Państwo (2 tomy)
40,00 zł
Platon w swym głównym dziele jakim jest „Państwo”, porusza wiele różnych zagadnień, przy czym rzadko podaje gotowy zbiór twierdzeń, przeważnie myśli głośno, wprowadzając Czytelnika do swojego warsztatu pracy. Chodzi mu przede wszystkim o to, jaki powinien być człowiek i jak powinien wyglądać ustrój państwowy.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Platon |
| Wydawnictwo | Alfa |
| Seria | |
| Rok wydania | 1994 |
| Wymiary | 210 x 130 mm |
| Ilość stron | 627 |
| Numer ISBN | 83-7179-055-4 |
| Typ okładki | Twarda |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | Stan BDB-/DB+ (zagniecenie twardego grzbietu pierwszego tomu, ślady magazynowania) |
Platon w swym głównym dziele jakim jest „Państwo”, porusza wiele różnych zagadnień, przy czym rzadko podaje gotowy zbiór twierdzeń, przeważnie myśli głośno, wprowadzając Czytelnika do swojego warsztatu pracy. Chodzi mu przede wszystkim o to, jaki powinien być człowiek i jak powinien wyglądać ustrój państwowy. Co właściwie byłoby słuszne, dobre w postawie duchowej człowieka i w ustroju państwa.
Przekład, wstęp i objaśnienia: Władysław Witwicki.
Podobne produkty
Condillac wszelką wiedzę wywodził z doświadczenia zewnętrznego, uzyskiwanego za pomocą zmysłów. Jednak w przeciwieństwie do Locke'a pojmował umysł ludzki jako całkowicie bierny, nie posiadający żadnych idei ani dyspozycji wrodzonych zbiornik wrażeń doznanych i zapamiętanych. Cała treść i funkcje umysłu powstają jako efekt bodźców zewnętrznych. Postęp umysłu zależy od posługiwania się znakami umownymi. Condillac za znaki uważał nie tylko wyrazy mowy, ale również pojęcia, wskazywał na wspólną naturę myśli i mowy. Nasze pojęcia są tylko znakami, nasze wrażenia są tylko stanami subiektywnymi; dają niewiele wiadomości o rzeczach i własnej jaźni.
Jako mądry i świetnie znający swoją dziedzinę terapeuta, dr Lusterman w klarowny sposób wyjaśnia złożoną dynamikę zdrady. Dostarcza obojgu partnerom cennych wskazówek, które pozwolą im stopniowo odbudować wzajemne zaufanie i stworzyć lepszy związek, a wielu ludziom napisać szczęśliwe zakończenie bolesnej historii.
Można uznać ten zbiór krótkich felietonów-esejów za literacki debiut Emila Ciorana, choć w tej formie książkowej ukazały się one dopiero po jego śmierci. Pewne motywy przewijają się w nich cały czas: irracjonalność życia, relacja między cierpieniem, szczęściem a „przeznaczeniem”, problem Rumunii, która pozostanie jego miłością i fatum przez resztę życia na emigracji, kwestie filozofii, literatury, muzyki, sztuki.
Jan Kepler najbardziej znany jest z nazwanych jego nazwiskiem praw ruchu planet, skodyfikowanych przez późniejszych astronomów na podstawie jego prac "Astronomia nova", "Harmonices Mundi" i "Epitome astronomiae Copernicanae". Prawa te wykorzystano do potwierdzenia słuszności teorii grawitacji Izaaka Newtona. Niniejsza praca była pierwszym większym dziełem badacza.