Ignacy Krasicki
20,00 zł
Kariera Krasickiego, za którym nie stała fortuna, była szybka i dla współczesnych fascynująca – błyskawicznie osiągnął wszystko: zmienił czarną rewerendę na fiolety, osiadł senatorskie krzesło, zawiesił na szyi ordery, wszedł do najpierwszego towarzystwa w kraju, był ulubieńcem panującego…
Brak w magazynie
| Autor dzieła | Zbigniew Goliński |
| Wydawnictwo | Państwowy Instytut Wydawniczy (PIW) |
| Seria | Biografie Sławnych Ludzi / seria marmurkowa |
| Rok wydania | 1979 |
| Wymiary | 210 x 150 |
| Ilość stron | 440 |
| Numer ISBN | 8601355403229 |
| Typ okładki | Twarda |
| Stan obwoluty | Dobry |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | Wydanie szyte, w twardej oprawie z papierową obwolutą. Otarcia, drobne naddarcia i znikome ubytki krawędzi obwoluty. |
„Kariera Krasickiego, za którym nie stała fortuna, była szybka i dla współczesnych fascynująca – błyskawicznie osiągnął wszystko: zmienił czarną rewerendę na fiolety, osiadł senatorskie krzesło, zawiesił na szyi ordery, wszedł do najpierwszego towarzystwa w kraju, był ulubieńcem panującego. Tylko przelotnie trafiał na karty zbiorowych krytyk, otrzymując zazwyczaj podobny, szablonowy konterfekt: uczyniono go ulubieńcem dam, przedmiotem szczególnych w tym względzie adoracji, mało lub zgoła nie interesującego się sprawami duchownej profesji. Później zniknął prawie zupełnie z pola szerszej obserwacji społecznej, odcięty granicą zbiorową, by pojawić się za lat kilka w roli zupełnie odmienionej poety, pisarza, wychowawcy, sędziego dobrego smaku, osobistości promieniującej wielostronnymi talentami. Znów wywoływał podziw, sympatię, aplauz … ” (fragment)
Podobne produkty
Barbara Krafftówna stworzyła jeden z najciekawszych i zapadających w pamięć portretów kobiecych w kinie – Felicję w „Jak być kochaną”. Wzorcowa aktorka w dramatach Witkacego. Pierwsza odtwórczyni Gombrowiczowskiej tytułowej „Iwony, księżniczki Burgunda” i wykonawczyni słynnego walca „Embarras”. Niezapomniana aktorka legendarnego Kabaretu Starszych Panów, która przeklinała Bohdana Łazukę, szarpała bas i nudziła się w czasie deszczu...
Starannie wyselekcjonowane, napisane niezwykle klarownym językiem teksty obejmują: esej o Mozarcie, mowę noblowską z 1976 roku, rozważania na temat Chicago - ukochanego miasta Bellowa, wspomnienia o zmarłych przyjaciołach (Johnie Cheeverze, Allanie Bloomie...) oraz omówienie stanu współczesnej powieści. Bellow powołuje się na Tołstoja, Dostojewskiego, Flauberta, Prousta, Conrada i innych mistrzów prozy, którzy potwierdzają świadectwo jego własnego życia, jego przekonanie, że powieść jako dzieło sztuki może przynieść wiele dobrego społeczeństwu wyjałowionemu przez cywilizację.
Spisana na podstawie zachowanych dokumentów historia dwóch młodych Polaków, którzy w pierwszych latach po II wojnie światowej prowadzą za sobą śmiertelny pościg - jeden jest funkcjonariuszem UB, drugi chłopakiem z lasu. Obraz odmalowany przez poznańską reporterkę, Annę Kłys, jest zaskakujący - ubek jest dowódcą plutonu egzekucyjnego rozstrzeliwującego politycznych wrogów, ale kilkakrotnie składa wnioski o zwolnienie ze służby; z kolei walczący wcześniej o wolną Polskę partyzant w najlepszej wierze wstępuje po wojnie do milicji.
Kajetan Wojciechowski (1786-1848) wywodził się z drobnej szlachty polskiej, która w dobie napoleońskiej dostarczyła najwięcej żołnierzy i oficerów kawalerii narodowej. Należał do tych polskich "desperados", którzy pomogli Bonapartemu zdobyć Europę i przegalopowali ją wzdłuż i wszerz, a których - kiedy słońce imperium skrwawiło się i zaszło - furmankami odwieziono do ponownie tracącego wolność domu.