Wspomnienia lekarki z żoliborza oficerskiego
20,00 zł
„(…) sięgnęłam do wspomnień z młodości (…) gdy uczyłam się medycyny od moich Profesorów. Ich nauka etyki lekarskiej nie polegała tylko na wykładach, ale odbywała się na przykładach przy łóżku chorego w klinice. Również na sali wykładowej na wykładach takich dziedzin jak interna czy chirurgia. Przedstawianie chorych podczas wykładu odbywało się z ogromną wrażliwością i delikatnością. Pacjenci cieszyli się, że zostali wybrani do prezentacji, bo przy okazji mogli się dowiedzieć wielu rzeczy o swojej chorobie.”
1 w magazynie
| Autor dzieła | Blanka Mamont |
| Wydawnictwo | Agencja SGK |
| Seria | |
| Rok wydania | 2018 |
| Wymiary | 205 x 140 mm |
| Ilość stron | 238 |
| Numer ISBN | 9788388350252 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne |
Fragment ze wstępu: „W życiu często spotykamy się z innymi ludźmi. Spotkania te mają bardzo różny charakter. Często pozostawiają ledwo zauważalny ślad. Niekiedy jednak mają bardzo głębokie oddziaływanie, a swój wpływ na nas przez bardzo wiele lat a nawet do końca życia. Lekarze, pielęgniarki i ratownicy medyczni bardzo często spotykają się z innymi ludźmi ze względu na swoją pracę. W ostatnich latach słyszymy niestety dużo krytycznych uwag na temat stosunku pracowników służby zdrowia do chorych. Można chyba stwierdzić, że w tych relacjach coś się naprawdę pogorszyło. Wydaje się, że podobnie jak w innych dziedzinach naszego życia do tego przyczynił się kult pieniądza. W służbie zdrowia budzi to głęboki sprzeciw i jest nie do zaakceptowania. Fakty bywają czasem bardzo bolesne, a zaangażowanie w losy chorego często zastępuje rutyna i pośpiech. Oczywiście nie dotyczy to wszystkich pracowników służby zdrowia. Obserwując obecną sytuację, sięgnęłam do wspomnień z młodości. Są one oparte na moich autentycznych przeżyciach z czasów, gdy uczyłam się medycyny od moich Profesorów. Ich nauka etyki lekarskiej nie polegała tylko na wykładach, ale odbywała się na przykładach przy łóżku chorego w klinice. Również na sali wykładowej na wykładach takich dziedzin jak interna czy chirurgia. Przedstawianie chorych podczas wykładu odbywało się z ogromną wrażliwością i delikatnością. Pacjenci cieszyli się, że zostali wybrani do prezentacji, bo przy okazji mogli się dowiedzieć wielu rzeczy o swojej chorobie.”
Podobne produkty
Zbiór tekstów wspomnieniowych i literackich wieloletniego premiera II RP. "Kluczem do zrozumienia niezwykłej popularności gen. Składkowskiego wydaje się być jednak nie tyle jego działalność czy orientacja polityczna, co dorobek pisarski. Próżno by szukać wśród polityków i wojskowych Polski Niepodległej kogoś, kto równie chętnie jak on chwytał za pióro, aby wyłożyć współczesnym i potomnym swoje racje. Nikt inny nie opublikował tak potężnej autobiografii, obejmującej nie tylko ćwierć wieku aktywności publicznej, ale bez mała całe życie."
"Pan pójdzie z nami" to nie kryminał. To obyczajowa powieść o dorosłym mężczyźnie, który znalazł w sobie dość siły, determinacji i - przede wszystkim - odwagi, by całkowicie zmienić swoje zawodowe życie. Został policjantem, poznał trudy pracy funkcjonariuszy i nie pomylił się - miał talent do rozwiązywania kryminalnych zagadek, ale...
Romantyczny trójkąt w życiu wodza: Lenin, Nadieżda i Inessa... Tragiczna miłość Stalina, miłostki Berii i zaniedbana piękność, Nina Gegeczkori, jego ślubna połowica... Kim była w rzeczywistości Nina Chruszczowa: prowincjonalnym babonem, czy kobietą mądrą, o silnym charakterze i wybitnym wpływie na politykę męża? To tylko kilka wątków tej fascynującej książki.
Stanisław Witkiewicz na przełomie XIX i XX wieku był jednym z najbardziej znanych i cenionych autorytetów. Nie wahał się wypowiadać na tematy z pozoru odległe - dotyczące sztuki, artystów, polskiego społeczeństwa, instytucji kościoła katolickiego, niepodległości. Kiedy dziś - po ponad stu latach czytamy jego teksty - ze zdumieniem odkrywamy jak bardzo są aktualne. Nadal trudno nam zdefiniować pojęcie sztuki, oddzielić artystów wybitnych od wylansowanych, odnaleźć miejsce dla siebie i naszych narodowych wartości wśród nasilających się na całym świecie przejawów ojkofobii i ksenofobii.