etnologia
Kolekcja niesamowitych opowieści, zebranych i opowiedzianych przez zbieracza folkloru Alvina Schwartza i zilustrowanych przez cenionego artystę Stephena Gammella. "Upiorne opowieści po zmroku" zawierają jedne z najbardziej przerażających opowieści o makabrze, mrocznej zemście i nadprzyrodzonych wydarzeniach wszech czasów. Chodzące zwłoki, tańczące kości, szaleńcy z nożami i ucieczki krętymi uliczkami przed śmiercią – wszystkie te motywy znajdziemy w tym mrożącym krew w żyłach zbiorze opowieści o duchach.
Książka autorstwa Joanny Ambroz i Pawła Zieglera odwołuje się do przesądów, wierzeń oraz aspektów społecznych dotyczących włosów w kulturze polskiej, napisana została na podstawie ksiąg z XIX i XX wieku. Ciekawą warstwę tekstową uzupełniają równie interesujące ilustracje, dzięki czemu "Cięcie – włosy ludu polskiego" to publikacja idealna dla każdego miłośnika historii, a w szczególności – bogatej tradycji rodzimego folkloru.
Książka dotyczy problematyki wzorców kobiecości i męskości kreowanych przez popkulturę w kontekście ich wizualnej i tożsamościowej atrakcyjności dla badanych młodych dorosłych. Odniesiono się do zjawiska seksualizacji, rozumianego jako intensywne rozprzestrzenianie się dyskursów o seksualności w mediach oraz jako erotyczna prezentacja ciał kobiet i mężczyzn w przestrzeni publicznej.
To pierwsze w polskim piśmiennictwie tego typu dzieło, zainspirowane przez słynny słownik Roberta Sabatier, Dictionnaire de la Morte (1967). W opracowaniu poszczególnych haseł Autorzy w szeroki sposób cytują teksty oryginalne, np. fragmenty Biblii czy też wypowiedzi wielkich filozofów i pisarzy. Książka stanowi punkt wyjścia do dalszych badań – w Polsce mało popularnych – nad tajemnicą śmierci."
Powieść z cyklu "Legendy Tatr" o zbójnickim hetmanie Janosiku. Kazimierz Przerwa-Tetmajer (ur. 12 lutego 1865 w Ludźmierzu, zm. 18 stycznia 1940 w Warszawie) – polski poeta, nowelista, powieściopisarz, przedstawiciel Młodej Polski, brat przyrodni malarza Włodzimierza Tetmajera.
Charakter informacyjny pracy Materiał jako wehikuł treści rytuału wskazuje na jej niebywałą wartość. Przez systematyzację materiału pochodzącego z różnych kultur prowadzi ona do lepszego i głębszego zrozumienia rozwoju zjawisk kulturowych i powiązania między teatrem a rytuałem. Będzie ona stanowić cenny podręcznik akademicki dla kulturoznawców, religioznawców, teatrologów i etnologów, przekazujący rzetelną wiedzę z historii kultury i sztuki.
Zbiór baśni o przygodach łużyckiego czarodzieja Krabata - maga przypominającego swą postacią bardziej fińskiego Vainamoinena (ludowy epos Kalevala) niż śląskiego mistrza Sędziwoja czy słynnego Twardowskiego.
Seria opisuje nie tylko mitologie najważniejszych cywilizacji, które uznaje się za filary europejskiej kultury, jak Grecja czy Rzym, ale także sięga po prastare wierzenia ludów jak Fenicjanie czy plemiona starożytnej Syberii. Dzięki temu powstała barwna, fascynująca kolekcja o sprawach, które mają zasadnicze znaczenie w życiu człowieka.
"Bogowie stworzyli leki, by zwalczały choroby; wino, by uśmierzało troski; sny zaś, by wskazywały drogę ślepcom - jeśli tylko potrafią oni ocenić to dobrodziejstwo.”
Książka niniejsza nie obejmuje wszystkich obszarów pozaeuropejskich. Przedstawia problematykę religijną wybranych krajów bądź regionów, głównie tych, które zaliczane są do trzeciego świata.
Tytułowymi wędrowcami są dwaj prascy czeladnicy: Jakub i Marcin, biorący udział w nietypowym wyścigu z Pragi do Wiednia i z powrotem. Książka zdobiona ilustracjami Bogdana Zieleńca (1917-1973), cenionego i uznanego grafika i ilustratora.
„Wycie w ciemności. Wilki i wilkołaki Europy” stanowi kontynuację tzw. „czarnej trylogii” zapoczątkowanej przez „W górach przeklętych. Wampiry Alp, Rudaw, Sudetów, Karpat i Bałkanów”. Bartłomiej Grzegorz Sala, historyk, etnolog i krajoznawca, opierając się na mitach, legendach i podaniach, sagach, romansach i dziełach hagiograficznych, autentycznych wydarzeniach, a w końcu klasyce literatury i kina grozy, nakreślił portret prawie sześćdziesięciu najciekawszych postaci przynależnych do wilczego i wilkołaczego rodu, jakie przemierzać miały przez epoki różne zakamarki Europy.
Opowieść o Łemkach, od wieków żyjących w Beskidzie Sądeckim i Niskim, w latach 1945–1946 przesiedlonych w trybie „dobrowolno-przymusowym” na Ukrainę, zaś w 1947 roku, podczas akcji „Wisła”, deportowanych i rozproszonych na Ziemiach Zachodnich. Czytamy o tych, którym z niemałym trudem udało się wrócić, choć już nie na swoje, o odnajdywaniu się w nieprzyjaznych realiach PRL, pierwszych koncertach zespołu „Łemkowyna”, łemkowskich zlotach – Watrach, przywiązaniu do tradycji, kultury, języka. Autor pisze o sprawach nieprostych – lustro łemkowskie odbija także polskie problemy.