Sztuka Egejska
12,00 zł
Sztuka egejska czyli sztuka kreteńsko-mykeńska. Opowieść tyle zajmująca, co pełna zagadek, domysłów, hipotez. Autor stara się odtworzyć sztukę starożytnej Grecji oraz – szerzej – jej kulturę. Książkę wydano na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, niemal natychmiast po udostępnieniu świeżo odkrytych rewelacji archeologicznych na wyspie Santoryn. Została tu poruszona kwestia sztuki w pełnym kontekście, który tworzy nie tylko forma ale też ludzie, warunki naturalne, stosunki polityczne czy poziom życia.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Bogdan Rutkowski |
| Wydawnictwo | Artystyczne i Filmowe |
| Seria | Kultury Starożytne i Cywilizacje Pozaeuropejskie (seria "Nefretete") |
| Rok wydania | 1987 |
| Wymiary | 160 x 115 mm |
| Ilość stron | 280 |
| Numer ISBN | 83-221-0359-X |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | Lekkie zabrudzenia, niemal niewidoczna pieczątka z tyłu. |
Sztuka egejska czyli sztuka kreteńsko-mykeńska. Opowieść tyle zajmująca, co pełna zagadek, domysłów, hipotez. Autor stara się odtworzyć sztukę starożytnej Grecji oraz – szerzej – jej kulturę. Książkę wydano na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, niemal natychmiast po udostępnieniu świeżo odkrytych rewelacji archeologicznych na wyspie Santoryn. Została tu poruszona kwestia sztuki w pełnym kontekście, który tworzy nie tylko forma ale też ludzie, warunki naturalne, stosunki polityczne czy poziom życia.
Podobne produkty
Malutka książeczka z serii "Mała encyklopedia architektury", zawierająca niemal sto budowli charakterystycznych dla architektury Rumunii, wraz z opisami, zdjęciami i planami obiektów.
Publikowane w książce teksty dotyczą szeroko rozumianej roli narzędzia w procesie tworzenia, percepcji sztuki i refleksji nad sztuką.
Tytuł to cytat z wiersza „Dedykacja” Cypriana Kamila Norwida z 1866 roku, będącego osobistą inwokacją do Warszawy („młodości mej stolico…”) i przypomnieniem mitologicznej syreny jako niebezpiecznej hybrydy człowieka i zwierzęcia (oryginalnie ptak z głową kobiety), uwodzącej żeglarzy śpiewem i wiodącej ku zatraceniu. Poeta, by pokazać własne złożone relacje z Warszawą przywołuje antyczne źródła herbu – inwokacja Norwida zainspirowała metodę pracy twórców wystawy.