proza polska
Umiejscowiona latem 1939 roku na Litwie, która "była wtedy wielkim zachodzącym słońcem", historia pary maturzystów i ich pierwszego wielkiego uczucia jest czymś znacznie więcej niż tylko wzruszającym melodramatem. Nostalgiczna, choć niepozbawiona pikanterii i humoru, powieść stanowi powrót wielkiego pisarza do krainy jego młodości i jest zarazem społeczno-obyczajowym portretem końca pewnej epoki. "Kronika", spopularyzowana przez film Andrzeja Wajdy, jest jednak znacznie bogatsza w niuanse psychologiczne, a jej lektura sprawia ogromną przyjemność.
Autor w środku Nowego Jorku wskrzesza nasycony metafizyką świat tańczących chasydów, diabłów, aniołów oraz zwykłych, prostych ludzi, których senną i szarą egzystencję zakłócają czasem zupełnie nieprawdopodobne wydarzenia.
„Dziwna sprawa ta młodość” - pisze autor w przedmowie do wznowionego wydania swojej książki. I chyba każdy z nas, kto przeżywa młodość, lub już ją przeżył, powie, że jest to okres dziwny. Kim właściwie wtedy człowiek jest? Ani dzieckiem, ani dorosłym. To okres pogranicza, zmiany, nowości. To okres owiany tajemnicą i strachem przed nadchodzącą przyszłością. Ale także czas buntu, zabawy, poszukiwania sensu, celu i drogi w życiu. Takie problemy i rozterki, ale także radości i wzloty przeżywa główny bohater powieści Jarosława Iwaszkiewicza, Antoni. Kończy szkołę i przyjeżdża na wakacje do rodziny, na wieś. Napawa go to lękiem, czuje się samotny wśród krewnych, których widzi pierwszy raz w życiu. Jednak powoli ulega urokowi wiejskiej sielanki. Wśród zabaw z kuzynami, trwających od rana do wieczora, długich rozmów i spacerów, Antoni szuka sensu swojego istnienia. Trapią go problemy egzystencjalne.
Rafał Radwan to przystojny student medycyny. Wygadany, pewny siebie, z odwagą i animuszem patrzy w przyszłość. Nie przywiązuje się do miejsc i ludzi, słabszymi od siebie gardzi, kobiety ma za nic. Łaknie przygody i wyzwań. Postanawia rzucić uczelnię i nie oglądając się za siebie, wyjechać za granicę. Przed nim świat i życie! Gdy po latach podróżowania wraca do Polski, jego głowę rozpala nowe pragnienie - zdobyć kobietę, którą kiedyś zniszczył.
Troje młodych ludzi - Rosomak, Pantera i Żuraw - spędza lato w leśnej głuszy. Zamieszkują w drewnianej chacie nad jeziorem. Gospodarują, uprawiają ogród, chodzą na wędrówki i pomagając zwierzętom. Żyją zgodnie z rytmem natury i jej prawami. Rodziewiczówna snuje opowieść niespiesznie, niekiedy dość napuszonym stylem, jednak szybko okazuje się, że jej przesłanie jest na wskroś nowoczesne. Widać w nim dogłębną znajomość lasu, zwierząt, tradycji wiejskich i puszczańskich. Sama Rodziewiczówna spędzała tak letnie miesiące, tylko, że jej towarzyszyły dwie inne kobiety. Tego nie odważyła się powiedzieć wprost w swojej książce.
"Literatura lat 1945-1975" omawia obszar piśmiennictwa, który oczom czytelników ukazuje się jako wypełniony bezlikiem zjawisk: utworów, usiłowań twórczych, tendencji - nader różnych, mało mających ze sobą wspólnego. Nadrzędną intencją książki jest właśnie uporządkowanie tego obszaru, przedstawienie kolejnych generacji pisarzy wkraczających w życie aktywne, przemian stylów i poetyk, wyłaniania się nowych tematów i ich dalszych metamorfoz. ujęcie to stara się wtopić sylwetki pisarzy w tło szerszych przemian, jakie następowały w literaturze.
Książka przedstawia najważniejsze utwory, pisarzy i wydarzenia kulturalne trudnego czasu transformacji ustrojowej w Polsce. Autorka wprowadza w zagadnienia literackie po 1975 roku. Ukazuje problemy współczesnego piśmiennictwa polskiego w okresie przemian politycznych, schyłku PRL i transformacji ustrojowej. Przybliża atmosferę tamtych lat, opisując m.in. sposoby działania cenzury...
