literatura rosyjska
Pierwsza na polskim rynku książka najpoczytniejszego pisarza rosyjskiego. Tytułowe "Pokolenie P" odnosi się do "generacji Pepsi-Coli", młodzieży układającej sobie życie już w nowej Rosji – jak na przykład bohater powieści, student Instytutu Literatury. Niespodziewanie robi on zawrotną karierę jako copywriter. Pracując dla potężnych "nowych Rosjan", poznaje zdumiewającą prawdę: rosyjski wielki biznes i polityka, znane szarym ludziom z mediów, okazują się złudą, jakiej nie domyśla się nikt. Jak ta iluzja jest możliwa i jak wobec niej zachowa się nasz Wowa Tatarski? Pełna pomysłów powieść Pielewina ucieszy każdego, kto lubi rosyjskich mistrzów fantastyki, wyobraźnię, groteskę, postmodernistyczny pastisz albo mistykę w stylu Carlosa Castanedy – i każdego, kogo ciekawi nowa Rosja albo proza XXI wieku.
Niezwykła, alegoryczna opowieść o Nadźce, wiejskiej głuptasce, która opuszcza rodzinny dom w koszyku, by po latach powrócić do niego na tratwie, jako święta. Bohaterka niczym Mojżesz przemierza astrachańskie wody w ucieczce przed złem, w pogoni za własnym przeznaczeniem. Jej życie zatacza krąg, a Nadźka ratuje świat przed wojną atomową. To historia oszałamiająca okrutnością i pięknem, kryształowo przejrzysta językowo, plastyczna, rozedrgana. W szaleńczo wirujących kadrach, niczym w okruchach krzywego lustra, odbija się rzeczywistość radzieckiej republiki. W surrealistycznym obrazie, nie pozbawionym satyrycznego wydźwięku i gorzkiego humoru, mieszają się bestialstwo, pradawne legendy, NKWD, zakopane skarby, pionierzy, atamani, cuda, prawosławne obrzędy.
Autor, okrzyknięty przez prasę „rosyjskim Umberto Eco”, cieszący się autorytetem filolog, specjalista w zakresie literatury staroruskiej, napisał powieść, której akcja toczy się wprawdzie w XV wieku w Rosji, jednak jest odbierana w sposób jak najbardziej aktualny. Powieść, umiejętnie łącząca pieczołowicie odwzorowane realia epoki z elementami mistycznymi, by nie powiedzieć magicznymi, pokazuje zamknięty w czterech księgach cykl przemiany bohatera...
Portret żywego człowieka w jego czasach, namalowany w barwach jak najbardziej autentycznych - oto zamierzenie tej serii. Materiałem więc, z którego ułożone są tu życiorysy wybitnych ludzi różnych krajów i epok, są wspomnienia , listy i inne autobiograficzne wypowiedzi bohaterów naszych książek, również autentyczne opinie lub wspomnienia ich przyjaciół, krewnych, współpracowników czy antagonistów. Chcielibyśmy także przekonać naszych czytelników, że materiały schowane często w archiwalnych zbiorach lub wydawane w książkach dla specjalistów - mogą być lekturą barwną, zajmującą, a smak i atmosferę historii oddają w sposób jedyny i niepowtarzalny...
"Mistrza i Małgorzaty" Bułhakow opisał świat współczesny szyderczo i bez litości, nie pozostawiając czytelnikom szczególnej nadziei na pociechę zostawił obietnicę, że "rękopisy nie płoną", że człowiek jest, a może raczej bywa dobry. Nawet szatan w "Mistrzu i Małgorzacie" okazuje się w końcu przyzwoitym facetem. W Polsce powieść Bułhakowa niezmiennie cieszy się ogromnym powodzeniem. W rankingu czytelników i ekspertów "Rzeczypospolitej" w 1999 roku została uznana za najważniejszą powieść XX wieku.
"Mistrza i Małgorzaty" Bułhakow opisał świat współczesny szyderczo i bez litości, nie pozostawiając czytelnikom szczególnej nadziei na pociechę zostawił obietnicę, że "rękopisy nie płoną", że człowiek jest, a może raczej bywa dobry. Nawet szatan w "Mistrzu i Małgorzacie" okazuje się w końcu przyzwoitym facetem. W Polsce powieść Bułhakowa niezmiennie cieszy się ogromnym powodzeniem. W rankingu czytelników i ekspertów "Rzeczypospolitej" w 1999 roku została uznana za najważniejszą powieść XX wieku.
Ta historia wydarzyła się naprawdę. Zakochanie. Ślub. Oszustwo. Gra uczuć. Miłość. Nienawiść. Zazdrość. Obłęd. Morderstwo. Sonata Kreutzerowska w wykonaniu bohaterów Tołstoja staje się mroczną opowieścią o rodzącym się szaleństwie, małżeństwie i cynicznej grze między kobietą a mężczyzną.
Agłaja to nieugięta partyzantka, jakby żywcem wzięta z epopei o dzielnym żołnierzu Iwanie Czonkinie. Wierna jedynie słusznej idei, nie opuści stalinowskiej warty nawet po śmierci Wodza. Będzie trwać na posterunku przez lata odwilży za Chruszczowa, pierestrojki Gorbaczowa a nawet rozpadu związku Radzieckiego. Do końca złączona z Przywódcą światowego Proletariatu, odda mu duszę i ciało.
Pisarz zawarł w powieści doświadczenia ze swego pobytu na katordze w Omsku, gdzie został zesłany za udział w socjalistycznym kole pietraszewców. Powieść nie jest jednak zwykłym zapisem wspomnień skazańca. Dostojewski doświadczenia własnego życia uczynił mottem, pretekstem do uniwersalnych rozważań o istocie i sekretach natury ludzkiej oraz do analizy motywów postępowania człowieka postawionego w sytuacji ekstremalnej.
Bunin maluje nam stumilionową Rosję przełomu wieków, rodzącego się kolosa. To nie tylko zaśniedziałe mieściny, w których spotkać można oficerów, starozakonnych i damy w binoklach, prowadzące czytelnie publiczne. To również nowa Rosja – błyszcząca tysiącami wiorst szyn, zasypująca świat milionami pudów pszenicy i kobiałek czereśni. Takiej Rosji w literaturze nie doświadczyliśmy przed Buninem. Powieść zdobyła nagrodę Nobla za 1933 rok.