Archeologia
- Wszystkie kategorie
- ***** ***
- ALBUMY
- ANTYKWARYCZNE DO 1945 ROKU
- BIOGRAFIE, LISTY i WSPOMNIENIA
- EZOTERYKA I PARANAUKOWE
- GRAFIKA I MALARSTWO
- GRY FABULARNE, RPG
- HISTORIA I ARCHEOLOGIA
- HUMOR, MAKSYMY I AFORYZMY
- JUDAICA
- KINO I TEATR, RADIO I TELEWIZJA
- KOMIKSY
- LITERATURA DZIECIĘCA
- LITERATURA FAKTU
- LITERATURA FANTASTYCZNA
- LITERATURA KRYMINALNA I SENSACYJNA
- LITERATURA MŁODZIEŻOWA
- LITERATURA PIĘKNA
- MAPY
- MARKETING, ZARZĄDZANIE I BIZNES
- MUZYKA
- NAUKA JĘZYKÓW
- NAUKI HUMANISTYCZNE
- NAUKI ŚCISŁE
- OBCOJĘZYCZNE
- POCZTÓWKI, WIDOKÓWKI I ZDJĘCIA
- PODRÓŻE
- POLITYKA
- PORADNIKI
- POWIEŚĆ HISTORYCZNA
- ROMANSE I POWIEŚCI OBYCZAJOWE
- SŁOWNIKI, ENCYKLOPEDIE, LEKSYKONY
- SPORT I SZTUKI WALKI
- SZTUKA
- TECHNIKA
- VARSAVIANA
- WIERZENIA I RELIGIE
- ZABYTKI TECHNIKI
Jan Braun był autorem większości haseł Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN z zakresu sumerologii. Niniejsza książka jest skryptem dla studentów orientalistyki (sumerologii i asyriologii) oraz archeologii, stanowiącą wiedzą o starożytnej Mezopotamii w pigułce.
Język koptyjski to ostatnia faza rozwojowa języka egipskiego, potomek języka staroegipskiego, należy do rodziny języków afroazjatyckich. Od XIX wieku jest językiem martwym. Do jego zapisu używano pisma alfabetycznego zapożyczonego od Greków. Autorem pierwszego słownika języka koptyjskiego jest Jean-François Champollion, który odczytał egipskie hieroglify. Nie istniał jeden literacki język koptyjski: teksty pisano w pięciu dialektach. Najważniejszymi były saidzki (sahidycki) oraz bohairski (bohairyjski). Podstawą niniejszej pracy są przekłady różnorodnych tekstów z epoki wczesnochrześcijańskiej, zachowanych głównie w dialekcie bohairskim (obecnie języku liturgicznym kościoła koptyjskiego w Egipcie) i w dialekcie saidzkim.
Niezwykle barwny, plastyczny obraz opowiadający o powstaniu, odnalezieniu i rekonstrukcji ołtarza pergameńskiego.
Pozycja unikalna, bardzo trudna do zdobycia na rynku. Wybór tekstów do nauki języka koptyjskiego w dwóch dialektach: saickim i bohairskim. Obejmuje m.in. fragmenty Nowego Testamentu i tekstów gnostyckich ze zbioru z Nag Hammadi oraz apoftegmaty Ojców Pustyni.
"Od siódmego roku życia wzrasta młody spartita z dala od domu rodzicielskiego, wśród rówieśników, pod komendą starszych, od dwudziestu do trzydziestu lat liczących towarzyszy. W tym okresie wychowania nacisk kładzie się przede wszystkim na gimnastykę, na chóralne odśpiewywanie marszów i pieśni bojowych. Surowość metody wychowawczej przejawia się choćby w znanym corocznym biczowaniu chłopców w świątyni Artemis..."
Zenon Kosidowski po mistrzowsku opanował magię słów prostych. Wraz z nim przeżywamy przygodę odkryć archeologów, żmudne odczytywanie odnalezionych tekstów w językach o których zapomniał świat. Z kart "Opowieści Biblijnych" schodzą ku nam znane postacie.
Dla Greków doby starożytnej Argonauci, Hektor i piękna Helena, Achilles, Odyseusz, Eurydyka byli bohaterami niedawnej historii, herosami, których wielbiono, a pamięć o nich przekazywano z ust do ust w opowieściach nazywanych dzisiaj mitami. Książka Tadeusza Zielińskiego, największego polskiego badacza świata antycznego, jest właśnie książką o herosach najdawniejszej Grecji. Obowiązkowa lektura każdego miłośnika antyku.
Reportaż archeologiczny na temat nakładów i przedsięwzięć podjętych przez władze Polski Ludowej w celu poszukiwania reliktów polskości ziem odzyskanych, reliktów które miały zaświadczyć o "odwiecznie słowiańskim" charakterze tych ziem.
Opowieść rozpoczyna w najstarszym na terenie obu Ameryk, a jednocześnie najpóźniej odkrytym, mieście Ludzi-Jaguarów (Olmeków): La Venta. Stingl opisuje swoje wędrówki idące tropem odkryć archeologicznych i jednocześnie stara się ukazać historię tych tajemniczych plemion w porządku chronologicznym...
Opowiadania z dziedziny mineralogii i geologii dla młodzieży. Pozycja unikalna.
Propaganda cnót żeńskich w sztuce rzymskiej. W czasach antycznych w charakterystyczny sposób dla starożytnej mentalności i politeistycznych religii deifikowano wiele zjawisk i pojęć, m.in. także pojęcia abstrakcyjne. Liczne świadectwa epigraficzno-literackie jak i archeologiczne potwierdzają istnienie kultu takich personifikacji w Italii. Kult niektórych personifikacji nabrał doniosłego znaczenia w okresie walk późnej Republiki, a w okresie Augusta został uporządkowany i w przypadku niektórych z tych nowych bóstw - związany ściśle z domem cesarskim. Odrywając się od przekazów historycznych, a bazując na źródłach ikonograficznych (rewersy monet) autor bada siłę oddziaływania cesarskiej propagandy, dotyczącego świata kobiet. Symbolika żeńskich cnót moralnych lub też ich propaganda nie były dotychczas, poza niewielkimi wzmiankami, omawiane.