okupacja
Alarm dla Warszawy - obrona cywilna stolicy we wrześniu 1939 roku. "...Zmieniły się warunki mieszkaniowe. Wyższe piętra domów stały się niebezpieczne i cała niemal ludność opuściła je, przenosząc się na niższe piętra; do mieszkań opuszczonych, do schronów, czyli poprostu mówiąc do niewiele dla celów mieszkalnych przystosowanych piwnic..."
„Broń”, wydana w 1949 r., jest opowieścią o zdobywaniu broni dla partyzanckiego ugrupowania. Towarzyszą temu skomplikowane perypetie. Różne ideowo konspiracyjne formacje pragną nabyć od chciwego i nieufnego chłopa składzik karabinów, granatów, amunicji przemyślnie przezeń skryty w obejściu gospodarskim. „Ranny w lesie”, wydany w 1962 r., to porywający literacko opis pewnego zadania, które ma wykonać młodziutki podchorąży Koral. Musi dostarczyć rannych do wioski, gdzie znajduje się zaprzysiężony lekarz. Jeden z rannych to, szczególnie ważny, pseudonim Wieniawa, kurier z centrali. Oddział przedziera się przez obławę i ukrywa się w leśnej kryjówce, żeby zmylić niemiecką pogoń.
Nowolipki, warszawska ulica biedy, to „mała ojczyzna” sześciu przyjaciółek. Pochodzą one z ubogich rodzin, w których tradycja, Kościół oraz przykładne życie są wartościami nadrzędnymi. Opowieść o ich powikłanych losach rozpoczyna się przed wybuchem I wojny światowej, a kończy w 1918 roku, u progu niepodległości Polski. Każda z dziewcząt marzy o wielkiej, romantycznej miłości, która odmieni ich życie. Poszukują jej w eleganckim świecie warszawskiego Śródmieścia. Nie spotykają tam jednak wymarzonych książąt z bajki, tylko oszustów i cynicznych uwodzicieli. Czy dziewczęta z Nowolipek, wyrywając się ze swego środowiska i sprzeniewierzając się jego tradycyjnym wartościom, unikną czyhających na nie pułapek i zagrożeń? Czy cena, jaką przyjdzie im zapłacić za realizację ich młodzieńczych marzeń, nie będzie zbyt wysoka?
Wykonawcami zdecydowanej większości akcji bojowych lub dywersyjnych dokonywanych na terenie Warszawy przez poszczególne organizacje wojskowe byli ludzie młodzi, nierzadko mający poniżej lat 20. Rękoma młodych gwardzistów rzucone były granaty do "Cafe Clubu" czy na maszerującą Alejami Ujazdowskimi kolumnę SA. To młodzi żołnierze Armii Krajowej podkładali ładunki zapalające pod beczki w składzie materiałów pędnych Wehrmachtu przy ulicy Gniewkowskiej na Woli, puszczając z dymem około miliona litrów benzyny.
"Noc i inne opowiadania" Jerzego Andrzejewskiego zbiór opowiadań połączonych wspólną problematyką okupacyjną. Główny nacisk kładzie autor na konflikty psychologiczne swych bohaterów. Aby wypadły one wyraziście, stwarza sytuacje bez wyjścia.
Autorka od pierwszych tygodni okupacji brała udział w działalności lewicowych grup polskiego Ruchu Oporu. W roku 1943 została w dramatycznych okolicznościach aresztowana przez gestapo. Aleja Szucha, Pawiak, Oświęcim - oto dalsze etapy losu autorki.
Od momentu ukazania się wydania niemieckiego w roku 1998 książka Szpilmana stała się światowym wydarzeniem. Została przetłumaczona na osiem języków, miała entuzjastyczne recenzje w wielu opiniotwórczych pismach na świecie. Pisane na gorąco wspomnienia młodego pianisty z warszawskiego getta są fascynującym, choć straszliwym zapisem sześciu lat zwycięskiej walki ze stałym zagrożeniem śmiercią. Autor plastycznie odmalowuje pierwsze, stosunkowo "normalne" miesiące wojny, i rosnącą grozę osaczenia, zamknięcia, głodu i strachu. Pokazuje zwykłe ludzkie pragnienie spokoju i bestialstwo, tchórzliwość i odważną wielkoduszność.
Praca ujmuje i porządkuje od strony teoretycznej problematykę humoru, przynosi bogatą i interesującą dokumentację problemu, jest wynikiem sumiennej penetracji archiwaliów i prezentuje materiał tekstowy, zaczerpnięty niejednokrotnie ze źródeł dotychczas nie wykorzystanych. Szczególnie cenna - obok teoretycznych ustaleń autora - jest umieszczona w książce biografia zwartości konspiracyjnych druków ulotnych i periodycznych o charakterze literackim i społeczno-kulturalnym, sporządzona z punktu widzenia szeroko pojętego zagadnienia humoru.
Jest to premierowy tom serii wydawniczej, zawierającej relacje obywateli polskich, którzy doświadczyli cierpienia ze strony dwóch totalitaryzmów: niemieckiego i sowieckiego. Będą w niej publikowane osobiste przeżycia tysięcy Polaków, ich rodzin i bliskich. W zdecydowanej większości są to zeznania składane przed powołaną w 1945 r. Główną Komisją Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce (od 1949 r. Główną Komisją Badania Zbrodni Hitlerowskich).