"Ludzie bezdomni" to powieść-panorama ukazująca społeczeństwo polskie końca XIX w. Dzięki postaci lekarza, Tomasza Judyma obserwujemy środowisko lekarskie, elity towarzyskie, a przede wszystkim ludzi zamieszkujących dzielnice biedoty w różnych częściach kraju. Kluczową kwestią jest w utworze pojęcie bezdomności rozumiane zarówno w sensie materialnym, jako brak dachu nad głową i nędza, jak i w wymiarze psychologicznym, jako wykorzenienie, samotność, wyobcowanie, wynikające z niezgody na świat, w którym nie można być szczęśliwym.
Kiedy wojenna zawierucha dociera do Piórkowa, Jasiu, zwany Smyczkiem, chowa się w krostkowskich lasach i tworzy oddział partyzancki. Za wywiad będzie odpowiedzialny ksiądz Morga, pseudonim „Pasterz", łącznikiem zostanie miejscowy niemowa „Gaduła", logistyką zajmie się Kazimierz „Luter" - wszak w spadku po ojcu, duńskim konstruktorze, otrzymał karawan, którym powieziono na cmentarz samego arcyksięcia Ferdynanda. W oddziale nie zabraknie dziedzica Grzegorza, „Szoguna".
Powieść jest ironicznym portretem artysty z czasów młodości, dojrzewającego w peerelowskiej rzeczywistości schyłku lat sześćdziesiątych. Narrator opowiada o swoich latach nauki i o fascynacji starszą od niego, piękną, tajemniczą kobietą, która uczyła go francuskiego i dała mu lekcję wolności. Jest to zarazem opowieść o potrzebie marzenia, o wierze w siłę Słowa i o naturze mitu, a także rozrachunek z epoką peerelu. Tradycyjna narracja, nie pozbawiona wątku sensacyjnego, skrzy się humorem, oczarowuje i wzrusza.
Wydany w 1878 r. Meir Ezofowicz został uznany przez wielu za "objawienie". Pisarkę od dawna interesowało życie, kultura i religia Żydów i w tej powieści starała się je wiernie odtworzyć. Historia małego miasteczka przekształca się powoli w parabolę, stając się przypowieścią o odwiecznym zmaganiu się dobra ze złem, mądrości z ciemnotą i miłości z nienawiścią...
Dwie nowele jednej z najwybitniejszych pisarzy i pisarek pozytywizmu w Polsce - Marii Konopnickiej.
Niezwykła, urzekająca i wciągająca powieść drogi - zapis wędrówki do Santiago de Compostela, którą główny bohater przebywa słynną trasą pielgrzymkową. Wyrusza z podnóża Pirenejów, by przemierzyć pieszo północną Hiszpanię, spotkać ludzi z całego świata, zakochać się, a przede wszystkim skonfrontować z przeszłością. To zbiorowy portret ludzi różniących się wszystkim, ale połączonych wspólnym celem. Ogromną siłą powieści jest bogactwo i różnorodność doskonale sportretowanych postaci oraz perfekcyjne pokazanie skomplikowanych, równie często dramatycznych co zabawnych relacji, jakie nawiązują się między nimi podczas wędrówki.
To historia chłopaka obdarzonego niezwykłymi zdolnościami, rozgrywająca się w scenerii współczesnej Warszawy. Patryk Wojewoda, główny bohater posiada niezwykły dar - "słyszy" cyfry, które wstukują ludzie korzystający z bankomatów. Od jego humoru zależy, co zrobi z czterema cyferkami PIN-u. Raz próbuje poderwać zgrabną blondynkę, innym razem "wymierza grzywnę" pewnemu właścicielowi złotej karty. To specyficzne hobby nie uchodzi uwadze policji... Nie zdradzając za wiele - tak rysuje się główny wątek powieści. Równie atrakcyjne są tu historie innych bohaterów - opowieści o romansach, kochankach, ucieczkach z fantazją - a także groteskowe wymysły uroczej kompaniji dziadka Patryka, Nepomucena. Jeden ze śmieszniejszych to obraz oszałamiającej koniunktury, jaka powstanie w Granatowych Górach (do złudzenia przypominających rodzinną Wisłę Pilcha), kiedy w "absolutnej konspiracji" osiądzie w nich na stałe sam Papież.
Dwie kobiety poznają się w salonie fryzjerskim. Każda z nich ma do przemyślenia swoją biografię, niełatwe związki i zawodowe decyzje… Świat wokół zmienia się w wielkie muzeum, pamięć męczy i zawodzi, a one szukają kluczy do swoich życiowych wyborów, odtwarzając obraz niedawnej przeszłości wschodniej Europy.
