Ziemia Ulro
99,00 zł
Władza rozumu przekształca dla człowieka świat w piekło za życia, czyli Blake’owskie Ulro. „Mieszkałem w Ulro na długo przed tym, nim dowiedziałem się od Blake’a, jak się ta kraina nazywa, ale nie godziłem się na takie miejsce pobytu”, pisze Miłosz..
Brak w magazynie
| Autor dzieła | Czesław Miłosz |
| Wydawnictwo | Znak |
| Seria | |
| Rok wydania | 1994 |
| Wymiary | 205 x 145 |
| Ilość stron | 275 |
| Numer ISBN | 8370063896 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | Stan BDB (lekkie ślady przeglądania) |
Wydany po raz pierwszy w roku 1977 obszerny esej Czesława Miłosza, w którym autor stawia diagnozę współczesnej literaturze, kulturze, tym razem z perspektywy roku 1975.
Stosunek autora do twórczości XX wieku jest krytyczny, czego dowód stanowi choćby takie stwierdzenie: „mój wewnętrzny rozwój mierzę stopniowym wzrostem nieufności do literatury, sztuki mego stulecia”.
Władza rozumu przekształca dla człowieka świat w piekło za życia, czyli Blake’owskie Ulro. „Mieszkałem w Ulro na długo przed tym, nim dowiedziałem się od Blake’a, jak się ta kraina nazywa, ale nie godziłem się na takie miejsce pobytu”, pisze Miłosz..
Podobne produkty
Niniejszy zbiór, opublikowany po raz pierwszy w 1934 roku) zawiera sześć 'chasydzkich opowieści niesamowitych' nawiązujących do treści mistycznych i ludowych wierzeń. Poprzez baśniowe wątki i cudowne wydarzenia z udziałem aniołów, duchów czy demonów autor prezentuje najważniejsze zasady żydowskiej wiary.
Jest rok 1327, w opactwie benedyktynów dochodzi do serii morderstw. Rozwiązania ich zagadki podejmuje się Wilhelm z Baskerville, franciszkanin. Jego dochodzenie przypomina śledztwa Sherlocka Holmesa. Świat, w którym działa, jest labiryntem tajemniczych znaków. Ludzie, z którymi się styka, noszą piętna swojego czasu - reguł i obsesji, zakazów oraz herezji.
W książce Łucji Dudzińskiej, historia wrażliwości jest historią dziewczyny, szukającej we własnym życiorysie tego, co bywa poezją. Nieokiełznane są jej dzieje, jak nieokiełznana bywa poezja. Poetka niczym korespondent liryczny wychwytuje sytuacje, które rysują kontury tej książki. Poezją bywa to, co niepoetyckie uwikłane w mniej lub bardziej zagadkowy los.
"Proza Saramonowicz imponuje logiką konstrukcji, nieodległej od logiki okrucieństwa. Nie zna łatwych pocieszeń, nadziei zbawienia i życia wiecznego. Próżnię po nich wypełnia grymas materii. Zapuścić w tę czeluść wzrok - to jedyny dostępny nam bunt." (Jan Gondowicz)