Dzieje Pendennisa, czyli o jego sukcesach, klęskach, przyjaciołach i największym jego wrogu
14,00 zł
„Dzieje Pendennisa” (1850), których drugie polskie wydanie udostępniamy czytelnikom po przeszło dwudziestu latach, to jedna z wielkich panoramicznych powieści Thackeraya, dająca szeroki przekrój społeczeństwa angielskiego pierwszej połowy XIX stulecia, jak zawsze u tego autora barwny, satyryczny i demaskatorski. „Dzieje Pendennisa” są zarazem najbardziej autobiograficzną z powieści Thackeraya, ukazując obok licznych perypetii życiowych i sercowych bohatera jego zetknięcie się ze środowiskami, w których obracał się sam autor. I tak wraz z młodym Pendennisem poznajemy życie uniwersytetu, redakcji oraz londyńskich salonów i klubów.
1 w magazynie
| Autor dzieła | William Makepeace Thackeray |
| Wydawnictwo | Państwowy Instytut Wydawniczy |
| Seria | |
| Rok wydania | 1982 |
| Wymiary | 200 x 145 mm |
| Ilość stron | 768 |
| Numer ISBN | 83-06-00980-0 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Dobra |
| Uwagi techniczne | DB+, lekkie naddarcia i zagniecenia grzbietu. |
William Makepeace Thackeray (ur. 18 lipca 1811 w Kalkucie, zm. 24 grudnia 1863 w Londynie) – angielski pisarz, dziennikarz i satyryk. Zyskał popularność dzięki powieści „Targowisko próżności” (Vanity Fair), satyrycznemu portretowi społeczeństwa angielskiego w XIX wieku. Najwybitniejszy, obok Charlesa Dickensa, przedstawiciel realizmu krytycznego.
Podobne produkty
Ruszamy w głąb metropolii, śladem psychologicznych meandrów wielkomiejskiego człowieczeństwa, wstępujemy w duszę i umysł artysty, który ukazuje nam działanie machiny sztuki w twórcy, ocieramy się o przeżycia transcendentne, aby wejrzeć w kosmos i jego związki z człowiekiem oraz przyszłością. „19 dni na scenie” to wstrząsająca, ale harmonijna i delikatna poetycka podróż w poszukiwaniu piękna. Podróż aż po kraniec Uniwersum.
"Poezja Kapuścińskiego jest przesiąknięta melancholią, a równocześnie gorączką życia" (Claudio Magris)
Dziesięć osób, zaproszonych przez tajemniczego nieznajomego, przybywa do luksusowej willi na Wyspę Żołnierzyków. Po sutym lunchu głos z gramofonu obwieszcza, że każdy z zebranych jest winien śmierci człowieka i teraz zostanie ukarany.
"Proza Saramonowicz imponuje logiką konstrukcji, nieodległej od logiki okrucieństwa. Nie zna łatwych pocieszeń, nadziei zbawienia i życia wiecznego. Próżnię po nich wypełnia grymas materii. Zapuścić w tę czeluść wzrok - to jedyny dostępny nam bunt." (Jan Gondowicz)