wspomnienia
"Już tylko niespełna dziesięć lat dzieliło nas od upadku trzech cesarzy, którzy od Kongresu Wiedeńskiego panowali nad obszarami Środkowej i Wschodniej Europy, kiedy mój ojciec wziął mnie z sobą w podróż po Międzymorzu. Zaraz po żniwach wyjechaliśmy z okolic Baru i zdążaliśmy powoli na północ. Jechaliśmy po dawnych terenach Rzplitej Jagiellońskiej, znanych mi częściowo z poprzednich podróży. Myśli nasze i rozmowy szły jednak tym razem w stronę przyszłości..."
Scenarzysta, reżyser i wieloletni kierownik zespołów filmowych wspomina barwne epizody z planu filmowego, kreśli sylwetki przyjaciół, nie stroni od smacznych ploteczek. Jak powszechnie wiadomo, Tadeusz Konwicki zna wszystkich, których warto znać, więc i czytelnicy tej książki mają niepowtarzalną szansę zapoznania się z najlepszym towarzystwem...
Kajetan Wojciechowski (1786-1848) wywodził się z drobnej szlachty polskiej, która w dobie napoleońskiej dostarczyła najwięcej żołnierzy i oficerów kawalerii narodowej. Należał do tych polskich "desperados", którzy pomogli Bonapartemu zdobyć Europę i przegalopowali ją wzdłuż i wszerz, a których - kiedy słońce imperium skrwawiło się i zaszło - furmankami odwieziono do ponownie tracącego wolność domu.
"Jeśli ja, po rozstaniu z teatrem, nie umarłam, to tylko dlatego, że nadal chciałam się uczyć. Jak mam teraz żyć, nie tonąc we wspomnieniach, w tęsknotach za oklaskami czy w smutkach losowo pogłębiającej się samotności?... Jak stworzyć w myślach nieegocentryczne, a zatem lepsze, bo mądrzejsze, jutro? Którejś nocy przyśniło mi się, że Ktoś skrzydlaty potrafi to robić bezbłędnie.” – fragment książki.
Kiedy Ryszard Kapuściński wyruszał w swoją pierwszą zagraniczną podróż, dostał w prezencie "Dzieje Herodota". Dzieło starożytnego historyka towarzyszyło mu w wędrówkach po Indiach, Chinach, Azji Mniejszej i Afryce. W swojej książce sławny reporter opowiada o wielu fascynujących wydarzeniach politycznych i historycznych, których był naocznym świadkiem, zestawiając je z faktami opisywanymi przez Herodota.
Ukraińskie serce na polskiej ziemi! Dima Garbowski zaprasza czytelników do swojego świata imigranta, w którym życie tylko z pozoru wydaje się proste i nieskomplikowane. Opowiada o drodze, jaką musiał przejść, by spełnić marzenie o lepszej przyszłości dla siebie i swojej rodziny. Dlaczego postanowili opuścić Ukrainę? Czemu wybrali właśnie Polskę? Czy nie żałują swojej decyzji? Ta książka jest odpowiedzią na te pytania i wiele innych, które często boimy się zadać. Polak z Ukrainy to opowieść o poszukiwaniu szczęścia i walce o lepsze jutro. Poznaj historię polskiej duszy o ukraińskim sercu.
Na książkę Kazimierza Kutza – przygotowaną z okazji jego 75 urodzin – składają się arcyciekawe wspominki o przyjaciołach i krajanach: Tadeuszu Łomnickim, Zbyszku Cybulskim, Stanisławie Dygacie czy legendarnym oszczepniku Januszu Sidle. Znakomite pióro śląskiego reżysera gwarantuje lekturę lekką, a jednocześnie pełną prawdziwych wzruszeń.
"Dorsz", czyli szukający w Warszawie pomocy angielski uciekinier z obozu, a potem agent i szpieg, swoje usługi oferował tym, którzy za nie płacili. Nie znaczy to jednak, że nie był patriotą. Był, jak najbardziej: brytyjskim i polskim. Ostatecznie przecież - już po wojnie - kontynuował pracę w wywiadzie brytyjskim i podróżował nielegalnie do komunistycznej Polski.
Szokująca autobiograficzna opowieść syna hitlerowskiego oficera. Główny bohater, nazywany konsekwentnie przez całą książkę Dzieckiem, obraża się na wojnę i próbuje stworzyć swój własny świat. Ważnym elementem tego mikroświata stają się kochający dziadkowie i - co z pewnością przerazi czytelnika - rosyjski jeniec, który molestuje Chłopca...
Trzeba od razu na wstępie powiedzieć: to niecodzienny pamiętnik. Nieczęsty to bowiem przypadek, że życie jednego człowieka jest jednocześnie historią epoki. Niespokojny to jest życiorys, jak i burzliwy był czas, który go tworzył. "Przechadzka" jest w swej istocie daleką, długotrwałą, uciążliwą wędrówką, która odbył autor od lat wczesnej młodości...
Marta Wyka, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, córka Kazimierza Wyki, autorka dwóch książek autobiograficznych, kontynuuje cykl wspomnień w książce zatytułowanej "Przypomniałam sobie". Na kartach książki powracają jej koleżanki i koledzy ze studiów, odwiedzamy miejsca, które dla autorki były ważne i z którymi związała swe życie...
Publikowana po raz pierwszy w jednym tomie różnorodna publicystyka Władysława Broniewskiego pokazuje poetę jako wnikliwego obserwatora życia kulturalnego i społecznego Drugiej Rzeczypospolitej oraz Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, ale przede wszystkim jako człowieka stojącego na pierwszej linii wydarzeń.
