Rosja
"Mocne i wciągające naświetlenie potwornej zbrodni, tym wstrętniejszej, że przez wiele lat otoczonej zmową milczenia, i tym bardziej gorzkiej, że do dziś ani jeden z jej sprawców nie poniósł kary… To ważne historyczne osiągnięcie, wykorzystujące niedostępne wcześniej sowieckie archiwa, a jednocześnie zmuszający do refleksji akt moralnego oskarżenia sowieckiego systemu (i niektórych wysoko postawionych, ale niemających rozeznania ludzi Zachodu, którzy rozpowszechniali sowiecką wersję dziejów katyńskiego mordu)." -Zbigniew Brzeziński
Czasy, kiedy były prezydent Rosji jeździł z nagim torsem na koniu i trząsł oligarchami, dawno minęły. Teraz żyje z dala od Kremla, w ekskluzywnej daczy – i w świecie urojeń, faszerowany lekami na uspokojenie. Na straży Władimira stoi poczciwy Szeremietiew, który jako jedyny ze służby domowej nie robi interesów na boku. Nastaje jednak dzień, kiedy zegarki z kolekcji eksprezydenta zaczynają tykać coraz głośniej i nawet Szeremietiew musi pożegnać się ze swoją – niezbyt modną w Rosji – moralnością. „Ostatnie dni Władimira P.” to niezwykle aktualna, choć osadzona w przyszłości, satyra społeczno-polityczna, która niczym matrioszka obnaża kolejne oblicza Rosji. Powieść pełna absurdalnego humoru w stylu Mendozy, z gagami godnymi „Grand Budapest Hotel”.
"Ejdelman przedstawia ogólny zarys historii Rosji schyłku XVIII wieku oraz dzieje krótkiego panowania Pawła I, syna Katarzyny II, który, wychowany w duchu liberalizmu i opozycji wobec własnej matki, po dojściu do władzy, przerażony Rewolucją Francuską, staje się prawdziwym tyranem. Wkrótce szlachta i oficerowie mając dość jego rządów zawiązują spisek i Paweł I ginie z rąk carobójców."
Powieść Aleksego Tołstoja prowadzi nas przez życie Piotra Pierwszego od samych jego narodzin. Na tle wydarzeń związanych z życiem Piotra mamy okazję dowiedzieć się, jak wyglądała Rosja tamtej epoki. Jest to obraz niesamowicie barwny i różnorodny. Spotkamy tu olbrzymią ilość zdarzeń zaskakujących a czasem wprost absurdalnych dla współczesnego czytelnika, z których wyłania się obraz Rosji potężnej, surowej, lecz jednocześnie pijanej i szalonej.
Większość prac sowietologicznych i postsowietologicznych powstających dziś w Europie Środkowo-Wschodniej jest stygmatyzowana historią tego regionu w ostatnim półwieczu. Ich autorzy, zastanawiając się, dokąd Rosja dziś zmierza, skupiają się na rozważaniu najbardziej karkołomnych aliansów i kombinacji ideologiczno-politycznych, a kolejnych przywódców nowej Rosji - od Gorbaczowa do Putina - analizują pod jednym kątem: są raczej nacjonalistyczni czy też... wciąż jeszcze postkomunistyczni?
Opowieść równie niezwykła, jak zaskakująca kariera Władimira Władimirowicza Putina – pozbawionego błyskotliwych talentów funkcjonariusza KGB niskiej rangi, który został prezydentem Rosji i niemal błyskawicznie zlikwidował dorobek demokratycznych przemian, sprawiając, że kraj ponownie stał się zagrożeniem dla świata i swoich własnych obywateli...
Dla każdego, kto pragnie zrozumieć Rosję minioną i współczesną, Rosja i narody Wojciecha Zajączkowskiego – historyka, dyplomaty, wieloletniego ambasadora w Rosji – jest pozycją obowiązkową. Zajączkowski pokazuje historię powstawania imperium rosyjskiego jako proces zawłaszczania i integrowania sąsiednich narodów. Z punktu widzenia Moskwy jest to proces dla tych krain i narodów wręcz zbawienny. Kiedy dziś oglądamy relacje z Ukrainy, warto spojrzeć na działania Rosji w perspektywie aktywności wielowiekowej.
