Metodologia badań psychologicznych
77,00 zł
„Metodologia badań psychologicznych” to kultowy już podręcznik, który od lat stanowi podstawową lekturę studentów oraz naukowców prowadzących działalność badawczą w obszarze nauk społecznych.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Jerzy Brzeziński |
| Wydawnictwo | PWN |
| Seria | |
| Rok wydania | 2004 |
| Wymiary | 240 x 170 mm |
| Ilość stron | 684 |
| Numer ISBN | 83-02-24042-0 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | Stan BDB- (lekkie otarcia i przygięcia okładki) |
Najczęściej polecany podręcznik metodologii badań psychologicznych! Omawia strukturę procesu badawczego, dobór prób, modele eksperymentalne i inne ważne zagadnienia metodologii. Umożliwia poznanie podstaw konstrukcji testów psychologicznych oraz interpretacji danych testowych. Zawiera liczne przykłady, schematy, tabele, tablice statystyczne i psychometryczne, pomagające w lepszym zrozumieniu prezentowanych treści i zdobyciu uporządkowanej wiedzy. Książka przeznaczona jest dla studentów psychologii oraz osób prowadzących badania empiryczne w psychologii, a także pedagogice, socjologii i innych naukach społecznych.
Podobne produkty
"Co zostaje z Auschwitz" to trzecia część trylogii Giorgio Agambena, w której centralną rolę odgrywa figura Homo Sacer – człowieka całkowicie odartego z godności, który jest już tylko nagim życiem. Ekstremalną formą Homo Sacer był więzień obozu koncentracyjnego tuż przed swoją ostatnią drogą do komory gazowej („muzułman”). Jak żywy trup, budził już tylko niechęć.
Tractatus politicus, czyli traktat polityczny, był ostatnim i niekompletnym traktatem napisanym przez Barucha Spinozę. Został napisany w latach 1675–77 i opublikowany pośmiertnie w 1677 r.
Jedno z najlepszych, zwięzłych wprowadzeń w zagadnienia konstytutywne dla europejskiej tradycji filozoficznej. Wielokrotnie wznawiana, wciąż aktualna, stała się jednym z największych sukcesów wydawniczych Russella.
W książce podjęto ważne kwestie dotyczące takiej normalizacji życia społecznego, by problemy osób z niepełnosprawnością nie schodziły na peryferie życia, a rozwiązanie ich nie było aktem łaski nas, zwanych pełnosprawnymi, lecz codzienną powinnością.