24/7 – Poźny kapitalizm i koniec snu
45,00 zł
W świecie zachodniego kapitalizmu ideałem jest nieprzerwana aktywność i dyspozycyjność – dwadzieścia cztery godziny na dobę przez siedem dni w tygodniu. W tak skonstruowanej rzeczywistości nie ma miejsca na sen; staje się on ekskluzywnym i nieco anachronicznym dobrem…
1 w magazynie
| Autor dzieła | Jonathan Crary |
| Wydawnictwo | Karakter |
| Seria | |
| Rok wydania | 2015 |
| Wymiary | 195 x 130 mm |
| Ilość stron | 200 |
| Numer ISBN | 9788362376919 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Nowa |
| Uwagi techniczne |
Dwadzieścia cztery godziny na dobę przez siedem dni w tygodniu. Od kilku lat Departament Obrony Stanów Zjednoczonych przeznacza ogromne środki na badania nad pewnym gatunkiem ptaków. Pasówka białobrewa jest w stanie latać przez kilka dni i nocy bez przerwy na sen. Badania mają doprowadzić do odkrycia metody pozwalającej utrzymać długotrwałą, niewymagającą snu aktywność także u ludzi. Stawką jest stworzenie żołnierza, a w dalszej perspektywie również pracownika i konsumenta, który przez wiele dni może się obyć bez snu.
W świecie zachodniego kapitalizmu ideałem jest nieprzerwana aktywność i dyspozycyjność – dwadzieścia cztery godziny na dobę przez siedem dni w tygodniu. W tak skonstruowanej rzeczywistości nie ma miejsca na sen; staje się on ekskluzywnym i nieco anachronicznym dobrem. Odwołując się do filozofii, filmów i dzieł sztuki, Jonathan Crary analizuje proces stopniowego zawłaszczania naszego czasu, w tym także snu, przez kapitalistyczną logikę wydajności i produktywności. Patrząc z tej perspektywy, sen okazuje się jednym z ostatnich przyczółków buntu i wolności jednostki. Śpijcie spokojnie!
Podobne produkty
Kiedy świetny polski dziennikarz spotyka się z najbardziej znanym ukraińskim pisarzem, tematy pojawiają się same, zwłaszcza gdy oczy całego świata zwrócone są na Ukrainę. "Szcze ne wmerła i nie umrze" to wywiad rzeka spisywany na gorąco, w pośpiechu, będący próbą zarejestrowania pulsującego rytmu historii, która donośnie odezwała się na wschodnich granicach Europy. To także zbiór refleksji na temat współczesnej sceny politycznej Europy i roli, jaką odgrywają w niej Rosja i Polska. Pasjonująca rozmowa przewartościowująca pojęcie narodowego sukcesu i klęski, dumy i uprzedzenia sąsiadów.
Starannie wyselekcjonowane, napisane niezwykle klarownym językiem teksty obejmują: esej o Mozarcie, mowę noblowską z 1976 roku, rozważania na temat Chicago - ukochanego miasta Bellowa, wspomnienia o zmarłych przyjaciołach (Johnie Cheeverze, Allanie Bloomie...) oraz omówienie stanu współczesnej powieści. Bellow powołuje się na Tołstoja, Dostojewskiego, Flauberta, Prousta, Conrada i innych mistrzów prozy, którzy potwierdzają świadectwo jego własnego życia, jego przekonanie, że powieść jako dzieło sztuki może przynieść wiele dobrego społeczeństwu wyjałowionemu przez cywilizację.
Po raz pierwszy podmiotem rozważań nie jest wzajemne postrzeganie się, stereotypy i urazy dwóch sąsiednich narodów. Sięgamy wprawdzie ponownie do pokładów świadomości historycznej Litwinów, Niemców i Polaków, ale tym razem tylko po to, by odszukać w nich wielkiego nieobecnego, czyli kulturę i naród żydowski przez wieki współtworzący oblicze tej części Europy. Część historyczna rozważań ma wyraźnie dwa oblicza: obraz współżycia i wzajemnego przenikania kultur, a z drugiej strony różne formy antysemityzmu, którego apogeum był Holocaust. Zawsze w tym kontekście przewija się pytanie: Dlaczego? Jak możliwy był tak niewyobrażalny ekstremizm postaw? Każdy z autorów próbuje poszukiwać własnych odpowiedzi i ocen zjawisk.
Sebald pozostawił po sobie tylko jedną niedokończoną książkę. Jej fragmenty składają się na Campo Santo. Pierwszą część zbioru stanowi zarzucony przez autora „projekt korsykański”, który przewijał się w twórczości Sebalda już od publikacji Pierścieni Saturna. W tych fragmentach pisarz jawi się jako badacz historii, natury, ludowych obrzędów i ich związków ze współczesną rzeczywistością. W drugiej części zebrano kilkanaście tekstów krytycznych, w których Sebald zajmuje się rozmaitymi dziełami sztuki – od teatralnych przedstawień Handkego, przez obrazy do utworów wybitnych pisarzy: Güntera Grassa, Wolfganga Hildesheimera czy Franza Kafki.