Przestrogi dla Polski
20,00 zł
„Przestrogi dla Polski” to traktat publicystyczny zawierający przemyślenia Staszica nad przyczynami słabości ustrojowych Polski i bezsilności wobec zaborców oraz postulaty naprawy państwa. Publikację opatrzono przypisami oraz obszernym wstępem, zawierającym charakterystykę epoki, biografię Autora oraz opracowania jego tekstów.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Stanisław Staszic |
| Wydawnictwo | De Agostini |
| Seria | Skarby Biblioteki Narodowej |
| Rok wydania | 2003 |
| Wymiary | 200 x 125 mm |
| Ilość stron | 255 |
| Numer ISBN | 83-7316-258-5 |
| Typ okładki | Twarda |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Nowa |
| Uwagi techniczne | Możliwe minimalne ślady przeglądania i magazynowania. Eleganckie, szyte wydanie, oprawione w imitację skóry, ze złoceniami. |
„Przestrogi dla Polski” to traktat publicystyczny zawierający przemyślenia Staszica nad przyczynami słabości ustrojowych Polski i bezsilności wobec zaborców oraz postulaty naprawy państwa. Publikację opatrzono przypisami oraz obszernym wstępem, zawierającym charakterystykę epoki, biografię Autora oraz opracowania jego tekstów.
Podobne produkty
Biografie działaczy Związku Polaków w Niemczech na Śląsku Opolskim XIX i początków XX wieku. Pozycja dla badaczy związków polsko-niemieckich i historii Śląska.
Jedyne w swoim rodzaju dzieło średniowiecznego piśmiennictwa ludów stepowych Azji Centralnej. Kanwę utworu stanowią wydarzenia z życia Czyngis-chana i jego następcy Ugedeja, ukazane na szerokim tle tradycji i warunków życia szczepów pasterskich.
Książka przedstawia historie dzieci, których rodziców uznano za "wrogów Związku Sowieckiego" w okresie od jego powstania do śmierci Stalina. Kiedy rodziców aresztowano, tracono, zsyłano do Gułagu - dzieci dzieliły ich los i także cierpiały. Miliony dzieci określanych mianem "społecznie niebezpiecznych" straciło rodziców, domy i dzieciństwo. Wstęp: Anne Applebaum
"Od siódmego roku życia wzrasta młody spartita z dala od domu rodzicielskiego, wśród rówieśników, pod komendą starszych, od dwudziestu do trzydziestu lat liczących towarzyszy. W tym okresie wychowania nacisk kładzie się przede wszystkim na gimnastykę, na chóralne odśpiewywanie marszów i pieśni bojowych. Surowość metody wychowawczej przejawia się choćby w znanym corocznym biczowaniu chłopców w świątyni Artemis..."