PRL – tak daleko, tak blisko…
10,00 zł
Katalog wystawy zorganizowanej przez IPN, stanowiący kalendarium najważniejszych wydarzeń 'czasów słusznie minionych’. Czy aby na pewno?
1 w magazynie
| Autor dzieła | Praca zbiorowa |
| Wydawnictwo | IPN |
| Seria | |
| Rok wydania | 2007 |
| Wymiary | 300 x 150 mm |
| Ilość stron | 127 |
| Numer ISBN | 978-83-60464-51-9 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | Stan BDB- (tylny róg okładki nosi niewielkie ślady ognia) |
Katalog wystawy zorganizowanej przez IPN, stanowiący kalendarium najważniejszych wydarzeń 'czasów słusznie minionych’. Czy aby na pewno minionych?
Podobne produkty
Utwór napisany w 1597 roku. Zbiór kazań, który jest sugestywnym opisem sytuacji Rzeczypospolitej „trawionej przez liczne choroby”. Zawiera 8 kazań, które nie zostały nigdy wygłoszone (do kazań Skargi – uważanego w XIX wieku niemal za proroka zapowiadającego upadek I Rzeczypospolitej – nawiązuje obraz Jana Matejki Kazanie Skargi).
Następnie upojona polityczną „odwilżą”, słuchająca jazzu, ubierająca się według własnych gustów oraz możliwości, oczarowana kinem francuskim i włoskim neorealizmem. Jeszcze inna była młodzież dekady Edwarda Gierka, marząca o własnym M-ileś w wielkopłytowym blokowisku, o czterech kółkach i wakacyjnych wyjazdach nad czarnomorskie wybrzeże. Wreszcie młodzi ludzie z ostatniej dekady PRL-u pod rządami generała Jaruzelskiego – zbuntowani, z przyczepionym do swetra opornikiem albo apatyczni, pozbawieni wiary, że socjalizm rzeczywiście może wylegitymować się „ludzką twarzą”...
Rozległa panorama dziejów rosyjskich Żydów i polityki stosowanej wobec nich od początku XIX wieku po czasy pierestrojki. Najwięcej miejsca autor poświęcił czasom komunizmu, a zwłaszcza rządom Stalina i jego narastającej stopniowo od 1935 roku antyżydowskiej fobii, która określała sowiecką politykę wobec Żydów.
Jerzy Gruba w latach 1979–83 był komendantem wojewódzkim MO w Katowicach. W 1981 r. podległe mu jednostki ZOMO brały udział w pacyfikacji kopalni „Wujek”. W październiku 1982 r. został awansowany do stopnia generała brygady MO. W latach 1983–1985 był zastępcą komendanta głównego MO. Stał na czele zespołu, który tuszował dowody w sprawie zabójstwa Grzegorza Przemyka.