Przejechawszy Rosję od Saint Petersburga aż po Kamczatkę na Dalekim Wschodzie, a następnie odwiedziwszy kraje byłego Związku Radzieckiego, ze zdziwieniem i ciekawością jednocześnie, obserwowałam jak historyczna i kulturowa spuścizna – wpływy radzieckiego ustroju – są obecne na obszarach republik nawet dwadzieścia sześć lat po rozpadzie ówczesnego ZSRR. Babuszki w chustkach na głowach, zapchane marszrutki, hotele robotnicze, pirożki, drewniane cerkwie i inne aspekty rosyjskiej kultury, niczym wyjęte z kart historii, tworzą dzisiejszą rzeczywistość narodów Azji Środkowej – Kirgizów i Kazachów.
Zbiór doskonałych opowiadań przedstawiających przekrój dwudziestowiecznej historii Rosji i Związku Radzieckiego. W każdym utworze poznać można zupełnie inną Rosję i zupełnie innych Rosjan, od prymitywnych bandytów z Jelcynowskiej Moskwy, którym się wydaje, że radioaktywny pluton to narkotyki z Boliwii, poprzez dziewczynkę święcie przekonaną, że spowodowała śmierć towarzysza Stalina, po klezmera socjalistę, który wraz z pociągiem pełnym żydowskich entuzjastów jedzie przez cały kraj, by na Dalekim Wschodzie osiedlić się w stworzonym przez Stalina Żydowskim Obwodzie Autonomicznym.
Marie Freyssac w książce, która jest bardziej esejem socjologicznym niż dziełem literackim, scenka po scence ukazuje nam świat , który zarówno budzi sprzeciw, jak i fascynuje. A gdy opuszcza dzielnicę nuworyszy Rublowkę pokazuje też inne jego oblicze – świat moskiewskiej ulicy, z handlującymi nielegalnie starowinkami i różnej maści amatorami wódki – tej powszechnej tam broni masowego rażenia.
Wspomnienia prof. Romana Dyboskiego to osobista, często wzruszająca opowieść o akademickim uczonym, którego losy rzuciły w brudne odmęty wojny. Specjalista od literatury angielskiej zostaje zmobilizowany do armii austrowęgierskiej i rychło dostaje się do rosyjskiej niewoli. Jeniecki los rzuca go na Syberię, gdzie znajduje później swe miejsce w formujących się tam oddziałach polskich.
Ta historia wydarzyła się naprawdę. Zakochanie. Ślub. Oszustwo. Gra uczuć. Miłość. Nienawiść. Zazdrość. Obłęd. Morderstwo. Sonata Kreutzerowska w wykonaniu bohaterów Tołstoja staje się mroczną opowieścią o rodzącym się szaleństwie, małżeństwie i cynicznej grze między kobietą a mężczyzną.
Wszystkie sprawy opisane w tej książce były ściśle tajne do 1989 r., a później zmieniła się koniunktura polityczna i historycy, poza nielicznymi, nie podejmowali badań w tym zakresie. Dodatkowym utrudnieniem w poznaniu aktywności sowieckiej agentury w Polsce jest brak dostępu do najważniejszych dokumentów na ten temat, przechowywanych w archiwach rosyjskich.
Specnaz to jedna z formacji radzieckiego wywiadu wojskowego, która zajmowała się rozpoznaniem pośrednim pomiędzy wojskowym i agenturalnym, łącząc w sobie elementy szpiegostwa, terroru i szeroko pojętych działań partyzanckich. Od innych formacji Specnaz różnił się tym, że nie tylko poszukiwał i znajdywał ważne cele przeciwnika, ale w większości przypadków także je niszczył.
Pomysłowy koktajl złożony w równych częściach z Bułhakowa i Gaimana - mroczny, niepokojący, śmiały i cierpki, jaka może być tylko prawdziwa rosyjska literatura. W swojej powieści Ekaterina pełnymi garściami czerpie inspirację ze starych rosyjskich baśni i podań ludowych przy jednoczesnym umiejscowieniu historii we współczesnej Moskwie.
Na tronie zasiadali ludzie o rozmaitych charakterach - wybitni, słabi, intryganci; autorka pisze o fałszywych carskich synach i dworskich spiskach, o wyzysku poddanych i buntach, odsłania kulisy władzy, odkrywa misternie prowadzone intrygi. Opowieść kończy się w dniu, w którym dokonano brutalnego mordu na ostatnim władcy Rosji, Mikołaju II i jego rodzinie. Niewiele znamy kronik rodzinnych, które mogłyby dorównać dziejom rodu Romanowów pod względem liczby wydarzeń zarówno tragicznych, jak i pełnych chwały.