Dzieje miłości Jana i Justyny ukazane na tle panoramicznego obrazu życia ziemiaństwa polskiego w dolinie nadniemeńskiej, zagrożonego przez popowstaniową politykę caratu, jednak mocno trzymającego się ziemi. Przodkowie zdobywali ją pługiem, ich potomkowie miłość do niej potwierdzili udziałem w powstaniu styczniowym. Spadkobiercami najlepszych patriotycznych tradycji są mieszkańcy zaścianka Bohatyrowicze i ci z mieszkańców dworu w Korczynie, którzy ciężką pracą walczą o przetrwanie i utrzymanie ojcowizny. Trudom codziennym i miłości bohaterów patronuje przyroda, której piękno oddała Orzeszkowa z niezrównanym mistrzostwem, godnym tradycji "Pana Tadeusza".
Natura, podobnie jak i wcześniej wydane Fantomy, to właściwie dwie części jednej księgi poświęconej polskości. A przede wszystkim jej miejscu w świecie i próbie określenia, czym w końcu we współczesnych warunkach ma być ta polskość.
Książka, napisana w 1936 roku, nazwana przez niektórych „powieścią ateistyczną”, stała się przedmiotem licznych kontrowersji i prób przypisywania autorowi poglądów głównego bohatera siedemnastoletniego Teofila Grodzickiego. Żyje on we Lwowie, w latach poprzedzających wybuch pierwszej wojny światowej. Pod wpływem lektury krytyków religii i filozofów traci wiarę w Boga i rozpoczyna poszukiwania światopoglądowe.
Upalne lato roku 1963. Baza samochodowa na południowo-zachodnich krańcach Polski. Małe "poniemieckie" miasteczko w cieniu wznoszącego się na wzgórzu zamku Kynast. "Przypominający Alaina Delona i być może na niego upozowany", przezywany przez szoferów "hrabią", 20-letni Janek Ruczaj spotyka po latach swoją niegdysiejszą nauczycielkę i młodzieńczą miłość, niepokojącą, piękna Julię Neider.
„Obrazki z Nebraski” to opowieść o dzieciakach dorastających w PRL-u końca lat sześćdziesiątych, które jak najszybciej chciały zostać nastolatkami. Ale świat wcale nie stawał się przez to prostszy, a „kosmos”, w którym żyły – bardziej zrozumiały. Historia zamyka się w jednym roku kalendarzowym – 1969, w którym Amerykanie polecieli na Księżyc, żeby zrobić tam pierwszy krok. To opowieść o miasteczku i jego mieszkańcach – Rysiu, który „pokazywał”, jego siostrze Renacie, która chciała wyjść za Włocha, o Julce, której wujek wpychał język w usta, i Pawle, który wierzył, że stanie się normalny, gdy potrąci go samochód…
Zaskakujący zbiór opowiadań Laureata Nagrody NIKE, Wojciecha Kuczoka! W swojej nowej książce przygląda się życiu erotycznemu śląskich celebrytów, dawnych i dzisiejszych, a także sławnym ludziom, którzy przyjeżdżali na Śląsk, by zabawić się bez żadnych zahamowań. Co ciekawe, nie są to tylko historie współczesne. Honoriusz Balzak i Ewelina Hańska, Theodor Kalie, Franz von Winckler i wiele innych, kalejdoskop postaci: znanych, zapomnianych oraz… fikcyjnych. Proza naprawdę pikantna!
Historia życia autorki stanowi kanwę opowiadania "Chwytaj dzień". Autorka pozwala nam poznać świat przeżyć i młodości. W świecie tym cierpieniu towarzyszą chwile szczęścia i zwyczajnej, codziennej radości.
Czy można i warto realizować młodzieńcze ideały? Co ważniejsze: synowska miłość czy prawość i uczciwość? Jak daleko człowiek może się posunąć w wyzysku innych ludzi? Czy patriotyzm uszlachetnia i uświęca czy upadla i niszczy jednostkę? Na te i wiele innych ważnych pytań próbuje odpowiedzieć w swoich opowiadaniach S. Żeromski, pisarz, który doczekał się wolnej i niepodległej Polski.
Opowiadania jednego z twórców polskiego futuryzmu, Stanisława Młodożeńca, oprawione w klimatyczną, płócienną oprawę nawiązującą do okresu międzywojennego. Zebrał, opracował i komentarzem opatrzył Wincenty Burek Wstęp Zygmunt Ziątek.