wyspiański
Książka omawia w zmiennym świetle ich kolejnych interpretacji siedem wielkich utworów literatury polskiej: Pana Tadeusza Adama Mickiewicza, Pana Jowialskiego Aleksandra Fredry, Balladynę Juliusza Słowackiego, Lalkę Bolesława Prusa, Wesele Stanisława Wyspiańskiego, Pałubę Karola Irzykowskiego i Kosmos Witolda Gombrowicza. Na tych przykładach ukazuje różnorodność sposobów oglądu dzieła literackiego oraz zakreśla historię recepcji utworów, które dziś śmiało możemy zaliczyć do klasyki polskiego piśmiennictwa.
Wesele zostało zainspirowane prawdziwym wydarzeniem: ślubem poety Lucjana Rydla z chłopką Jadwigą Mikołajczykówną. Wyspiański deprecjonuje i obala mity narodowe, krytycznym okiem patrzy na możliwość sojuszu poszczególnych warstw społecznych, wyjaskrawia antagonizmy klasowe, narodowościowe i religijne.
Największy skandal towarzyski w Krakowie przełomu wieków: ogólnie znane i szanowane nazwiska na teatralnym afiszu. Znana pisarka, ekscentryczni poeci, a nawet panny na wydaniu są bohaterami dramatu. A pośród nich historyczne, mitologiczne i fantastyczne postaci, które na jedną noc zstępują z płócien, ksiąg i zbiorowej wyobraźni, by wypełnić roztańczoną chałupę. Weselne Polaków rozmowy, wpisane w rytm tańca w jednym zdaniu, w dwóch słowach, między ironią a tragizmem. Przenikliwa weryfikacja romantycznych mitów: solidarności narodowej, gotowości do czynu, poświęcenia Sprawie. Bez złudzeń.