już z większym spokojem oddawać się temu, co kocham najbardziej: tajemnicom, które skrywa papier, zapachy farby, kleju, magia druku, wieloznaczność okładki. Leżę z książką otwartą na mojej twarzy, świata obecnego nie ma, pojawiają się światy dawne, dawne zapachy, dawne tajemnice. Wchłaniam tę Prawdę całym sobą... Jest to tez opowieść o tajemnych fluidach kobiet, tej niezbadanej mistyce, której jedno tchnienie zdolne jest uratować życie lub zrozumieć i pogodzić się z tym, że za moment nadejdzie koniec, łagodne przejście...
Dzieło Czesława Miłosza to nie tylko znakomita rozprawa z dziedziny politologii i badań nad komunizmem, to literacki traktat albo swoista powieść z kluczem, zawierająca ponadczasową refleksję o kondycji ludzkiej, etyce, wolności i zniewoleniu, wyrastająca jednak z konkretnego i przez to wiarygodnego doświadczenia świadka i uczestnika. Edycja niniejsza jest przedsięwzięciem wyjątkowym: wydawcy udało się namówić autora do skomentowania utworu, do ponownego spojrzenia na wypadki sprzed półwiecza i podzielenia się refleksjami z czytelnikiem.
Dziwaczna i niepokojąca polska wersja 'Roku 1984" w wydaniu fanatyczno-religijnym. VII RP ogarnęła nowa ideologia: redemptosarmatyzm. Wielki Redemptorosamarta Smardzyk rządzi stłamszonym ludem, walutą stały się święte obrazki, alkohol jest produkowany ze starych samochodów, do dyspozycji są iGod i hologramy sanktoholoaureolo, a jedyną słuszną wiarę głoszą na ulicach bojówki starszych redemptosarmatek oraz ciężarni ministranci. Wszyscy Polacy przyzwyczajeni są, by szpiegować siebie nawzajem, a oczy Wielkiej Kurii widzą wszystko.