Narzędzie…
88,00 zł
Publikowane w książce teksty dotyczą szeroko rozumianej roli narzędzia w procesie tworzenia, percepcji sztuki i refleksji nad sztuką.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Aleksandra Giełdoń-Oaszek |
| Wydawnictwo | ASP |
| Seria | |
| Rok wydania | 2010 |
| Wymiary | 220 x 155 mm |
| Ilość stron | 203 |
| Numer ISBN | 978-83-61424-17-8 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | UNIKAT., W załączeniu płyta. |
Aleksandra Giełdoń-Paszek – doktor habilitowany w dziedzinie nauk o sztuce, historyk sztuki. Swą aktywność naukową koncentruje przede wszystkim na problemach sztuki XIX wieku i przełomu XIX i XX wieków, jak i na zjawiskach sztuki współczesnej.
Publikowane w książce teksty dotyczą szeroko rozumianej roli narzędzia w procesie tworzenia, percepcji sztuki i refleksji nad sztuką….
Podobne produkty
Barwny przewodnik po malarstwie impresjonistycznym i czynnikach, które wpłynęły na ostateczny kształt tego kierunku.
Sztuka bizantyńska, podobnie jak sztuka średniowiecza na zachodzie Europy wywodzi się ze sztuki późnego Cesarstwa Rzymskiego, zakorzenionej w nadbrzeżnych krajach śródziemnomorskich i na innych obszarach objętych panowaniem Rzymu. Przejmuje z niej formuły, zmieniając ich znaczenie i tchnąć w nie nowe życie....
Markus Muntean i Adi Rosenblum tworzą duet artystyczny od 1992 roku. Bohaterowie ich obrazów to młodzi ludzie, których sylwetki zostały przemalowane z materiałów fotograficznych pochodzących z archiwum twórców oraz z czasopism i internetu. Wizerunki reprezentujące kulturę popularną Muntean/Rosenblum zderzają z cytatami z literatury najwyższej klasy. Zestawienie warstwy wizualnej z tekstową nie ma wyraźnych uzasadnień i tym samym stawia widza przed koniecznością znalezienia własnej interpretacji historii przedstawionej na płótnie. Równie ważną częścią działalności artystów są akcje performatywne.
Olga Boznańska. Najwybitniejsza malarka epoki. Obywatelka świata. Jej portrety intrygowały, niepokoiły, obnażały duszę malowanej osoby. Nie uznawała banalnego piękna. Charakter, emocje, uczucia były dla niej ważniejsze niż uroda modeli. Po Paryżu chodziła w sukni giupiurowej z trenem pełnym falban i plis. Wzbijał się za nią tuman kurzu. Na głowie miała olbrzymi, sinoczarny wał włosów wysoko w kok zaczesanych. Na nim „czarne gniazdo z dżetów i flaneli podpięte wysoko z tyłu kwiatami, spod którego spływały czarne strusie pióra”. Wyglądała jak „posąg wyjęty na chwilę z ciemności piramidy”. Przez trzydzieści lat malowała w pracowni przy Boulevard Montparnasse. Bywali tam m.in. Zofia Stryjeńska, Mela Muter, Wojciech Kossak, Artur Rubinstein. Pojawiała się Maja Berezowska „ze swoimi kochasiami”.