Poezja
- Wszystkie kategorie
- ***** ***
- ALBUMY
- ANTYKWARYCZNE DO 1945 ROKU
- BIOGRAFIE, LISTY i WSPOMNIENIA
- EZOTERYKA I PARANAUKOWE
- GRAFIKA I MALARSTWO
- GRY FABULARNE, RPG
- HISTORIA I ARCHEOLOGIA
- HUMOR, MAKSYMY I AFORYZMY
- JUDAICA
- KINO I TEATR, RADIO I TELEWIZJA
- KOMIKSY
- LITERATURA DZIECIĘCA
- LITERATURA FAKTU
- LITERATURA FANTASTYCZNA
- LITERATURA KRYMINALNA I SENSACYJNA
- LITERATURA MŁODZIEŻOWA
- LITERATURA PIĘKNA
- MAPY
- MARKETING, ZARZĄDZANIE I BIZNES
- MUZYKA
- NAUKA JĘZYKÓW
- NAUKI HUMANISTYCZNE
- NAUKI ŚCISŁE
- OBCOJĘZYCZNE
- POCZTÓWKI, WIDOKÓWKI I ZDJĘCIA
- PODRÓŻE
- POLITYKA
- PORADNIKI
- POWIEŚĆ HISTORYCZNA
- ROMANSE I POWIEŚCI OBYCZAJOWE
- SŁOWNIKI, ENCYKLOPEDIE, LEKSYKONY
- SPORT I SZTUKI WALKI
- SZTUKA
- TECHNIKA
- VARSAVIANA
- WIERZENIA I RELIGIE
- ZABYTKI TECHNIKI
Polski poeta, pisarz i teoretyk poezji. Absolwent filologii polskiej i romańskiej, także farmacji na UJ. Uczestnik plebiscytu na Śląsku. W 1925 debiutował tomikiem poezji Tętno drukowanym w "Zwrotnicy". Działał w kręgu Awangardy Krakowskiej. W 1928 wyjechał do Paryża. 1929-1930 redaktor dwujęzycznego pisma "L'Art Contemporain - Sztuka współczesna". Był korespondentem prasy polskiej, redagował czasopismo "Linia".
Podkreślano kameralność poezji Buczkówny, jej wykwintność, skłonność do paradoksów i przekorę, ale też aurę baśniowości. Szukano punktów stycznych z twórczością Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Kazimiery Iłłakowiczówny.
Iwan Aleksiejewicz Bunin – rosyjski poeta i prozaik. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1933 roku za „surowe mistrzostwo, z którym rozwija on tradycje klasycznej literatury rosyjskiej”.
Ezop igrał z ogniem w swych humoreskach, a błyskotliwą satyrą i niewyparzonym językiem musiał narazić się mnóstwu ludzi małych, a pysznych, bo ich z taniego przepychu rozbierał. Bajki w niniejszym tomie zostały poetycko "wydestylowane" przez Bohdana Drozdowskiego, który sprawił że "ptaki śpiewają po polsku" jak nigdy dotąd.
Jakże mało jest poetek - może kilka zaledwie - tak całkowicie i bez reszty oddanych miłości jak Irena Słomińska. W jej wierszach czuje się intensywność przeżyć. Stanowią one ujmujący dziennik liryczny kobiety, dla której "żyć" znaczy gorąco kochać i być kochaną. Poddajmy się temu żywiołowi kobiecości.
Teksty "Wspomnień i opowiadań" oparto na ostatnich wydaniach za życia Autora.
Ruszamy w głąb metropolii, śladem psychologicznych meandrów wielkomiejskiego człowieczeństwa, wstępujemy w duszę i umysł artysty, który ukazuje nam działanie machiny sztuki w twórcy, ocieramy się o przeżycia transcendentne, aby wejrzeć w kosmos i jego związki z człowiekiem oraz przyszłością. „19 dni na scenie” to wstrząsająca, ale harmonijna i delikatna poetycka podróż w poszukiwaniu piękna. Podróż aż po kraniec Uniwersum.
Ogromna większość wierszy zamieszczonych w antologii nie była wcześniej przetłumaczona na język polski. Stąd też mamy tu przeważnie do czynienia z polskimi pierwodrukami. By jednak antologia, choć w skromnej mierze, była także świadectwem dotychczasowej recepcji poezji węgierskiej w Polsce, zamieszczono w niej również pewną liczbę przekładów dawniejszych. Spośród nich można było oczywiście uwzględnić tylko te, które wytrzymały próbę czasu, nie zdezaktualizowały się i odpowiadają obowiązującym dzisiaj kryteriom przekładu poetyckiego.
Julian Tuwim, Bruno Jasieński, Marian Stępień, Jalu Kurek, Władysław Broniewski i wielu innych poetów prezentuje nam swój kunszt w zbiorku poezji rewolucyjnej. Dodatkowo antologia zawiera noty biograficzne każdego z nich.
