Ludzie żywi
18,00 zł
Trzeci tom pism Tadeusza Żeleńskiego (Boya). Wspomnienia o najsłynniejszych pisarzach, artystach i międzywojennej bohemie..
1 w magazynie
| Autor dzieła | Tadeusz Żeleński Boy |
| Wydawnictwo | Państwowy Instytut Wydawniczy |
| Seria | Pisma - tom 3 |
| Rok wydania | 1963 |
| Wymiary | 200 x 130 mm |
| Ilość stron | 473 |
| Numer ISBN | |
| Typ okładki | Twarda |
| Stan obwoluty | Brak |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | Przybrudzenia i przebarwienia płóciennej obwoluty, brak obwoluty (rzadko spotykana, ten tytuł na ogół występuje bez niej). malutka pieczątka poprzedniego właściciela. |
Trzeci tom pism Tadeusza Żeleńskiego (Boya). Wspomnienia o najsłynniejszych pisarzach, artystach i międzywojennej bohemie..
Podobne produkty
To wzruszająca autobiograficzna opowieść, dramatyczna i liryczna zarazem, o dzieciństwie w cieniu zagłady, absurdach totalitaryzmu, idealizmie, rozpaczy i dojrzewaniu. To także pisane z czułością wspomnienie o najbliższych, portret Arbatu i Moskwy, która już nie istnieje.
Kajetan Wojciechowski (1786-1848) wywodził się z drobnej szlachty polskiej, która w dobie napoleońskiej dostarczyła najwięcej żołnierzy i oficerów kawalerii narodowej. Należał do tych polskich "desperados", którzy pomogli Bonapartemu zdobyć Europę i przegalopowali ją wzdłuż i wszerz, a których - kiedy słońce imperium skrwawiło się i zaszło - furmankami odwieziono do ponownie tracącego wolność domu.
Stanisław Witkiewicz na przełomie XIX i XX wieku był jednym z najbardziej znanych i cenionych autorytetów. Nie wahał się wypowiadać na tematy z pozoru odległe - dotyczące sztuki, artystów, polskiego społeczeństwa, instytucji kościoła katolickiego, niepodległości. Kiedy dziś - po ponad stu latach czytamy jego teksty - ze zdumieniem odkrywamy jak bardzo są aktualne. Nadal trudno nam zdefiniować pojęcie sztuki, oddzielić artystów wybitnych od wylansowanych, odnaleźć miejsce dla siebie i naszych narodowych wartości wśród nasilających się na całym świecie przejawów ojkofobii i ksenofobii.
Tematem tych bardzo ciekawych i barwnie napisanych wspomnień są niezwykłe dzieje dwóch włościańskich rodzin z Kielecczyzny - Wachowiczów i Partyków - którzy po przeniesieniu się do Warszawy w 1911 roku odegrali znaczącą rolę w historii stołecznej gastronomii dwudziestolecia międzywojennego.