Skrzydła i buńczuki
10,00 zł
Książka „Skrzydła i buńczuki” wprowadza czytelnika w wiek XVII. Autor przedstawia Jana III Sobieskiego, jako ostatniego polskiego króla, który w pełni i bezsprzecznie zasłużył na to zaszczytne miano. Okres dawnej Rzeczypospolitej to ostatnie lata jej samodzielnej polityki w Europie, realizowanej za pomocą przodującej armii, własnej szkoły wojennej, dyplomacji oraz wywiadu.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Marek Sadzewicz |
| Wydawnictwo | MON |
| Seria | |
| Rok wydania | 1980 |
| Wymiary | 195 x 125 mm |
| Ilość stron | 312 |
| Numer ISBN | 8311065349 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | Dobry |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | Lekkie otarcia i wyblaknięcie grzbietu obwoluty. |
Książka „Skrzydła i buńczuki” wprowadza czytelnika w wiek XVII. Autor przedstawia Jana III Sobieskiego, jako ostatniego polskiego króla, który w pełni i bezsprzecznie zasłużył na to zaszczytne miano. Okres dawnej Rzeczypospolitej to ostatnie lata jej samodzielnej polityki w Europie, realizowanej za pomocą przodującej armii, własnej szkoły wojennej, dyplomacji oraz wywiadu.
Osobliwością tej książki jest obrany przez Sadzewicza chwyt formalny, polegający na tym, że narrator, nie przestając być sobą, człowiekiem XX wieku, znajduje się osobiście między ludźmi stulecia XVII i bierze udział w wydarzeniach wtedy się rozgrywających. Czytelnik wraz z narratorem stają przed wielkim królem, zawierają znajomość z hetmanem kozackim Piotrem Doroszenką i chanem krymskim Selimem Girejem, krążą krętymi ścieżkami wywiadu i tajnej dyplomacji, biorą udział w potyczkach i bitwach, no i… nawiązują romanse.
Na „Skrzydła i buńczuki” złożyły się najbardziej charakterystyczne cechy pisarstwa Marka Sadzewicza: żywy tok narracji, barwna obrazowość i dość współczesny, nieprzesadnie archaizowany język.
Podobne produkty
Najlepszy (przynajmniej na ów czas) napoleonista świata używa alegorii gry karcianej, aby pokazać kilkuletnią partię, jaką stoczyli ze sobą „Mały Kapral” i jego wielki wróg – car Aleksander. Poker to nieprzypadkowa przenośnia; jakże często słyszymy o politycznym pokerze – grze pełnej bluffów, uników, wyrachowania, ale i prostego łutu szczęścia. Taką rozgrywkę, w całej jej pełni – od siłowych realiów wojen, po psychologiczne uwarunkowania protagonistów - śledzimy dzięki powieści. A, o czym wiedzą ci, którzy przegrali już wszystko kilka razy, poker wciąga; jeśli brydż to gra królewska, to właśnie poker jest cesarską.
Wstrząsająca proza o absurdach wojny, bezwzględności losu i sile przyjaźni. Historia dwóch chłopców, wcielonych pod koniec 1944 do Waffen SS. Walter rozpoczyna pracę kierowcy w jednostce zaopatrzeniowej, Friedrich zaś musi wyruszyć na front. Buntuje się i ucieka, ale zostaje pojmany i skazany na śmierć – i to właśnie Walter ma wykonać wyrok na przyjacielu. Co zrobi? Jakiego wyboru dokona? I czy będzie miał w ogóle wybór?
Na szerokim tle historyczno-obyczajowym umieścił autor anegdotę o rywalizacji dwóch braci o piękną kasztelankę i o "dekrecie" królewskim, który to współzawodnictwo miał rozstrzygnąć. W ten sposób wątek historyczny został organicznie związany z wątkiem anegdotycznym, miłosnym. Ten ostatni oparty jest na częstym w twórczości Kraszewskiego motywie miłości dwojga młodych osób nierównego stanu i wynikających z tego komplikacjach, na motywie rywalizacji dwu przyjaciół i na częstym również u naszego pisarza motywie silniejszej ponad wszystko wzajemnej miłości dwojga rodzeństwa lub przyjaciół.
Anatolia, rok 260 naszej ery. Broniący Edessy Rzymianie ustąpili pod naporem Persów. W pułapkę zastawioną przez wroga wpada Cesarz Walerian, słynny wódz Akwila i dziesięciu jego najwaleczniejszych ludzi. Ich los jest przesądzony: zostają skazani na roboty przymusowe w kopalni. Walerian umiera z wyczerpania, Akwili i jego żołnierzom udaje się jednak uciec i znaleźć schronienie w oazie, gdzie oczekiwany jest tajemniczy zbieg ścigany przez Persów. Rzymianie stają się jego osobistą gwardią w drodze do mitycznego królestwa jedwabiu. Tak się zaczyna nadzwyczajna podróż przez lasy Indii, Himalaje, pustynie Azji Środkowej. Dopiero w Chinach mała armia dowiaduje się, że eskortowała księcia, który będzie musiał stoczyć bój z zaciętym uzurpatorem