Liryki najpiękniejsze
10,00 zł
Stanisław Grochowiak to polski poeta, dramatopisarz i publicysta. Do roku 1953 mieszkał w Lesznie, potem zamieszkał we Wrocławiu. Tam pracował początkowo w „Tygodniku Katolickim”. Do Warszawy przeniósł się w roku 1955 mieszkał na Stalowej 2 na Pradze Północ. Pracował najpierw w Instytucie Wydawniczym PAX, później w redakcjach „Za i przeciw”, dwutygodnika „Współczesność”, „Nowej Kultury”, „Kultury”, „Poezji” i „Miesięcznika Literackiego”.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Stanisław Grochowiak |
| Wydawnictwo | Algo |
| Seria | |
| Rok wydania | 2014 |
| Wymiary | 205 x 130 mm |
| Ilość stron | 128 |
| Numer ISBN | 978-83-89683-94-6 |
| Typ okładki | Twarda |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | BDB-, drobne przybrudzenia i lekkie otarcia rogów. |
Stanisław Grochowiak to polski poeta, dramatopisarz i publicysta. Do roku 1953 mieszkał w Lesznie, potem zamieszkał we Wrocławiu. Tam pracował początkowo w „Tygodniku Katolickim”. Do Warszawy przeniósł się w roku 1955 mieszkał na Stalowej 2 na Pradze Północ. Pracował najpierw w Instytucie Wydawniczym PAX, później w redakcjach „Za i przeciw”, dwutygodnika „Współczesność”, „Nowej Kultury”, „Kultury”, „Poezji” i „Miesięcznika Literackiego”.
Należał do tzw. pokolenia „Współczesności”, debiutował w 1951 roku wierszami Ave Maryja i Notuję Deszcz, publikując je w piśmie „W oczach młodych” (dodatku do „Słowa Powszechnego”). Pierwszy kompletny tom, Balladę rycerską, wydał w roku 1956 i był to jeden z najciekawszych debiutów po zakończeniu stalinizmu. Został dobrze przyjęty przez krytykę. Nieco wcześniej w tym samym 1956 roku wydał swoją pierwszą powieść, Plebanię z magnoliami. Z kolei jego debiut w roli dramatopisarza miał miejsce w 1961. Stanisław Grochowiak zaprzestał pisania prozy mając lat trzydzieści.
Podobne produkty
"Brazylia" to powieść o sile namiętności, nieposkromionych emocji i niewinności w tym rozdartym społecznie i politycznie kraju.
"Proza Saramonowicz imponuje logiką konstrukcji, nieodległej od logiki okrucieństwa. Nie zna łatwych pocieszeń, nadziei zbawienia i życia wiecznego. Próżnię po nich wypełnia grymas materii. Zapuścić w tę czeluść wzrok - to jedyny dostępny nam bunt." (Jan Gondowicz)
Ruszamy w głąb metropolii, śladem psychologicznych meandrów wielkomiejskiego człowieczeństwa, wstępujemy w duszę i umysł artysty, który ukazuje nam działanie machiny sztuki w twórcy, ocieramy się o przeżycia transcendentne, aby wejrzeć w kosmos i jego związki z człowiekiem oraz przyszłością. „19 dni na scenie” to wstrząsająca, ale harmonijna i delikatna poetycka podróż w poszukiwaniu piękna. Podróż aż po kraniec Uniwersum.
Proza Pilcha przypomina, że życie składa się ze złudzenia wieczności i z przerażającej utraty tego złudzenia.„Żółte światło” łączy wątki ściśle autobiograficzne z zupełnie fantastycznymi. Pilch eksploruje, eksploatuje i przetwarza własny życiorys i dotychczasową twórczość, kreując z nich literaturę najwyższej próby. To proza zgubna i uzależniająca. Krystalicznie czysta i szlachetnie zmącona.