Pedagogika pamięci
55,00 zł
„Pedagogika pamięci, nazywana również pedagogiką miejsc pamięci, staje się stopniowo względnie samodzielnym obszarem teorii i praktyki edukacyjnej. W warstwie teoretycznej nawiązuje ona do tez niemieckiego socjologa i filozofa – Teodora W. Adorna, który w kontekście rozrachunku moralnego ze spuścizną nazizmu podkreślał wagę kształcenia osobowości autonomicznej, samokrytycznej i nonkonformistycznej.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Tomasz Kranz (red.) |
| Wydawnictwo | Państwowe Muzeum na Majdanku |
| Seria | |
| Rok wydania | 2018 |
| Wymiary | 210 x 145 mm |
| Ilość stron | 314 |
| Numer ISBN | |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Nowa |
| Uwagi techniczne | EGZEMPLARZ POWYSTAWOWY (możliwe lekkie ślady magazynowania, eksponowania i przeglądania). |
O teorii i praktyce edukacji w muzeach martyrologicznych
„Pedagogika pamięci, nazywana również pedagogiką miejsc pamięci, staje się stopniowo względnie samodzielnym obszarem teorii i praktyki edukacyjnej. W warstwie teoretycznej nawiązuje ona do tez niemieckiego socjologa i filozofa – Teodora W. Adorna, który w kontekście rozrachunku moralnego ze spuścizną nazizmu podkreślał wagę kształcenia osobowości autonomicznej, samokrytycznej i nonkonformistycznej.
Stanowisko Adorna zakładało, że integralnym elementem procesu cywilizacyjnego jest skłonność człowieka do barbarzyństwa. Dlatego w swojej koncepcji „wychowania po Auschwitz” wskazywał na konieczność uświadamiania sobie społecznych i psychologicznych mechanizmów zbrodni. Postulat Adorna, „aby Auschwitz więcej się nie powtórzył”, stał się punktem wyjścia koncepcji pedagogiki pamięci. Późniejsi teoretycy wprowadzili do niej wiele elementów z zakresu edukacji politycznej, wychowania moralnego i etyki, ale największy wpływ na jej kształt wywarła nauka o wychowaniu i dydaktyka historii. Doprowadziło to do znacznego poszerzenia formuły pedagogiki pamięci. Współcześnie rozumiana jest ona nie tylko jako forma budowania krytycznej samoświadomości w wymiarze historycznym i antropologicznym, ale także jako składnik szerszego procesu wychowawczego, który ma na celu kształcenie aktywnych i twórczych postaw wobec zagrożeń demokracji, zwłaszcza takich zjawisk, jak łamanie praw człowieka, rasizm i ksenofobia.” (Tomasz Kranz)
Podobne produkty
Goodman przekonany, że umysł działa na wszystkich poziomach naraz, nie zgadza się na oddzielanie danych zmysłowych od ich konceptualizacji. Istnieje wiele sposobów porządkowania percepcji, dlatego nie można zbudować jednego systemu ujmującego całość rzeczywistości. Goodman kładzie nacisk na różnorodność "wersji świata" oraz pojęć i narzędzi skutecznych w ramach określonych koncepcji.
Książka niniejsza nie obejmuje wszystkich obszarów pozaeuropejskich. Przedstawia problematykę religijną wybranych krajów bądź regionów, głównie tych, które zaliczane są do trzeciego świata.
Tractatus politicus, czyli traktat polityczny, był ostatnim i niekompletnym traktatem napisanym przez Barucha Spinozę. Został napisany w latach 1675–77 i opublikowany pośmiertnie w 1677 r.
Condillac wszelką wiedzę wywodził z doświadczenia zewnętrznego, uzyskiwanego za pomocą zmysłów. Jednak w przeciwieństwie do Locke'a pojmował umysł ludzki jako całkowicie bierny, nie posiadający żadnych idei ani dyspozycji wrodzonych zbiornik wrażeń doznanych i zapamiętanych. Cała treść i funkcje umysłu powstają jako efekt bodźców zewnętrznych. Postęp umysłu zależy od posługiwania się znakami umownymi. Condillac za znaki uważał nie tylko wyrazy mowy, ale również pojęcia, wskazywał na wspólną naturę myśli i mowy. Nasze pojęcia są tylko znakami, nasze wrażenia są tylko stanami subiektywnymi; dają niewiele wiadomości o rzeczach i własnej jaźni.