Sensacyjne dokumenty, odnalezione w moskiewskim archiwum po 60 latach od powstania. Stalin obsesyjnie nie ufał informacjom o samobójstwie Hitlera. Podejrzewając podstęp, za wszelką cenę chciał dociec prawdy. Ujęcie Ottona Gunschego i Heinza Lingego, którzy towarzyszyli Hitlerowi dziesięć lat, aż do końca III Rzeszy, i byli w berlińskim bunkrze, dało taką możliwość...
Zalążki idei socjalizmu występowały w ruchach protestu w średniowieczu i we wczesnej epoce nowożytnej (ciompi, lewellerzy), w niektórych ruchach religijnych, utopiach epoki odrodzenia (T. Campanella, T. More). W XIX w. socjalizm był reakcją na zmiany społeczne, które zaczęły się dokonywać we wczesnych fazach kapitalistycznego uprzemysłowienia: rozbicie tradycyjnych wspólnot i instytucji paternalizmu właściwych epoce przedprzemysłowej, masowa ruchliwość społeczna, rozpad tradycyjnych więzi, urynkowienie rozmaitych aspektów życia wcześniej regulowanych obyczajem, wyzysk, wykorzenienie i alienacja jednostek i grup społecznych.
W książce tej czytelnik odnajdzie opowieści o minionych dniach: o walce wywiadów, grze szpiegów radzieckich i rosyjskich, potykających się m.in. z agentami służb III Rzeszy, Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii. Jest to próba rekonstrukcji operacji szpiegowskich, począwszy od rewolucji październikowej, poprzez II wojnę światową, zimną wojnę, rozpad Związku Radzieckiego, aż do współczesnej nam mrocznej Rosji Putina. To opowieść o walce mocarstw, wyścigu zbrojeń, marzeniach o „cudownej broni”, o rozszczepieniu atomu i kosmicznych lotach. A także o okrutnej walce wewnątrz Rosji, o likwidacji wrogów, o porwaniach i tworzeniu coraz wymyślniejszych trucizn.
Wielki książę jest wstępem do „polskiej trylogii” Rymkiewicza – "Wieszania", "Kinderszenen" i "Samuela Zborowskiego". Opowiada o wielkim księciu Konstantym, jego ojcu, braciach, babce, polskiej żonie, o jego dworakach, ale też o polskich podchorążych, którzy w noc wybuchu Powstania Listopadowego nie byli w stanie zabić Konstantego inaczej niż symbolicznie...
Pierwsza polska publikacja na temat konfliktu zbrojnego na Krymie i w Donbasie. Gen. dyw. prof. dr hab. Bogusław Pacek, doradca NATO ds. Ukrainy, wyjaśnia na czym polega istota wojny hybrydowej i czym się ona różni od wojny klasycznej. Prezentuje przy tym stanowiska na jej temat uznanych ekspertów z wielu państw, włącznie z USA, Rosją, Ukrainą i Polską.
Zwycięstwo albo śmierć. Tylko taki wybór mieli żołnierze Armii Czerwonej. Książka Merridale to wnikliwe spojrzenie za zasłonę stalinowskiej propagandy. To mistrzowskie dzieło odwróconej perspektywy opisuje wielką wojnę ojczyźnianą, widzianą oczami zwykłego radzieckiego żołnierza. Opowieść oparta na wywiadach z ponad dwustoma weteranami, listach, pamiętnikach...
Wiele nauk, pouczeń, przestróg i porad Mikołaja Gogola czytamy dzisiaj z niedowierzaniem, ale i wtedy, gdy ukazała się ta książka, czytano ją i rozprawiano o niej z zakłopotaniem, zastanawiano się, jak to możliwe, by człowiek tej miary tak dalece zatracił, jak to ujął Vladimir Nabokov, "wyczucie prawdy i wolności". A jednak to jest książka ważna, partiami fascynująca, choćby i z tego względu, że, jak przyznał sam Gogol, zagalopował się w niej jak prawdziwy Chlestakow.
Wyspy Szerszenia to trzecia, po Złotym pociągu i Czerwonym Byku, powieść z cyklu, którego tło stanowią autentyczne wydarzenia z dziejów minionego stulecia. Jest rok 1945. Dla części załogi podwodnego lotniskowca Sen-toku kapitulacja Cesarstwa nie oznacza końca wojennej misji. Zgodnie z rozkazami okręt zostaje ukryty w tajnej bazie. Amerykanie nie podejrzewają nawet, że zachował on pełną zdolność bojową...