Dzieje językoznawstwa w zarysie
14,00 zł
Praca niniejsza jest oczywiście podręcznikiem, ale nie tylko, autor bowiem nie ograniczył się do referowania znanych powszechnie faktów, lecz w miarę swych możliwości usiłował je porządkować, a także interpretować istniejące między nimi zależności i związki na podstawie własnych przemyśleń i doświadczeń.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Adam Heinz |
| Wydawnictwo | P.W.N. |
| Seria | |
| Rok wydania | 1983 |
| Wymiary | 240 x 170 mm |
| Ilość stron | 518 |
| Numer ISBN | 83-01-03536-6 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | BDB-, nieznaczne otarcia i przybrudzenia. |
Praca niniejsza jest oczywiście podręcznikiem, ale nie tylko, autor bowiem nie ograniczył się do referowania znanych powszechnie faktów, lecz w miarę swych możliwości usiłował je porządkować, a także interpretować istniejące między nimi zależności i związki na podstawie własnych przemyśleń i doświadczeń.
Podobne produkty
Condillac wszelką wiedzę wywodził z doświadczenia zewnętrznego, uzyskiwanego za pomocą zmysłów. Jednak w przeciwieństwie do Locke'a pojmował umysł ludzki jako całkowicie bierny, nie posiadający żadnych idei ani dyspozycji wrodzonych zbiornik wrażeń doznanych i zapamiętanych. Cała treść i funkcje umysłu powstają jako efekt bodźców zewnętrznych. Postęp umysłu zależy od posługiwania się znakami umownymi. Condillac za znaki uważał nie tylko wyrazy mowy, ale również pojęcia, wskazywał na wspólną naturę myśli i mowy. Nasze pojęcia są tylko znakami, nasze wrażenia są tylko stanami subiektywnymi; dają niewiele wiadomości o rzeczach i własnej jaźni.
W książce podjęto ważne kwestie dotyczące takiej normalizacji życia społecznego, by problemy osób z niepełnosprawnością nie schodziły na peryferie życia, a rozwiązanie ich nie było aktem łaski nas, zwanych pełnosprawnymi, lecz codzienną powinnością.
Wybór esejów, przemówień, fragmentów dziennika, notatek – ukazuje oryginalność myślenia Musila jako krytyka literatury i kultury.
"Co zostaje z Auschwitz" to trzecia część trylogii Giorgio Agambena, w której centralną rolę odgrywa figura Homo Sacer – człowieka całkowicie odartego z godności, który jest już tylko nagim życiem. Ekstremalną formą Homo Sacer był więzień obozu koncentracyjnego tuż przed swoją ostatnią drogą do komory gazowej („muzułman”). Jak żywy trup, budził już tylko niechęć.