Ryszard Kapuściński i Pole Mokotowskie
36,00 zł
Pola Mokotowskie od lipca 2010 roku są miejscem upamiętnienia Ryszarda Kapuścińskiego. Stało się to za sprawą ścieżki inspirowanej tekstem pisarza opisującej jego poranny spacer po parku i okolicy – mieszkał przez wiele lat na ul. Prokuratorskiej. Przechodząc lub przejeżdżając po kolejnych z 14 punktów wyznaczających ten szlak, bo połączone są także ścieżką rowerową, mamy możliwość aktywnego kontaktu ze spuścizną niestrudzonego reportera.
Brak w magazynie
| Autor dzieła | MIASTO STOŁECZNE WARSZAWA |
| Wydawnictwo | Miasto Stołeczne Warszawa |
| Seria | |
| Rok wydania | 2010 |
| Wymiary | 195 x 130 mm |
| Ilość stron | 160 |
| Numer ISBN | 978-83-60830-36-9 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Nowa |
| Uwagi techniczne |
Pola Mokotowskie od lipca 2010 roku są miejscem upamiętnienia Ryszarda Kapuścińskiego. Stało się to za sprawą ścieżki inspirowanej tekstem pisarza opisującej jego poranny spacer po parku i okolicy – mieszkał przez wiele lat na ul. Prokuratorskiej. Przechodząc lub przejeżdżając po kolejnych z 14 punktów wyznaczających ten szlak, bo połączone są także ścieżką rowerową, mamy możliwość aktywnego kontaktu ze spuścizną niestrudzonego reportera. Jest to spacer między wersami jego dzieł w sensie dosłownym: ścieżce towarzyszą ułożone po bokach, skromne, betonowe panele, przypominające linijki tekstu, które zawierają stalowe litery – cytaty z dzieł pisarza (po polsku i angielsku). Natomiast dwa z 14 punktów składają się z pionowych elementów z szkła i stali, gdzie możemy dowiedzieć się więcej na temat podróży i fotografii Ryszarda Kapuścińskiego. Ponad to o przebiegu ścieżki informują spacerującego i jednocześnie czytelnika mapy w formie stalowych płytek w podłożu, oraz a przy wejściach do parku znajdują się tablice informacyjne.
Elementy rozmieszczone w przestrzeni parku mogą intrygować, ale nie narzucają się, nie pełnią też właściwie roli informacyjnej czy upamiętniającej w tradycyjnym sensie.
Podobne produkty
Główny bohater i narrator Yoric podróżuje po zachodniej Europie. W swoich zapiskach z podróży nie opisuje ani gospodarki, ani zabytków krajów, które zwiedza lecz zdarzenia na pozór błahe, które jednak składają się na duchowy portret bohatera. Jest wrażliwy na ubóstwo, często wspiera ubogich. Wzrusza go widok wszelkiego piękna, zwłaszcza wdzięki kobiet, co jednak nie przeszkadza mu zachowywać wierności przebywającej w Londynie Elizie. Każde spotkanie z drugim człowiekiem staje się dla Yorica źródłem refleksji i okazją do zademonstrowania uczuć (np. wzruszenie podczas spotkania z obłąkaną Marią, albo łzy wylane na grób zakonnika). Yoric okazuje niechęć do sztuczności, jednak nie podejmuje się krytyki społecznej. Skupia się na wpajaniu w czytelnika cnót społecznych, nie podważając istniejącego porządku ustrojowego.
Waldemar Łysiak zabiera nas w swej niefabularnej - i chronologicznie drugiej - książce w podróż po Półwyspie Apenińskim. Nie będzie to zwykła podróż. Wyprawa wiedzie bowiem szlakiem tytułowych "wysp zaczarowanych" - dziewiętnastu miejsc we Włoszech, jakie na autorze wywarły wyjątkowe wrażenie, przy których zatrzymał się na dłużej, podziwiając ich piękno oraz dumając nad ich przeszłością. "Wyspy zaczarowane" powstały, by przelać w czytelników ów podziw i zadumę. I z celu tego wywiązują się wręcz perfekcyjnie.
Antoni Ferdynand Ossendowski to barwna postać międzywojnia. Odwiedził wiele krajów i kontynentów, przede wszystkim jednak pisał cieszące się ogromnym powodzeniem na całym świecie, a będące efektem jego wojaży, książki. Jego życie owiane było tajemnicą, którą Witold Michałowski stara się odkryć.
Tomasz Venclova to litewski poeta, pisarz, publicysta i tłumacz. Absolwent Uniwersytetu w Tartu (Tartu Ülikool), gdzie studiował semiotykę i rusycystykę. Antykomunista. Działacz ruchu obrony praw człowieka na Litwie. W 1977 roku musiał wyemigrować z ZSRR. Pojechał do USA, gdzie zaprzyjaźnił się z Czesławem Miłoszem.