Pan Tadeusz
27,00 zł
„Pan Tadeusz”, to jedno ze słynniejszych dzieł Adama Mickiewicza, wydane w 1834 r. Dzieło to uznawane za epopeję narodową, początkowo miało być tylko krótką sielanką, koncentrującą się na wątku miłosnym pomiędzy Zosią i Tadeuszem oraz sporze o zamek, która jednak rozrosła się do sporych rozmiarów utworu o synkretycznym charakterze.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Adam Mickiewicz |
| Wydawnictwo | Agora |
| Seria | Biblioteka Gazety Wyborczej nr 26 |
| Rok wydania | 2005 |
| Wymiary | 200 x 125 mm |
| Ilość stron | 447 |
| Numer ISBN | 9788498191974 |
| Typ okładki | Twarda |
| Stan obwoluty | Bardzo dobry |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | BDB- z uwagi na zbite rogi twardej okładki. Wydanie na błyszczącym papierze i z kolorowymi ilustracjami. |
„Pan Tadeusz”, to jedno ze słynniejszych dzieł Adama Mickiewicza, wydane w 1834 r. Dzieło to uznawane za epopeję narodową, początkowo miało być tylko krótką sielanką, koncentrującą się na wątku miłosnym pomiędzy Zosią i Tadeuszem oraz sporze o zamek, która jednak rozrosła się do sporych rozmiarów utworu o synkretycznym charakterze.
Podobne produkty
Historia młodej Amerykanki wiodącej karnawałowe życie w Nowym Jorku, łamiącej serca mężczyznom i polującej na męża milionera urzekła też krytyków, którzy wskazywali, że to coś więcej niż wielkomiejskie story o wodzącej facetów za nos, cynicznej playgirl; że prezentowany przez Holly Golightly sposób na życie odzwierciedla jej lęk przed zwyczajnym dorosłym życiem, prozą ułożonej i spokojnej egzystencji.
Dziesięć osób, zaproszonych przez tajemniczego nieznajomego, przybywa do luksusowej willi na Wyspę Żołnierzyków. Po sutym lunchu głos z gramofonu obwieszcza, że każdy z zebranych jest winien śmierci człowieka i teraz zostanie ukarany.
"Święta strefa", odbiegająca swym charakterem od głównego nurtu twórczości Fuentesa, jest powieścią lżejszego kalibru: główni jej bohaterowie to gwiazda filmowa - której pierwowzorem była - według opinii krytyków, słynna meksykańska aktorka Maria Felix - i jej dorosły syn.
"Proza Saramonowicz imponuje logiką konstrukcji, nieodległej od logiki okrucieństwa. Nie zna łatwych pocieszeń, nadziei zbawienia i życia wiecznego. Próżnię po nich wypełnia grymas materii. Zapuścić w tę czeluść wzrok - to jedyny dostępny nam bunt." (Jan Gondowicz)