autobiografia
Kevin Mitnick, najsłynniejszy (były) haker świata, był tematem niezliczonych artykułów i programów telewizyjnych, idolem młodych hakerów, a swego czasu także najbardziej poszukiwanym przez FBI przestępcą cyberprzestrzeni. FBI oszacowało jego włamania na wartość 300 milionów $. Sam Mitnick podkreśla, że nigdy nie sprzedawał zdobytych danych ani ich nie wykorzystywał do celów osobistych...
Kiedy w 1997 roku zmarł Piotr Skrzynecki – animator i konferansjer Piwnicy pod Baranami, artystyczny Kraków próbował się z tym faktem uporać na różne sposoby. Jan Nowicki, przyjaciel Piotra i bywalec krakowskiego kabaretu, postanowił zignorować niebotyczną odległość pomiędzy dwoma światami, jakie zamieszkiwali. Otóż zaczął pisać do Skrzyneckiego listy. Jan Nowicki kontynuuje w tych listach rozmowę z Panem Piotrem, gdyż z racji wieloletniej przyjaźni w przedwojennym stylu, zwykł go w ten kurtuazyjny sposób tytułować.
Zapiski, sporządzane przez Gombrowicza w ciągu kilkudziesięciu lat, mają charakter bardzo prywatny, nierzadko intymny. Pisarz próbuje w nich zrekonstruować czas miniony i przyjrzeć się własnemu życiu jako chronologicznej serii zdarzeń. Powstało w ten sposób szczególne kalendarium, ukazujące całe życie artysty w jego złożoności.
Szokująca autobiograficzna opowieść syna hitlerowskiego oficera. Główny bohater, nazywany konsekwentnie przez całą książkę Dzieckiem, obraża się na wojnę i próbuje stworzyć swój własny świat. Ważnym elementem tego mikroświata stają się kochający dziadkowie i - co z pewnością przerazi czytelnika - rosyjski jeniec, który molestuje Chłopca...
Trzeba od razu na wstępie powiedzieć: to niecodzienny pamiętnik. Nieczęsty to bowiem przypadek, że życie jednego człowieka jest jednocześnie historią epoki. Niespokojny to jest życiorys, jak i burzliwy był czas, który go tworzył. "Przechadzka" jest w swej istocie daleką, długotrwałą, uciążliwą wędrówką, która odbył autor od lat wczesnej młodości...
Książka jest zapisem rozmów z Agnieszką Osiecką. Autorka opowiada o domu rodzinnym i dzieciństwie, o rodzicach: neurotycznej, despotycznej matce i wspaniałym ojcu, Wiktorze Osieckim, sławnym pianiście, który był dla niej wzorem człowieka i artysty i któremu przez całe życie pragnęła dorównać. Wydanie I.
"No i proszę: można opisać życie. Trzeba tylko zatrzymać to, co umyka, ponieważ nie podejrzewamy, że jest coś warte. Trzeba tylko zapisać pamięć o rzeczach codziennych, bo innych przecież nie było... Piękna i czuła książka. Amen." (Andrzej Stasiuk)