okres powojenny
Stanisław Walach w latach 1945 - 1952 kierował Powiatowymi Urzędami Bezpieczeństwa Publicznego w Chrzanowie, Limanowej i Nowym Targu, oraz był naczelnikiem Wydziału III w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie, w którym skoncentrowane były sprawy związane z walką z reakcyjnym podziemiem. "Świadectwo tamtym dniom"- tego autora - napisana w 1965 roku i "Był w Polsce czas..."należą do książek traktujących ten problem w sposób rozrachunkowy. Walach nie próbował zwalczać w sposób bezkompromisowy na kartach dzieła band podziemnych. Można zaryzykować stwierdzenie , że usiłował przedstawić zagadnienie w obiektywnym świetle. Opisy poszczególnych spraw, reakcyjnych oddziałów czy ludzi Walach oparł na własnych wspomnieniach, dokumentach archiwalnych, rozmowach przeprowadzonych ze współtowarzyszami walki. Pisząc - jak twierdzi - starał się podawać fakty zgodnie z rzeczywistością, przytaczał wydarzenia w pełnym ich kształcie , jednocześnie zdając sobie sprawę z mogących istnieć niedokładności.
„Niebezpieczne ścieżki” to jedne z nielicznych w naszej literaturze pamiętników oficera Służby Bezpieczeństwa. Gdyby nie autentyzm faktów, który zresztą z książki czyni lekturę jeszcze bardziej cenną, można by ów pamiętnik zaliczyć do klasycznej literatury sensacyjnej. Autor wykonując polecenie swoich władz, zdołał przeniknąć w szeregi jednej z band działających na Podhalu w okresie po wyzwoleniu. Ryzykowna, niebezpieczna, podwójna rola, jakiej się podjął, pozwoliła na likwidację bandy, której przestępcza działalność powodowała śmierć wielu uczciwych ludzi. Trudno byłoby uwierzyć w szereg nieprawdopodobnych sytuacji, w jakich autor się znalazł, gdyby nie fakt, że mamy do czynienia z rzetelną, prawdziwą relacją. Wspomnienia Mariana Reniaka, ukazując ofiarność i niebezpieczną służbę pracowników bezpieczeństwa, są zarówno cennym dokumentem, jak i atrakcyjną lekturą.