Księga tysiąca i jednej nocy. Wybór.
20,00 zł
Księga tysiąca i jedenj nocy to zbiór około 300 baśni, podań, legend, anegdot i opowieści zamkniętych w kompozycyjną ramę legendy o sułtanie Szachrijarze i jego żonie Szeherezadzie, z głównym wątkiem narracyjnym Szeherezady. Pochodzą z IX–X w. i są zaliczane do arcydzieł literatury światowej.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Anonim |
| Wydawnictwo | Państwowy Instytut Wydawniczy |
| Seria | |
| Rok wydania | 1976 |
| Wymiary | 240 x 155 mm |
| Ilość stron | 575 |
| Numer ISBN | |
| Typ okładki | Twarda |
| Stan obwoluty | Dobry |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne |
Księga tysiąca i jedenj nocy to zbiór około 300 baśni, podań, legend, anegdot i opowieści zamkniętych w kompozycyjną ramę legendy o sułtanie Szachrijarze i jego żonie Szeherezadzie, z głównym wątkiem narracyjnym Szeherezady. Pochodzą z IX–X w. i są zaliczane do arcydzieł literatury światowej.
Księga tysiąca i jednej nocy opiera się na dawnych opowieściach arabskich, legendach staroindyjskich, epopejach perskich, starożytnych przypowieściach babilońsko-asyryjskich. Zostały spisane w języku średnioarabskim – pochodzącym z fazy przejściowej z czystego języka literackiego (arab. fusha) do języka potocznego (arab. lahdża). Baśnie te są również odbiciem wyobrażeń ludzi prostych na temat życia sfer wyższych, stąd naiwne opinie i opisy, pełne przesady, np. co do sutości posiłków.
Wybór i wstęp: Władysław Kubiak,
Przekład: Andrzej Czapkiewicz, Anna Kmietowicz, Władysław Kubiak, Krystyna Skarżyńska-Bocheńska,
Wiersze przełożył: Jerzy Ficowski.
Wydanie I
Podobne produkty
Piękna, oszałamiająca, hipnotyzująca opowieść. Coś się kończy, a coś zaczyna. Wartości życia, śmierci, prawdy i kłamstwa zostały położone na szali. Czy życie to tylko ułuda?
W książce Łucji Dudzińskiej, historia wrażliwości jest historią dziewczyny, szukającej we własnym życiorysie tego, co bywa poezją. Nieokiełznane są jej dzieje, jak nieokiełznana bywa poezja. Poetka niczym korespondent liryczny wychwytuje sytuacje, które rysują kontury tej książki. Poezją bywa to, co niepoetyckie uwikłane w mniej lub bardziej zagadkowy los.
Dziesięć osób, zaproszonych przez tajemniczego nieznajomego, przybywa do luksusowej willi na Wyspę Żołnierzyków. Po sutym lunchu głos z gramofonu obwieszcza, że każdy z zebranych jest winien śmierci człowieka i teraz zostanie ukarany.
"Poezja Kapuścińskiego jest przesiąknięta melancholią, a równocześnie gorączką życia" (Claudio Magris)