II wojna światowa
Ten niezwykły reportaż przywołuje kolejne dni walki o wolność: radość towarzyszącą wybuchowi powstania, przytłumioną trudnościami codziennej egzystencji, heroiczną walkę powstańców na barykadach, sanitariuszek w szpitalach polowych i na gruzach zburzonego miasta. To także obraz codziennego życia wypełnionego tęsknotą za normalnością, której namiastkę mieszkańcy Warszawy mogli odnaleźć w nielicznych, ale nadal funkcjonujących kawiarniach, teatrzykach, przy muzyce płynącej z radia czy podczas lektury codziennej prasy. W obliczu wszechobecnej śmierci czytelnik dostrzeże również radość zaślubin i przyjacielskich spotkań – radość z kolejnego dnia życia.
Dwadzieścia reportaży pokazuje dramat Powstania Warszawskiego przez pryzmat losów pojedynczych osób. Suma tych zdarzeń to ciąg epizodów historycznych, które ukazują dramaturgię walk Powstańców z okupantem niemieckim. To opowieść o ludziach w różnym wieku, którzy za cenę życia walczyli o wolność i niepodległość swojej Ojczyzny.
Propagandowa broszurka opisująca Powstanie Warszawskie, z serii "Biblioteczka Żołnierza" (nr 4). Wydawnictwo Oddziału Propagandy Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego, 1945 rok.
Opowiadania opisujące losy ludzi wydanych na okrucieństwa wojny, poddanych bezwzględnemu terrorowi i szukających możliwości ucieczki od brutalnego świata. Bohaterowie naznaczeni są piętnem przeżyć, autorka poddaje ich analizie, przygląda się ich zachowaniom, wspomnieniom...
Alarm dla Warszawy - obrona cywilna stolicy we wrześniu 1939 roku. "...Zmieniły się warunki mieszkaniowe. Wyższe piętra domów stały się niebezpieczne i cała niemal ludność opuściła je, przenosząc się na niższe piętra; do mieszkań opuszczonych, do schronów, czyli poprostu mówiąc do niewiele dla celów mieszkalnych przystosowanych piwnic..."
Czy Powstanie Warszawskie było konieczne? Książka "Ani tryumf, ani zgon?" jest polemiką z bezkrytycznym spojrzeniem na wydarzenia sprzed 60 lat; w tym także polemikę z "Powstaniem 44" Normana Daviesa. Łubieński nie leczy naszych ran, lecz z chirurgiczną precyzją oddziela szansę od mrzonek, rzeczywistość wojskową i polityczną od iluzji i nadziei.
Nazwa "Arnhem" kojarzy się z polską 1 Samodzielną Brygadą Spadochronową gen. Sosabowskiego, która walczyła w rejonie tego holenderskiego miasta we wrześniu 1944 roku, w ramach brytyjskiej 1 dywizji powietrznodesantowej dowodzonej przez gen. Urquharta. Operacja "Market-Garden", w której wojska te wykonywały określone zadanie, mająca na celu odcięcie Niemców od Holandii i stworzenie warunków do uderzenia w głąb Rzeszy, nie powiodła się. Straty brytyjskiej dywizji były bardzo duże, polskiej brygady - również znaczne.
Obszerna bibliografia prac o KL Auschwitz, zawierająca 1950 pozycji (książki, artykuły) wydanych w czterech językach: polskim, angielskim, francuskim i niemieckim.
W październiku 1943 roku Philip Bialowitz brał udział w buncie więźniów w obozie koncentracyjnym w Sobiborze. Uzbrojeni w noże, zabili esesmanów, wcześniej zwabionych do pomieszczeń gospodarczych. Blisko 600 więźniów podjęło próbę ucieczki. Uciekło 200 Żydów, z których wyzwolenia doczekało zaledwie 47. Książka jest relacją naocznego świadka i uczestnika tych wydarzeń.
"Korowód śmierci, gremialnie odmawiający żałobną modlitwę Dnia Sądnego, posuwał się z podniesionymi rękami, bity i popychany, do komór. >Lalka< katował też nahajką, szczuł psem, a usłużni esesmani pomagali mu dobijać upatrzoną ofiarę. Nie był gorszy od esesmańskiej bestii Zenfa, który szczególnie upodobał sobie znęcanie się nad dziećmi. Wyrywał je z rąk matek i zabijał uderzeniem o ścianę..."
"Co zostaje z Auschwitz" to trzecia część trylogii Giorgio Agambena, w której centralną rolę odgrywa figura Homo Sacer – człowieka całkowicie odartego z godności, który jest już tylko nagim życiem. Ekstremalną formą Homo Sacer był więzień obozu koncentracyjnego tuż przed swoją ostatnią drogą do komory gazowej („muzułman”). Jak żywy trup, budził już tylko niechęć.
Wspomnienia z łagrów północy 1940-1944. Wstrząsająca relacja katorgi na Syberii.