Książka rok 1920 autorstwa Józefa Piłsudskiego, pomimo upływu dziewięćdziesięciu lat od chwili jej wydania, a także dokonującego się cały czas postępu w badaniach nad wojną Polski z bolszewicką Rosją w latach 1919-1920, nic nie straciła na wartości. Nadal stanowi podstawowe opracowanie do studiów nad tym konfliktem zbrojnym.
Rozmowy z Leonem Schillerem zawierają wszystkie odszukane dotąd wywiady, autowywiady i notowane przez dziennikarzy wypowiedzi dla prasy z lat 1923-1953, stanowiące bezcenny komentarz do polskiego życia teatralnego i do działalności artystycznej samego Schillera.
Wspomnienia prof. Romana Dyboskiego to osobista, często wzruszająca opowieść o akademickim uczonym, którego losy rzuciły w brudne odmęty wojny. Specjalista od literatury angielskiej zostaje zmobilizowany do armii austrowęgierskiej i rychło dostaje się do rosyjskiej niewoli. Jeniecki los rzuca go na Syberię, gdzie znajduje później swe miejsce w formujących się tam oddziałach polskich.
Starannie wyselekcjonowane, napisane niezwykle klarownym językiem teksty obejmują: esej o Mozarcie, mowę noblowską z 1976 roku, rozważania na temat Chicago - ukochanego miasta Bellowa, wspomnienia o zmarłych przyjaciołach (Johnie Cheeverze, Allanie Bloomie...) oraz omówienie stanu współczesnej powieści. Bellow powołuje się na Tołstoja, Dostojewskiego, Flauberta, Prousta, Conrada i innych mistrzów prozy, którzy potwierdzają świadectwo jego własnego życia, jego przekonanie, że powieść jako dzieło sztuki może przynieść wiele dobrego społeczeństwu wyjałowionemu przez cywilizację.
Wspomnienia i rozważania autorki zebrane w czasie licznych podróży. Porusza tematy religii, wierzeń i filozofii życia, wykraczając poza sztywne ramy jednego wyznania.
Autorka niniejszych wspomnień była w latach 1953-1965 żoną i niestrudzoną towarzyszką życia Arnolda Szyfmana - znakomitego reżysera, twórcy krakowskich "Figlików" (1906) i warszawskiego kabaretu literackiego "Momus" (1908), założyciela i wieloletniego dyrektora Teatru Polskego w Warszawie i Teatru Kameralnego.
Historia "prywatna", ukazująca proces rodzenia się polskiej inteligencji żydowskiego pochodzenia, staje się równocześnie niezwykłym świadectwem epoki. Z jednej strony przedstawiony tu jest dramat, jakim była nieszczęśliwa miłość do komunizmu, z drugiej - nieprawdopodobne przypadki cudownych ocaleń członków rodziny w czasie Holocaustu. Przez karty książki przewijają się - połączeni więzami krwi - wiedeńscy rabini, polscy komuniści i francuscy bankierzy, warszawscy kupcy, intelektualiści i wydawcy, holenderski awanturnik, oficer kontrwywiadu, bohaterski lotnik RAF-u, amerykański psychiatra i rosyjski biznesman. Wśród bohaterów pojawiają się m.in. André Citröen, Włodzimierz Lenin, Zygmunt Freud i książę Karol.
"(...) sięgnęłam do wspomnień z młodości (...) gdy uczyłam się medycyny od moich Profesorów. Ich nauka etyki lekarskiej nie polegała tylko na wykładach, ale odbywała się na przykładach przy łóżku chorego w klinice. Również na sali wykładowej na wykładach takich dziedzin jak interna czy chirurgia. Przedstawianie chorych podczas wykładu odbywało się z ogromną wrażliwością i delikatnością. Pacjenci cieszyli się, że zostali wybrani do prezentacji, bo przy okazji mogli się dowiedzieć wielu rzeczy o swojej chorobie.”
"(...) zabrałem się do kreślenia niżej podanych kart mego ossolińskiego pamiętnika. Pamiętnik - to może za dużo. Bo przy pisaniu 'pamiętnika' (na przekór etymologii) posługują się ludzie zazwyczaj różnymi notatkami, źródłami, czasopismami itd. Ja pisałem te moje kartki tylko w oparciu o własną pamięć. Nie było czasu ani sił, ani humoru po temu, ażeby 'sięgać do źródeł'." (fragment)
Pod koniec lat osiemdziesiątych Candace i Ferenc Máté opuścili Nowy Jork, aby osiedlić się w starym gospodarstwie na wzgórzach Toskanii. Swą życiową przygodę rozpoczęli bez znajomości języka włoskiego, mając zaledwie cztery tygodnie na znalezienie wymarzonego domu. "Wzgórza Toskanii" to autentyczna, często szalenie zabawna historia małżeństwa Máté w świecie toskańskiej zmysłowości, szlachetnych trunków i rozpływających się w ustach potraw. Doskonała lektura dla wszystkich italofilów i marzycieli.
Jerzy Pilch wraca do wiślańskich i krakowskich czasów. Za bohatera opowieści często wybiera szczegół, biurko, pudełka czy ołówki, niemo przypatrujące się burzliwym kolejom Pilchowego żywota. To przejmujące sprawozdanie z życia, jak na Pilcha przystało, przesiąknięte jest miłością do literatury, pisania, czytania, do pisarzy i pisarek wreszcie.
Utwór refleksyjno-wspomnieniowy o domu rodzinnym, dojrzewaniu i kształtowaniu się osobowości znakomitego pisarza.