Firaq Gorakhpuri był jedną z najważniejszych postaci w poezji urdu przez ponad pół stulecia i był uważany za mistrza typowo wschodniego wiersza- gazela. Jego styl cechowała szlachetna prostota i zmysłowość. W ten sposób nadał poezji urdu nowy blask. Jak wielu poetów tworzących gazele Firaq jest piewcą miłości. Potrafi wyrażać wszystkie skomplikowane stany ludzkiego ducha ogarniętego tym uczuciem, a fundamentalne prawdy, które porusza, czynią ją poezją uniwersalną. Nawet seks nie był dla niego tematem tabu, gdyż uznaje, iż cielesność nie jest wrogiem duchowości. Potrafił z umiłowaniem i wielką delikatnością opisywać poszczególne fragmenty kobiecego ciała. W tym względzie był wiernym uczniem jednego z największych poetów sanskrytu - Kalidasa.
Tomik poezji współczesnej poetki polskiej. Sporo tu wiatru, deszczu, mgły – słowem: zawieruchy. Koniec lata nie jest momentem przyjemnej kontemplacji, ale czasem, w którym migawka oka chłodno kadruje obraz. Są tu zwierzęta (bocian, kot, salamandra, okonie, gołębie), a także i ludzie, ale rzadko portretowani, a jeśli już, to bezimienni, jak gdyby wyciągnięci z tłumu.
Powstałe w latach II wojny światowej "Kwiaty polskie" to nawiązująca do tradycji poematu dygresyjnego barwna opowieść poetycka, w której epicką materię wplecione zostały akcenty lirycznej tęsknoty poety - tułacza do kraju, rzewne wspomnienie dzieciństwa i gorzkie obrachunki z rzeczywistością.
W "Lilii Wenedzie", tak jak i w "Balladynie", Słowacki sięgnął do pradziejów Polski, których nauka historii nie mogła jeszcze ująć w system w pełni naukowy. Sięgnął jednak dalej w przeszłość niż w "Balladynie", mianowicie do okresu narodzin państwowości polskiej i w poetyckim obrazie tych czasów dał swoiste rozwiązanie zagadnienia powstania szlachty polskiej i jej roli w dziejach dawnego państwa polskiego.
Stanisław Grochowiak to polski poeta, dramatopisarz i publicysta. Do roku 1953 mieszkał w Lesznie, potem zamieszkał we Wrocławiu. Tam pracował początkowo w "Tygodniku Katolickim". Do Warszawy przeniósł się w roku 1955 mieszkał na Stalowej 2 na Pradze Północ. Pracował najpierw w Instytucie Wydawniczym PAX, później w redakcjach "Za i przeciw", dwutygodnika "Współczesność", "Nowej Kultury", "Kultury", "Poezji" i "Miesięcznika Literackiego".
Mazllum Saneja (ur. 1945 w Djakowicy, zm. 29 lipca 2021 tamże) – albański poeta, eseista oraz tłumacz literatury polskiej na język albański i literatury albańskiej na język polski. Ukończył filologię albańską na Uniwersytecie w Prisztinie. Języka polskiego uczył się na kursach dla cudzoziemców na Uniwersytetach: Warszawskim, Wrocławskim i Jagiellońskim.
Wyboru owego dokonał i wstępem opatrzył Artur Sandauer. Przekładów dokonali ci, którzy się z Majakowskim przyjaźnili (i którzy go przeżyli), cieszył się bowiem wśród lewicujących poetów polskich wielką estymą, w niniejszym tomiku znajdziemy więc tłumaczenia pióra Jastruna, Słonimskiego, Broniewskiego, Ważyka, Szenwalda i innych.
Mniej znaną twórczością, którą zajmuje się słynna reportażystka, Agata Tuszyńska, jest twórczość poetycka. Jej wiersze publikowano w przekładach na języki: angielski, francuski, hebrajski, hiszpański i rosyjski. Na stronie przedtytułowej AUTOGRAF AUTORKI z dedykacją.
Wiersze Morsztyna, zarówno te poważne, jak i te frywolne, kursowały w odpisach budząc podziw, śmiech i zgorszenie czytelników. Niektóre w nich i dziś wzbudzić mogą mieszane uczucia swoją bezpośredniością i swobodą wypowiedzi.
„Pan Tadeusz”, to jedno ze słynniejszych dzieł Adama Mickiewicza, wydane w 1834 r. Dzieło to uznawane za epopeję narodową, początkowo miało być tylko krótką sielanką, koncentrującą się na wątku miłosnym pomiędzy Zosią i Tadeuszem oraz sporze o zamek, która jednak rozrosła się do sporych rozmiarów utworu o synkretycznym charakterze.
Eleganckie wydanie narodowego eposu polskiego, ozdobione ilustracjami M. Andriollego, słynnego polskiego ilustratora (1839-1893) i przedstawiciela romantyzmu.
„Pan Tadeusz”, to jedno ze słynniejszych dzieł Adama Mickiewicza, wydane w 1834 r. Dzieło to uznawane za epopeję narodową, początkowo miało być tylko krótką sielanką, koncentrującą się na wątku miłosnym pomiędzy Zosią i Tadeuszem oraz sporze o zamek, która jednak rozrosła się do sporych rozmiarów utworu o synkretycznym charakterze.
Poezje Błoka, Achmatowej, Pasternaka, Majakowskiego i Jesienina. Kwintesencja rosyjskiej poezji zebrana w jednej książce.