Kubuś, czyli uległość. Morderca nie do wynajęcia. Nosorożec. Król umiera, czyli ceremonie. Szaleństwo we dwoje
78,00 zł
Dramaty Eugène Ionesco, który będąc autorem awangardy Teatru Absurdu lat pięćdziesiątych protestował przeciw wszelkim schematom i kompromisom tego czasu, zaliczane są do kanonu dramaturgii współczesnej. Są to sztuki o buncie przeciw stereotypom myślenia i zachowań, które demaskują natrętność banału i zagrożenia, jakie niesie powszechny kompromis.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Eugène Ionesco |
| Wydawnictwo | Mireki |
| Seria | |
| Rok wydania | 2004 |
| Wymiary | 210 x 150 mm |
| Ilość stron | 435 |
| Numer ISBN | 9788389533494 |
| Typ okładki | Twarda |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | Lekkie otarcia okładki. |
Dramaty Eugène Ionesco, który będąc autorem awangardy Teatru Absurdu lat pięćdziesiątych protestował przeciw wszelkim schematom i kompromisom tego czasu, zaliczane są do kanonu dramaturgii współczesnej. Są to sztuki o buncie przeciw stereotypom myślenia i zachowań, które demaskują natrętność banału i zagrożenia, jakie niesie powszechny kompromis. Świat tzw. Przeciętnych ludzi: urzędników noszących czarną teczkę, sklepikarzy, kelnerek, paniuś z pieskiem lub kotem pod pachą, zdebilałych staruszków, eleganckich starszych panów, dozorczyń machających miotłą i podsłuchujących wszystkie rozmowy, ukazany jest w karykaturalnym krzywym zwierciadle. Jest to nie tyle świat, co raczej światek marionetek pozbawionych autentyzmu, manipulowanych przez powszechnie panujący obyczaj.
Podobne produkty
Piękna, oszałamiająca, hipnotyzująca opowieść. Coś się kończy, a coś zaczyna. Wartości życia, śmierci, prawdy i kłamstwa zostały położone na szali. Czy życie to tylko ułuda?
"Przy pisaniu tej książki osiągnąłem najwyższy dla mnie poziom rzemiosła i techniki, którego nigdy potem nie prześcignąłem. Ówczesna wojna wyrwała mnie z tamtej drogi rozwoju." (Hermann Hesse)
W książce Łucji Dudzińskiej, historia wrażliwości jest historią dziewczyny, szukającej we własnym życiorysie tego, co bywa poezją. Nieokiełznane są jej dzieje, jak nieokiełznana bywa poezja. Poetka niczym korespondent liryczny wychwytuje sytuacje, które rysują kontury tej książki. Poezją bywa to, co niepoetyckie uwikłane w mniej lub bardziej zagadkowy los.
To powieść o starości, do której każdy z nas musi dojrzeć. ...o zmierzchu, o trwaniu w tym przedziwnym stanie, w którym jak sugeruje nam Kamiński już wcale nie jest takie pewne, po czyjej jest się stronie: tych, którzy żyją, czy tych, którzy żyli? Poza tym, co to znaczy: żyli? Skoro cały czas się z nimi rozmawia, to może jednak oni nadal są? Może jest na to choć cień szansy?