Opowiadania
23,00 zł
Najpełniejszy do tej pory zbiór opowiadań G. G. Marqueza sprzed „Dwunastu opowiadań tułaczych”. Obejmuje zarówno tomy: „W tym mieście nie ma złodziei” i „Niewiarygodna i smutna historia niewinnej Erendiry i jej niegodziwej babki”, jak i tom „Dialog lustra” poszerzony o trzy opowiadania: „Tubal-Kain wykuwa gwiazdę”, „Nataniel składa wizytę” i „Mężczyzna przychodzi w deszczu”.
Brak w magazynie
| Autor dzieła | Gabriel Garcia Marquez |
| Wydawnictwo | Muza S.A. |
| Seria | |
| Rok wydania | 2008 |
| Wymiary | 195 x 130 mm |
| Ilość stron | 377 |
| Numer ISBN | 9788374954242 |
| Typ okładki | Twarda |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne |
Najpełniejszy do tej pory zbiór opowiadań G. G. Marqueza sprzed „Dwunastu opowiadań tułaczych”. Obejmuje zarówno tomy: „W tym mieście nie ma złodziei” i „Niewiarygodna i smutna historia niewinnej Erendiry i jej niegodziwej babki”, jak i tom „Dialog lustra” poszerzony o trzy opowiadania: „Tubal-Kain wykuwa gwiazdę”, „Nataniel składa wizytę” i „Mężczyzna przychodzi w deszczu”. W opowiadaniach Marqueza można znaleźć zaczątki jego słynnych powieści, pierwowzory przyszłych bohaterów, fragmenty opowiadań stanowiące inne wersje wątków „Złej godziny”, „Stu lat samotności” czy „Jesieni patriarchy”. Ale to właśnie w opowiadaniach Marquez najpełniej ukazuje magię Karaibów i cudowny świat własnej, niczym nieskrępowanej wyobraźni.
Podobne produkty
"Brazylia" to powieść o sile namiętności, nieposkromionych emocji i niewinności w tym rozdartym społecznie i politycznie kraju.
"Przy pisaniu tej książki osiągnąłem najwyższy dla mnie poziom rzemiosła i techniki, którego nigdy potem nie prześcignąłem. Ówczesna wojna wyrwała mnie z tamtej drogi rozwoju." (Hermann Hesse)
Każdy scenariusz, wraz z zapisem teatralnej realizacji, poprzedzony obszernym wstępem, opatrzony rozbudowanym aparatem krytycznym, który uwzględnia kolejne warianty tekstu, oraz odkrywa jego źródła i inspiracje, jest bogato zilustrowany zdjęciami autorstwa Wojciecha Plewińskiego, Marka Holzmana, Edwarda Hartwiga, Zygmunta Rytki i Krzysztofa Gierałtowskiego, a także szkicami reżysera.
"Proza Saramonowicz imponuje logiką konstrukcji, nieodległej od logiki okrucieństwa. Nie zna łatwych pocieszeń, nadziei zbawienia i życia wiecznego. Próżnię po nich wypełnia grymas materii. Zapuścić w tę czeluść wzrok - to jedyny dostępny nam bunt." (Jan Gondowicz)