Książka ta jest rozszerzonym zapisem wykładów autora, wygłoszonych w Instytucie Archiwistyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Ta niezwykła książka, wielokrotnie wznawiana i tłumaczona na wiele języków zaliczana jest do klasyki literatury o Holocauście. Powstała w 1947 r. z potrzeby wewnętrznego wyzwolenia, stanowi studium niektórych aspektów życia w społeczności więźniarskiej. Autor, były więzień KL Auschwitz III - Monowitz w przejmujący sposób i w niezwykłej literacko formie - pozbawionej ocen i oskarżeń - opisuje przybycie do obozu, doświadczenie selekcji, głód, pracę w różnych komandach oraz ludzkie postawy i zachowania w obozie.
Książka ukazuje gigantyczne zmagania, jakie w drugiej wojnie światowej toczyły się na wszystkich niemal morzach świata.
Edward Śmigły-Rydz, także: Edward Rydz, Edward Rydz-Śmigły, ps. „Śmigły”, „Tarłowski”, „Adam Zawisza” (ur. 11 marca 1886 w Brzeżanach, zm. 2 grudnia 1941 w Warszawie) – polski wojskowy, polityk, marszałek Polski, generalny inspektor Sił Zbrojnych, Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych w wojnie obronnej Polski w 1939, formalnie przez 17 dni „następca prezydenta Rzeczypospolitej na wypadek opróżnienia się urzędu przed zawarciem pokoju”.
"Kolejne, prowadzone z niemałym rozmachem, ataki niewielkich pododdziałów niemieckich, można określić jako rozpaczliwe próby esesowców ratowania życia. Polacy dzielnie odpierali natarcia i wytrzymywali wszystkie nawały ogniowe, które nieprzyjaciel wysyłał im jedną po drugiej. Poniesiono bardzo bolesne straty. Przed południem jakiś pododdział niemiecki uderzył wprost na głowicę Maczugi."
Książka traktuje o walce z antydemokratycznym podziemiem na Wybrzeżu Gdańskim.
Świetnie udokumentowana monografia "wojny unicestwiającej", jaką Hitler wydał Związkowi Sowieckiemu 22 czerwca 1941. W krwawych walkach na froncie wschodnim zginęło ponad trzydzieści milionów ludzi. Autor wyjaśnia polityczne i militarne aspekty przedsięwzięcia. Powołując się na najlepszych badaczy historii wojskowej i Holocauastu, rozwiewa mity, zakłamujące rolę niemieckich dowódców wojskowych, twierdzących jakoby byli przeciwni tej wojnie, która stała się początkiem końca Trzeciej Rzeszy.
3 lutego 1933 roku Hitler wystąpił po raz pierwszy przed dowództwem Reichswehry, aby przedstawić swoje plany i pozyskać dla nich wojskowych. Gospodarzem wieczoru był generał Kurt baron von Hammerstein-Equord, który skończył właśnie 54 lata i znalazł się u szczytu kariery – awansował na Naczelnego Dowódcę, czyli na najwyższe stanowisko w armii niemieckiej...
Autor tej książki jest dziś jednym z najgłośniejszych historyków włoskich. Książka jego stała się bestsellerem na Półwyspie Apenińskim. Od roku 1969 doczekała się wielu wydań oraz przekładów na języki obce. Stanowi ona przegląd interpretacji zjawiska faszyzmu od lat dwudziestych po czasy ostatnie. W literaturze światowej jest jedną z niewielu prób przedstawienia, jak kształtowały się pojęcia o faszyzmie i sukcesach jakie dyskusje rozbudził on wśród historyków, politologów, socjologów i psychologów.
Powieść należy do najważniejszych utworów Stanisława Dygata. Jej treścią są przeżycia młodego Polaka w niemieckim obozie dla Francuzów i Anglików w Konstancy nad Jeziorem Bodeńskim. Refleksje i marzenia bohatera, wywodzące się z rodzimych wzorców literackich, są tu skonfrontowane z codziennością życia w otoczeniu internowanych kolegów - cudzoziemców. Autor obnaża polską mitologię narodową, prowadząc do sytuacji groteskowych i tragikomicznych. Interesuje go zdejmowanie z postaci bohaterów kolejnych masek, wydobywanie schematów myślenia, obrona autentyczności i wolności jednostki. Jest to literatura charakteryzująca się trzeźwością i sceptycyzmem, nasycona przy tym nutą melancholii, poezji, a także subtelnego humoru.
Biografia Ribbentropa ukazana na tle polityki i dyplomacji nazistowskiej w okresie kiedy wykonywał powierzane mu osobiście przez Hitlera misje specjalne, następnie w roli ambasadora Rzeszy w Londynie i w czasie pełnienia funkcji ministra spraw zagranicznych ( 1938-1945). Autorzy dokonują analizy wydarzeń które doprowadziły do podpisania paktu z Mołotowem..
Wstrząsające portrety zbrodniarzy i bohaterów – ludzi, którzy w sposób szczególny zapisali się na kartach historii II wojny światowej. Laurence Rees przeprowadził setki wywiadów ze sprawcami najstraszniejszych wojennych okrucieństw i zbrodni, a także z ich ofiarami oraz tymi, których heroiczna postawa ocaliła ludzkie istnienia. Przedstawia trzydzieści pięć najbardziej niezwykłych postaci.