opowiadania wojenne
„Broń”, wydana w 1949 r., jest opowieścią o zdobywaniu broni dla partyzanckiego ugrupowania. Towarzyszą temu skomplikowane perypetie. Różne ideowo konspiracyjne formacje pragną nabyć od chciwego i nieufnego chłopa składzik karabinów, granatów, amunicji przemyślnie przezeń skryty w obejściu gospodarskim. „Ranny w lesie”, wydany w 1962 r., to porywający literacko opis pewnego zadania, które ma wykonać młodziutki podchorąży Koral. Musi dostarczyć rannych do wioski, gdzie znajduje się zaprzysiężony lekarz. Jeden z rannych to, szczególnie ważny, pseudonim Wieniawa, kurier z centrali. Oddział przedziera się przez obławę i ukrywa się w leśnej kryjówce, żeby zmylić niemiecką pogoń.
Nowolipki, warszawska ulica biedy, to „mała ojczyzna” sześciu przyjaciółek. Pochodzą one z ubogich rodzin, w których tradycja, Kościół oraz przykładne życie są wartościami nadrzędnymi. Opowieść o ich powikłanych losach rozpoczyna się przed wybuchem I wojny światowej, a kończy w 1918 roku, u progu niepodległości Polski. Każda z dziewcząt marzy o wielkiej, romantycznej miłości, która odmieni ich życie. Poszukują jej w eleganckim świecie warszawskiego Śródmieścia. Nie spotykają tam jednak wymarzonych książąt z bajki, tylko oszustów i cynicznych uwodzicieli. Czy dziewczęta z Nowolipek, wyrywając się ze swego środowiska i sprzeniewierzając się jego tradycyjnym wartościom, unikną czyhających na nie pułapek i zagrożeń? Czy cena, jaką przyjdzie im zapłacić za realizację ich młodzieńczych marzeń, nie będzie zbyt wysoka?