Głowa owinięta koszulą
20,00 zł
Uzupełnienie mickiewiczowskiego cyklu „Jak bajeczne żurawie”, w którym ukazały się książki: „Żmut”, „Baket”, „Kilka szczegółów” oraz „Do Snowia i dalej”.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Jarosław Marek Rymkiewicz |
| Wydawnictwo | Sic! |
| Seria | |
| Rok wydania | 2021 |
| Wymiary | 210 x 145 mm |
| Ilość stron | 300 |
| Numer ISBN | 978-83-61967-30-9 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne |
Uzupełnienie mickiewiczowskiego cyklu „Jak bajeczne żurawie”, w którym ukazały się książki: „Żmut”, „Baket”, „Kilka szczegółów” oraz „Do Snowia i dalej”.
Podobne produkty
Tractatus politicus, czyli traktat polityczny, był ostatnim i niekompletnym traktatem napisanym przez Barucha Spinozę. Został napisany w latach 1675–77 i opublikowany pośmiertnie w 1677 r.
Dzieła Voltaire’a cechuje krytycyzm, odrzucenie autorytetów oraz tolerancja dla różnorodnych postaw, libertynizm, racjonalizm, odrzucenie instytucji Kościoła. W dogmatyzmie religijnym dostrzegł przyczyny nietolerancji, braku wolności, prześladowań i niesprawiedliwości. Voltaire uważał, że należy pozbyć się przesądów religii objawionej i przyjąć religię rozumową, której wymaga moralność (Gdyby Boga nie było, należałoby Go wymyślić). Jednak najlepsze możliwości realizacji swoich wizji widział w warunkach skrajnie antydemokratycznego absolutyzmu, w którym wykształcony i mądry władca wymuszał na poddanych wprowadzenie nowych, lepszych zasad.
Condillac wszelką wiedzę wywodził z doświadczenia zewnętrznego, uzyskiwanego za pomocą zmysłów. Jednak w przeciwieństwie do Locke'a pojmował umysł ludzki jako całkowicie bierny, nie posiadający żadnych idei ani dyspozycji wrodzonych zbiornik wrażeń doznanych i zapamiętanych. Cała treść i funkcje umysłu powstają jako efekt bodźców zewnętrznych. Postęp umysłu zależy od posługiwania się znakami umownymi. Condillac za znaki uważał nie tylko wyrazy mowy, ale również pojęcia, wskazywał na wspólną naturę myśli i mowy. Nasze pojęcia są tylko znakami, nasze wrażenia są tylko stanami subiektywnymi; dają niewiele wiadomości o rzeczach i własnej jaźni.
Wizualność jest jednym z najważniejszych elementów przekazu politycznego. Często na niej oparta jest polityczna narracja. Z kolei sztuki wizualne czerpią ze świata polityki, czyniąc go źródłem tematów, przedmiotem komentarzy. Dlatego obie dziedziny poddane zostały analizie z punktu widzenia wielu perspektyw badawczych. Ich wyniki zaprezentowane w niniejszym tomie są próbą uchwycenia bogatego spektrum wzajemnych relacji obu społecznych i kulturowych uniwersów.