Zaginione cywilizacje
15,00 zł
„Okres XV i XVI w. słusznie nazwano epoką wielkich odkryć geograficznych. Być może, nasi dalecy potomkowie nazwą obecne czasy epoką wielkich odkryć historycznych, jako że faktycznie odkryto nowe światy, tylko że nie w przestrzeni, lecz w czasie. Widać obecnie, że biografia ludzkości sięga niezmierzonej otchłani czasów, że historia nie jest rejestrem bohaterskich czynów 'wielkich ludzi’, 'kulturalnych narodów’ i 'wyższych ras’, lecz jest to obiektywny i poznawalny proces, a jego prawa są tak samo niezmienne, jak prawa fizyki, matematyki, genetyki.”
1 w magazynie
| Autor dzieła | Aleksander Kondratow |
| Wydawnictwo | Państwowy Instytut Wydawniczy |
| Seria | Rodowody Cywilizacji |
| Rok wydania | 1988 |
| Wymiary | 240 x 170 mm |
| Ilość stron | 379 |
| Numer ISBN | 83-06-00766-2 |
| Typ okładki | Twarda |
| Stan obwoluty | Dobry |
| Stan ogólny książki | Dobra |
| Uwagi techniczne | Obwoluta ze śladami używania, grzbiet z otarciami, wyblakły od światła. Sama książka w mocnej, płóciennej oprawie, bez zarzutu. |
Kondratow, opierając się na najnowszych badaniach dotyczących kultury materialnej i języka starożytnych ludów, stawia tezę niewątpliwie dyskusyjną, że na świecie powstawały równolegle i zupełnie od siebie niezależne samoistne cywilizacje, a zbieżności, które można między nimi zaobserwować, wynikają jedynie ze wspólnego wszystkim ludom prawa rozwoju społecznego. Kondratow zaznajamia jednak czytelników z aktualnym stanem wiedzy archeologów i z ich wątpliwościami. Wiele hipotez czeka jeszcze na naukowe potwierdzenie, szereg pytań pozostaje bez odpowiedzi. Autor pisze: „Okres XV i XVI w. słusznie nazwano epoką wielkich odkryć geograficznych. Być może, nasi dalecy potomkowie nazwą obecne czasy epoką wielkich odkryć historycznych, jako że faktycznie odkryto nowe światy, tylko że nie w przestrzeni, lecz w czasie. Widać obecnie, że biografia ludzkości sięga niezmierzonej otchłani czasów, że historia nie jest rejestrem bohaterskich czynów 'wielkich ludzi’, 'kulturalnych narodów’ i 'wyższych ras’, lecz jest to obiektywny i poznawalny proces, a jego prawa są tak samo niezmienne, jak prawa fizyki, matematyki, genetyki.”
Podobne produkty
"Co zostaje z Auschwitz" to trzecia część trylogii Giorgio Agambena, w której centralną rolę odgrywa figura Homo Sacer – człowieka całkowicie odartego z godności, który jest już tylko nagim życiem. Ekstremalną formą Homo Sacer był więzień obozu koncentracyjnego tuż przed swoją ostatnią drogą do komory gazowej („muzułman”). Jak żywy trup, budził już tylko niechęć.
"Bogowie stworzyli leki, by zwalczały choroby; wino, by uśmierzało troski; sny zaś, by wskazywały drogę ślepcom - jeśli tylko potrafią oni ocenić to dobrodziejstwo.”
Krótki pobyt Napoleona w Międzyrzeczu mógłby się zakończyć fatalną katastrofą dla Francji. Radca podatkowy Sprengepiel, pruski patriota, powiązał bowiem plan zastrzelenia cesarza Francuzów. Uważał go bowiem za tyrana i sprawcę wszystkich nieszczęść Prus. Pożyczył od miejscowego murarza Buttela rusznicę i ulokował się z nią na wieży ratuszowej, w znajdującej się tam celi więziennej, w odległości 15 stóp od domu Vollnera.
Przed 1989 r. władze ukraińskie i niemieckie niechętnie wspominały o mordzie dokonanym na polskich profesorach lwowskich uczelni. Pamiętały o nich ich rodziny, przyjaciele czy dawni uczniowie...