Los człowieka
8,00 zł
Opowiadanie o szkatułkowej konstrukcji. Dzieje Rosjanina, który opowiada swoją wojenną historię. Stracił wszystkich bliskich, przeżył niewolę. Heroicznie walczył o zachowanie godności. Sens jego życiu przywraca chłopiec, sierota wojenna, którym się zaopiekował. Głośnej ekranizacji dokonał Siergiej Bondarczuk.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Michał Szołochow |
| Wydawnictwo | Książka i Wiedza |
| Seria | Koliber |
| Rok wydania | 1985 |
| Wymiary | 160 x 110 mm |
| Ilość stron | 60 |
| Numer ISBN | 8305112381 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Dobra |
| Uwagi techniczne | DB+, przetarcia okładki widoczne na zdjęciu. |
Opowiadanie o szkatułkowej konstrukcji. Dzieje Rosjanina, który opowiada swoją wojenną historię. Stracił wszystkich bliskich, przeżył niewolę. Heroicznie walczył o zachowanie godności. Sens jego życiu przywraca chłopiec, sierota wojenna, którym się zaopiekował. Głośnej ekranizacji dokonał Siergiej Bondarczuk.
Podobne produkty
Proza Pilcha przypomina, że życie składa się ze złudzenia wieczności i z przerażającej utraty tego złudzenia.„Żółte światło” łączy wątki ściśle autobiograficzne z zupełnie fantastycznymi. Pilch eksploruje, eksploatuje i przetwarza własny życiorys i dotychczasową twórczość, kreując z nich literaturę najwyższej próby. To proza zgubna i uzależniająca. Krystalicznie czysta i szlachetnie zmącona.
W książce Łucji Dudzińskiej, historia wrażliwości jest historią dziewczyny, szukającej we własnym życiorysie tego, co bywa poezją. Nieokiełznane są jej dzieje, jak nieokiełznana bywa poezja. Poetka niczym korespondent liryczny wychwytuje sytuacje, które rysują kontury tej książki. Poezją bywa to, co niepoetyckie uwikłane w mniej lub bardziej zagadkowy los.
Każdy scenariusz, wraz z zapisem teatralnej realizacji, poprzedzony obszernym wstępem, opatrzony rozbudowanym aparatem krytycznym, który uwzględnia kolejne warianty tekstu, oraz odkrywa jego źródła i inspiracje, jest bogato zilustrowany zdjęciami autorstwa Wojciecha Plewińskiego, Marka Holzmana, Edwarda Hartwiga, Zygmunta Rytki i Krzysztofa Gierałtowskiego, a także szkicami reżysera.
"Poezja Kapuścińskiego jest przesiąknięta melancholią, a równocześnie gorączką życia" (Claudio Magris)