Filozofia która mówi nie
85,00 zł
Jedna z najważniejszych dwudziestowiecznych prac z dziedziny epistemologii. Jest źródłowym dokumentem z historii myśli współczesnej, pozwalającym osadzić w intelektualnych rygorach pojęcie przeszkody epistemologicznej, rozwinięte później przez Thomasa Kuhna, Georges’a Canguilhema, a zwłaszcza przez Michela Foucault, który wprowadził je do humanistyki.
Pozycja trudno dostępna na rynku.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Gaston Bachelard |
| Wydawnictwo | Słowo/obraz terytoria |
| Seria | Minerwa. Biblioteka Filozofii i Historii Filozofii |
| Rok wydania | 2000 |
| Wymiary | 195 x 125 mm |
| Ilość stron | 168 |
| Numer ISBN | |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | Sta BDB- (ryski na powierzchni okładki - widoczne pod światło) |
Jedna z najważniejszych dwudziestowiecznych prac z dziedziny epistemologii.
Na przykładzie dwóch pojęć – masy i energii – Bachelard ukazuje, jak pojęcia naukowe ewoluują od prymitywnej postaci realizmu ku naukowej racjonalności. Przeszkody epistemologiczne, na które natrafia postęp wiedzy, powodują, że proces dochodzenia do postaw racjonalnych w nauce jest stopniowy i powolny. Użyteczność pojęcia przeszkody epistemologicznej, wprowadzonego przez Bachelarda w jednej z wcześniejszych prac, otrzymuje tu wyjątkowo przekonującą ilustrację. W sposób równie odkrywczy Bachelard ujawnia następnie skomplikowaną dialektykę historyczną, która prowadzi chemię od metafizycznego pojęcia substancji do współczesnych koncepcji energii; w podobnym duchu badacz analizuje też niewystarczalność Arystotelesowskiej logiki do ujęcia problemów współczesnej fizyki.
„Filozofia, która mówi nie” jest źródłowym dokumentem z historii myśli współczesnej, pozwalającym osadzić w intelektualnych rygorach pojęcie przeszkody epistemologicznej, rozwinięte później przez Thomasa Kuhna, Georges’a Canguilhema, a zwłaszcza przez Michela Foucault, który wprowadził je do humanistyki.
Pozycja trudno dostępna na rynku.
Podobne produkty
Antologia pism wybitnego znawcy sztuki, filozofa i estetyka. Obok tekstów Tatarkiewicza, poświęconych sztuce i estetyce, znalazły się tu fragmenty jego intelektualnej autobiografii; Staje się ona swoistym przewodnikiem po wyborze prac teoretycznych filozofa.
"Myśli" to niezwykły zbiór tekstów geniusza matematycznego i fizycznego, człowieka, który poznał krąg ludzkich umiejętności i dostrzegłszy ich nicość zwrócił swoją myśl ku religii.
Condillac wszelką wiedzę wywodził z doświadczenia zewnętrznego, uzyskiwanego za pomocą zmysłów. Jednak w przeciwieństwie do Locke'a pojmował umysł ludzki jako całkowicie bierny, nie posiadający żadnych idei ani dyspozycji wrodzonych zbiornik wrażeń doznanych i zapamiętanych. Cała treść i funkcje umysłu powstają jako efekt bodźców zewnętrznych. Postęp umysłu zależy od posługiwania się znakami umownymi. Condillac za znaki uważał nie tylko wyrazy mowy, ale również pojęcia, wskazywał na wspólną naturę myśli i mowy. Nasze pojęcia są tylko znakami, nasze wrażenia są tylko stanami subiektywnymi; dają niewiele wiadomości o rzeczach i własnej jaźni.
Jedno z najlepszych, zwięzłych wprowadzeń w zagadnienia konstytutywne dla europejskiej tradycji filozoficznej. Wielokrotnie wznawiana, wciąż aktualna, stała się jednym z największych sukcesów wydawniczych Russella.