Notes Krystyny Gucewicz, czyli Fołtyn w śmietanie
30,00 zł
Autorka – wspaniała dziennikarka, krytyczka sztuki, satyryczka, reżyserka, niespokojny duch życia teatralnego i towarzyskiego – wspomina największych artystów polskiego teatru, filmu i estrady, pisarzy, artystów plastyków. Ludzi, których poznała, z którymi współpracowała i o których pisywała latami w prasie, a potem odwiedzała w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Ta książka to setki anegdot, zabawnych historyjek podanych z życzliwością i uśmiechem o tych, którzy zaszczycili autorkę zaufaniem i przyjaźnią.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Krystyna Gucewicz |
| Wydawnictwo | Arkady |
| Seria | |
| Rok wydania | 2018 |
| Wymiary | 240 x 165 mm |
| Ilość stron | 320 |
| Numer ISBN | 9788321350752 |
| Typ okładki | Twarda |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne |
Autorka – wspaniała dziennikarka, krytyczka sztuki, satyryczka, reżyserka, niespokojny duch życia teatralnego i towarzyskiego – wspomina największych artystów polskiego teatru, filmu i estrady, pisarzy, artystów plastyków. Ludzi, których poznała, z którymi współpracowała i o których pisywała latami w prasie, a potem odwiedzała w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Ta książka to setki anegdot, zabawnych historyjek podanych z życzliwością i uśmiechem o tych, którzy zaszczycili autorkę zaufaniem i przyjaźnią.
W Notesie Krystyny Gucewicz znaleźli się m.in.: Stan Borys, Jerzy Bralczyk, Krystyna Czubówna, Piotr Fronczewski, Irena Santor, Karol Strasburger, Stanisław Tym oraz niezapomniani: Hanka Bielicka, Stefania Grodzieńska, Gustaw Holoubek, Jan Himilsbach, Agnieszka Osiecka, Danuta Szaflarska, Violetta Villas, Zbigniew Zapasiewicz.
Krystyna Gucewicz – poetka, publicystka, pisarka, satyryk, reżyser, krytyk sztuki, teatrolog, wykładowca uniwersytecki, dziennikarka, autorka programów radiowych i telewizyjnych. Pochodzi z kresowego rodu Gucewiczów, którego sławnym reprezentantem jest architekt Wawrzyniec Gucewicz, budowniczy ratusza i katedry w Wilnie.
Ukończyła Wydział Filologii Polskiej UW oraz Studium Dziennikarstwa UW. Prowadziła dział kulturalny „Expressu Wieczornego” i tygodnika „Szpilki”, współtworzyła programy telewizyjne: „Wieczór z Alicją”, „Na stojaka”, współpracowała m.in. z Polskim Radiem.
Wydała kilkanaście książek, w tym autobiograficzną prozę Pogrzeb wróbla, Zaczekaj na koniec deszczu i Jeszcze wczoraj miałam raka, oraz biograficzne Szymon Szurmiej i Jak być kochanym – Andrzej Kopiczyński. Zdobyła uznanie jako poetka: Z miłości, Łzy ptaka, Kocham cię, Tabletki na miłość, Przytul mnie, Serce na smyczy, Nagie wiersze, Wtorek z kremem waniliowym.
Jest pomysłodawczynią i realizatorką dziesiątek koncertów, spektakli, z których wiele weszło na stałe do kalendarza imprez kulturalnych Warszawy. W Teatrze Narodowym od osiemnastu lat realizuje Ostry Dyżur Poetycki.
Podobne produkty
Prawdziwie fascynujący, wielowymiarowy autoportret wybitnego artysty, człowieka dojrzałego i doświadczonego. Wątki biograficzne przeplatają się tu z refleksjami dotyczącymi nie tylko sztuki, ale także przyjaźni, miłości, rodzicielstwa, lojalności, wiary, pokusy autodestrukcji i woli przetrwania.
Kajetan Wojciechowski (1786-1848) wywodził się z drobnej szlachty polskiej, która w dobie napoleońskiej dostarczyła najwięcej żołnierzy i oficerów kawalerii narodowej. Należał do tych polskich "desperados", którzy pomogli Bonapartemu zdobyć Europę i przegalopowali ją wzdłuż i wszerz, a których - kiedy słońce imperium skrwawiło się i zaszło - furmankami odwieziono do ponownie tracącego wolność domu.
3 lutego 1933 roku Hitler wystąpił po raz pierwszy przed dowództwem Reichswehry, aby przedstawić swoje plany i pozyskać dla nich wojskowych. Gospodarzem wieczoru był generał Kurt baron von Hammerstein-Equord, który skończył właśnie 54 lata i znalazł się u szczytu kariery – awansował na Naczelnego Dowódcę, czyli na najwyższe stanowisko w armii niemieckiej...
Zbiór tekstów wspomnieniowych i literackich wieloletniego premiera II RP. "Kluczem do zrozumienia niezwykłej popularności gen. Składkowskiego wydaje się być jednak nie tyle jego działalność czy orientacja polityczna, co dorobek pisarski. Próżno by szukać wśród polityków i wojskowych Polski Niepodległej kogoś, kto równie chętnie jak on chwytał za pióro, aby wyłożyć współczesnym i potomnym swoje racje. Nikt inny nie opublikował tak potężnej autobiografii, obejmującej nie tylko ćwierć wieku aktywności publicznej, ale bez mała całe życie."