Neron
14,00 zł
Biografia Nerona jest próbą pokazania portretu człowieka i cesarza, którego postać w ciągu wieków obrosła legendą. Cesarz, zakochany we wszystkim, co greckie, przyczynił się ogromnie do rozwoju sztuki w Rzymie, a choć był znacznie bardziej zainteresowany teatrem i igrzyskami, jednak skutecznie zarządzał sprawami rozległego imperium przez czternaście lat.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Michael Grant |
| Wydawnictwo | Państwowy Instytut Wydawniczy |
| Seria | Biografie Sławnych Ludzi |
| Rok wydania | 1980 |
| Wymiary | 210 x 150 mm |
| Ilość stron | 218 |
| Numer ISBN | 83-06-00338-1 |
| Typ okładki | Twarda |
| Stan obwoluty | Dobry |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | Otarcia brzegów i grzbietu obwoluty. |
Biografia Nerona jest próbą pokazania portretu człowieka i cesarza, którego postać w ciągu wieków obrosła legendą. Cesarz, zakochany we wszystkim, co greckie, przyczynił się ogromnie do rozwoju sztuki w Rzymie, a choć był znacznie bardziej zainteresowany teatrem i igrzyskami, jednak skutecznie zarządzał sprawami rozległego imperium przez czternaście lat.
Podobne produkty
Niniejsza książka ukazuje postać Beethovena w otoczce jego czasów i śledzi proces krystalizacji jego geniuszu. Jest próbą jak najszczerszej syntezy tego, co wiemy o życiu Beethovena do dziś. Jest to zatem książka o człowieku, który komponował muzykę. Przeznaczona jest dla Czytelnika, który lubi i podziwia tę muzykę, ale nie ma do niej żadnego zawodowego stosunku ani nie zna się w ogóle na jej technice. Książka została napisana z nadzieją, że pomoże rzucić światło na artystę jako człowieka.
Prawdziwie fascynujący, wielowymiarowy autoportret wybitnego artysty, człowieka dojrzałego i doświadczonego. Wątki biograficzne przeplatają się tu z refleksjami dotyczącymi nie tylko sztuki, ale także przyjaźni, miłości, rodzicielstwa, lojalności, wiary, pokusy autodestrukcji i woli przetrwania.
Kajetan Wojciechowski (1786-1848) wywodził się z drobnej szlachty polskiej, która w dobie napoleońskiej dostarczyła najwięcej żołnierzy i oficerów kawalerii narodowej. Należał do tych polskich "desperados", którzy pomogli Bonapartemu zdobyć Europę i przegalopowali ją wzdłuż i wszerz, a których - kiedy słońce imperium skrwawiło się i zaszło - furmankami odwieziono do ponownie tracącego wolność domu.
Starannie wyselekcjonowane, napisane niezwykle klarownym językiem teksty obejmują: esej o Mozarcie, mowę noblowską z 1976 roku, rozważania na temat Chicago - ukochanego miasta Bellowa, wspomnienia o zmarłych przyjaciołach (Johnie Cheeverze, Allanie Bloomie...) oraz omówienie stanu współczesnej powieści. Bellow powołuje się na Tołstoja, Dostojewskiego, Flauberta, Prousta, Conrada i innych mistrzów prozy, którzy potwierdzają świadectwo jego własnego życia, jego przekonanie, że powieść jako dzieło sztuki może przynieść wiele dobrego społeczeństwu wyjałowionemu przez cywilizację.