Sztuka bizantyńska
12,00 zł
Sztuka bizantyńska, podobnie jak sztuka średniowiecza na zachodzie Europy wywodzi się ze sztuki późnego Cesarstwa Rzymskiego, zakorzenionej w nadbrzeżnych krajach śródziemnomorskich i na innych obszarach objętych panowaniem Rzymu. Przejmuje z niej formuły, zmieniając ich znaczenie i tchnąć w nie nowe życie….
1 w magazynie
| Autor dzieła | Henri Stern |
| Wydawnictwo | Artystyczne i Filmowe |
| Seria | Style-kierunki-tendencja |
| Rok wydania | 1975 |
| Wymiary | 160 x 120 mm |
| Ilość stron | 310 |
| Numer ISBN | |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Dobra |
| Uwagi techniczne | DB+, zagniecenia grzbietu, ślady użytkowania. |
Sztuka bizantyńska, podobnie jak sztuka średniowiecza na zachodzie Europy wywodzi się ze sztuki późnego Cesarstwa Rzymskiego, zakorzenionej w nadbrzeżnych krajach śródziemnomorskich i na innych obszarach objętych panowaniem Rzymu. Przejmuje z niej formuły, zmieniając ich znaczenie i tchnąć w nie nowe życie….
Podobne produkty
Katalog wystawy ludowej rzeźby z okolic Wilna z końca XIX i początków XX wieku obrazujący niezwykle powszechny na Litwie zwyczaj budowy kapliczek przydrożnych, tzw. figur i krzyży. Wystawa zorganizowana była we współpracy z Ambasadą Republiki Litewskiej w RP.
Czym jest sztuka? Najbardziej rozpowszechniony jest pogląd, że sztuka to piękno widziane przez artystę. Ten pogląd wsparty jest drugim, także szeroko rozpowszechnionym, że piękne jest to, co kto lubi, co się komu podoba. Oba te poglądy wyrastają z podstaw sięgających starożytnej, idealistycznej estetyki greckiej. Jej wyrazicielem był Platon, który utworzył świat idei bytujących niezależnie od nas. W tym świecie sztuka znalazła swoje miejsce jako wyrazicielka idei. Zadaniem artysty było ideę piękna przywołać i okazać...
Publikowane w książce teksty dotyczą szeroko rozumianej roli narzędzia w procesie tworzenia, percepcji sztuki i refleksji nad sztuką.
Olga Boznańska. Najwybitniejsza malarka epoki. Obywatelka świata. Jej portrety intrygowały, niepokoiły, obnażały duszę malowanej osoby. Nie uznawała banalnego piękna. Charakter, emocje, uczucia były dla niej ważniejsze niż uroda modeli. Po Paryżu chodziła w sukni giupiurowej z trenem pełnym falban i plis. Wzbijał się za nią tuman kurzu. Na głowie miała olbrzymi, sinoczarny wał włosów wysoko w kok zaczesanych. Na nim „czarne gniazdo z dżetów i flaneli podpięte wysoko z tyłu kwiatami, spod którego spływały czarne strusie pióra”. Wyglądała jak „posąg wyjęty na chwilę z ciemności piramidy”. Przez trzydzieści lat malowała w pracowni przy Boulevard Montparnasse. Bywali tam m.in. Zofia Stryjeńska, Mela Muter, Wojciech Kossak, Artur Rubinstein. Pojawiała się Maja Berezowska „ze swoimi kochasiami”.