starożytny Rzym
Zbeletryzowany portret rzymskiego cesarza powstał w czasach, gdy o "kulcie jednostki" można było pisać jedynie w zawoalowany sposób. Paradoksalnie, powieści wyszło to na dobre. Z jednej strony jest bowiem arcyciekawą, opartą na dokumentach z epoki biografią słynnego wodza. Z drugiej - znakomitym, finezyjnym esejem o degeneracji władzy i sterroryzowanym przez nią społeczeństwie. Powieść była szeroko komentowana, a pół wieku od jej powstania w żaden sposób nie osłabiło jej siły ani mądrości rozważań.
Kaligula, obwołany cesarzem po śmierci Tyberiusza w 37 r., przeszedł do historii jako symbol tyranii, okrucieństwa, despotyzmu. Roland Auguet, współczesny historyk francuski, znawca dziejów starożytnego Rzymu, w swej książce o Kaliguli uzasadnia, iż relacja wydarzeń, przekazana nam przez Swetoniusza, Diona Kasjusza, Senekę oraz historyków żydowskich Józefa Flawiusza i Filona - jedyne źródła jakimi dysponujemy - roi się od poważnych błędów w przedstawianiu najbardziej elementarnych faktów.
Nieliczne informacje o niej pochodzą od jej wrogów, imię jej było przeklęte, wszystkie osobiste pamiątki zostały zniszczone. Dlatego też Julia, jedyna córka cesarza rzymskiego Oktawiana Augusta, na ogół przedstawiana była jednostronnie. Książka obala utarte o niej sądy i zaprzecza świadectwu, jakie poniżonej i wygnanej z kraju Julii wystawiła historia. Na podstawie jej kilku uratowanych dla potomności wypowiedzi Elisabeth Dored wskrzesza tę nietuzinkową postać, kreśląc wizerunek kobiety silnej, pięknej i radosnej, pisząc o jej dorastaniu, małżeństwie i wielkiej namiętności, cierpieniu i nieszczęściu. Przez karty tej dramatycznej opowieści przewijają się znane z historii osoby, które wpłynęły na losy Julii: Agrypa, Liwia Druzylla, Marcellus, wreszcie Tyberiusz, którego mocno kochała, a mimo to nie zaznała z nim szczęścia.
Biografia Nerona jest próbą pokazania portretu człowieka i cesarza, którego postać w ciągu wieków obrosła legendą. Cesarz, zakochany we wszystkim, co greckie, przyczynił się ogromnie do rozwoju sztuki w Rzymie, a choć był znacznie bardziej zainteresowany teatrem i igrzyskami, jednak skutecznie zarządzał sprawami rozległego imperium przez czternaście lat.
Rok 63 p.n.e. Pięciu mężczyzn rywalizuje o władzę w republice rzymskiej: prawnik i doskonały mówca Marek Tuliusz Cyceron, który właśnie objął stanowisko konsula; jego niezrównoważony psychicznie zaprzysięgły wróg, zadłużony po uszy arystokrata i populista, Katylina; młody i pozbawiony wszelkich skrupułów Gajusz Juliusz Cezar; przywódca legionistów Pompejusz, oraz Krassus - najbogatszy człowiek w Rzymie...
Dla Greków doby starożytnej Argonauci, Hektor i piękna Helena, Achilles, Odyseusz, Eurydyka byli bohaterami niedawnej historii, herosami, których wielbiono, a pamięć o nich przekazywano z ust do ust w opowieściach nazywanych dzisiaj mitami. Książka Tadeusza Zielińskiego, największego polskiego badacza świata antycznego, jest właśnie książką o herosach najdawniejszej Grecji. Obowiązkowa lektura każdego miłośnika antyku.
Gordianus Poszukiwacz, który życie strawił na pracy detektywa, doczekał się awansu do warstwy ekwitów i podjął ostateczną decyzję: czas na emeryturę. Jednakże rankiem 10 marca najpierw wzywa go Cycero, a potem sam Cezar. Obaj proszą o to samo – by się dowiedział, czy ktoś nie knuje zamachu na dyktatora. Cezar postanowił też obdarzyć Poszukiwacza zaszczytem, który odmieniłby losy całej rodziny. Miałoby to nastąpić w idy marcowe. Jak się okazuje, spisek niejedno ma imię. Termin się zbliża i co najmniej jedna zbrodnia wydaje się nieunikniona.
Rok 60. Do Brytanii zostaje wysłany młody trybun Gajusz Waleriusz Werrens. Przed rozpoczęciem politycznej kariery ma w legionach zyskać niezbędne doświadczenie militarne. Waleriusz trafia w sam środek narastającego konfliktu. Kontrola Rzymu nad Brytanią słabnie, a okrucieństwa Rzymian budzą gniew Brytów, podsycany przez druidów. Rzymianie są zupełnie nieprzygotowani na wybuch powstania, na którego czele staje królowa Budika. Gwałt na jej córkach jest iskrą, która doprowadza do wybuchu. Naprzeciw fali buntowników, staje rzymski trybun, który do dyspozycji ma garść osiadłych tu byłych legionistów. Na czele doświadczonych weteranów podejmuje się rozpaczliwej obrony świątyni boskiego Klaudiusza – symbolu rzymskiej potęgi… Pierwsza część cyklu o bohaterskim Rzymianinie, wraz z którym weźmiemy udział w wielu znanych z historii wydarzeniach. Ciekawie zawiązana i prowadzona fabuła, plastyczne opisy , porywający obraz zmagań z wojownikami Budiki – wszystko to zachęca do zanurzenia się w ten świat.
"Wojna żydowska", stanowiąca najznakomitsze z pism Józefa Flawiusza, zawsze cieszyła się szczególnym zainteresowaniem szerokiego kręgu czytelników, o czym świadczy ogromna ilość przekładów i przeróbek najpierw w języku łacińskim, a później w językach narodowych różnych krajów.
Propaganda cnót żeńskich w sztuce rzymskiej. W czasach antycznych w charakterystyczny sposób dla starożytnej mentalności i politeistycznych religii deifikowano wiele zjawisk i pojęć, m.in. także pojęcia abstrakcyjne. Liczne świadectwa epigraficzno-literackie jak i archeologiczne potwierdzają istnienie kultu takich personifikacji w Italii. Kult niektórych personifikacji nabrał doniosłego znaczenia w okresie walk późnej Republiki, a w okresie Augusta został uporządkowany i w przypadku niektórych z tych nowych bóstw - związany ściśle z domem cesarskim. Odrywając się od przekazów historycznych, a bazując na źródłach ikonograficznych (rewersy monet) autor bada siłę oddziaływania cesarskiej propagandy, dotyczącego świata kobiet. Symbolika żeńskich cnót moralnych lub też ich propaganda nie były dotychczas, poza niewielkimi wzmiankami, omawiane.