Ceram
Niezwykle barwny, plastyczny obraz opowiadający o powstaniu, odnalezieniu i rekonstrukcji ołtarza pergameńskiego.
Wybitny holenderski historyk i filozof kultury o wielkiej erudycji, wyjątkowej znajomości życia ubiegłych epok i dużym talencie pisarskim ukazuje szeroka panoramę kończącego się średniowiecza, mechanizm jego zamierania i rozkładu w kręgu kultury burgundzkiej XIV-XV wieku. Omawia czynniki kształtujące ówczesna kulturę i sposób bycia, ukazuje obyczaje, ceremoniał, stosunek do sztuki, do religii i umysłowość człowieka tamtych czasów; przedstawia wybitnych łudzi, ich postawy w ważnych, przełomowych momentach; odsłania mechanizmy społeczne i kulturowe. Dzieło to pozbawia epokę średniowiecza upiększeń, akcesoriów i stylizacji, jaką dało jej romantyczne dziejopisarstwo."
Książka ma charakter obszernej, obficie udokumentowanej monografii i kreśli obraz formowania się potęgi Rzymu, stopniowo podporządkowującego sobie wszystkie ludy Półwyspu Apenińskiego. Obejmuje okres od późnego neolitu aż po czasy poprzedzające wojny punickie. Autor analizuje szczegółowo rozwój państwowości rzymskiej, ukazując go tle procesu zaludniania się Italii oraz działania wszelkich ważnych czynników rozwoju cywilizacji w zachodniej części basenu M. Śródziemnego, jak kształtowanie się świata celtyckiego starożytnej Galii i Hiszpanii, ekspansja kolonizacji greckiej i fenickiej, powstanie i promieniowanie kultury etruskiej.
"Okres XV i XVI w. słusznie nazwano epoką wielkich odkryć geograficznych. Być może, nasi dalecy potomkowie nazwą obecne czasy epoką wielkich odkryć historycznych, jako że faktycznie odkryto nowe światy, tylko że nie w przestrzeni, lecz w czasie. Widać obecnie, że biografia ludzkości sięga niezmierzonej otchłani czasów, że historia nie jest rejestrem bohaterskich czynów 'wielkich ludzi', 'kulturalnych narodów' i 'wyższych ras', lecz jest to obiektywny i poznawalny proces, a jego prawa są tak samo niezmienne, jak prawa fizyki, matematyki, genetyki."