sztuka
Biografia jednego z najwybitniejszych mistrzów holenderskiego malarstwa i grafiki.
W przewodniku znajdują się omówienia baletów o wysokich walorach muzycznych, choreograficznych i reżyserskich, ułożone w porządku alfabetycznym według tytułów. Hasła zawierają: nazwiska poszczególnych realizatorów baletu i odtwórców głównych ról w spektaklu premierowym, streszczenie libretta i planu choreograficznego, krótkie omówienie i charakterystykę baletu.
Katalog wystawy ludowej rzeźby z okolic Wilna z końca XIX i początków XX wieku obrazujący niezwykle powszechny na Litwie zwyczaj budowy kapliczek przydrożnych, tzw. figur i krzyży. Wystawa zorganizowana była we współpracy z Ambasadą Republiki Litewskiej w RP.
Tytuł to cytat z wiersza „Dedykacja” Cypriana Kamila Norwida z 1866 roku, będącego osobistą inwokacją do Warszawy („młodości mej stolico…”) i przypomnieniem mitologicznej syreny jako niebezpiecznej hybrydy człowieka i zwierzęcia (oryginalnie ptak z głową kobiety), uwodzącej żeglarzy śpiewem i wiodącej ku zatraceniu. Poeta, by pokazać własne złożone relacje z Warszawą przywołuje antyczne źródła herbu – inwokacja Norwida zainspirowała metodę pracy twórców wystawy.
Katalog wystawy, która miała miejsce w miesiącach wrzesień-listopad 1986 roku w Zamku Królewskim w Warszawie oraz grudzień 1986-marzec 1987 roku w Muzeum Narodowym w Szczecinie. Na fotografiach zaprezentowano niektóre z eksponatów: obrazy, talary, medale i ordery, pierścienie i bransolety.
Książka omawiająca sztukę XVIII wieku w opracowaniu braci Goncourtów. Omówieni zostali artyści: Watteau, Chardin, Boucher, La Tour, Greuze, Fragonard, Prudhon.
Tycjan, właściwie Tiziano Vecellio, już za życia uznawany był za jednego z najwybitniejszych malarzy swej epoki, jego obrazy cieszyły się ogromną popularnością i osiągały bardzo wysokie ceny. Także po śmierci nie popadł nigdy w zapomnienie i wywarł ogromny wpływ na kolejne pokolenia artystów (m.in. na Tintoretta i Rubensa). Jego arcydzieła cechuje rozmach i spontaniczność, ekspresja, wspaniała kolorystyka, wyważenie gry świateł i cieni oraz wielka swoboda pędzla. Uważa się je za szczytowe osiągnięcie sztuki weneckiej.
Z punktu widzenia rzeźbiarza to zbiór kilkudziesięciu recenzji oraz paru szkiców z pogranicza publicystyki i eseistyki na temat sztuki. Recenzje i szkice pisane są przez krytyka, będącego jednocześnie artystą czynnie uprawiającym rzeźbę, nie są jednak poświęcone wyłącznie tej dyscyplinie sztuki. Autor stara się zachować szerokie spojrzenie na całość sztuk pięknych, a właściwie na wszelkie przejawy życia artystycznego lat osiemdziesiątych. Recenzje i szkice mówią zatem o głośnych wydarzeniach artystycznych, wystawach zbiorowych i indywidualnych, modnych kierunkach w sztuce, o konketnych dziełach twórców polskich i zagranicznych, różnych pokoleń. Znajdują w nich również odbicie postawy środowiska artystycznego w węzłowych punktach politycznej historii Polski ostatniej dekady.
Wawel – słynne krakowskie wzgórze, położone w zakolu Wisły, wraz ze swymi budowlami i zgromadzonymi w nich skarbami kultury bywa traktowany jako jedno wielkie muzeum. Wawelskie zbiory dzieł sztuki i historycznych pamiątek związane są dziś z dominującymi na Wzgórzu obiektami: XIV-wieczną katedrą, otoczoną wieńcem kaplic gotyckich, renesansowych i barokowych oraz renesansowym zamkiem z wielkim dziedzińcem, olśniewającym trzema kondygnacjami kolumnowych krużganków.
Praca jak zastrzega sam autor we wstępie, nie ma aspiracji dzieła naukowego. Nie jest to również podobny do przewodnika chronologiczny spis wszystkich wartościowych zabytków architektonicznych. Miłobędzki opowiada o historii architektury na ziemiach polskich, o tym jak kształtowała się ona w poszczególnych okresach, skąd brano najwięcej inspiracji. Spoglądając na temat również pod kątem życia społecznego autor wyjaśnia dlaczego budowało się w ten a nie inny sposób.