Kanał. Ucieczka
10,00 zł
Opowiadania o tematyce wojennej, w tym słynny 'Kanał’, na podstawie którego Andrzej Wajda w 1956 roku wyreżyserował poruszający fabularny film wojenny, poświęcony powstaniu warszawskiemu. Film, oparty na rzeczonym opowiadaniu Jerzego Stefana Stawińskiego i zrealizowany według jego scenariusza, ukazuje jeden z końcowych epizodów powstania na Mokotowie i w Śródmieściu.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Jerzy Stefan Stawiński |
| Wydawnictwo | Czytelnik |
| Seria | Nike |
| Rok wydania | 1966 |
| Wymiary | 155 x 100 mm |
| Ilość stron | 374 |
| Numer ISBN | |
| Typ okładki | Twarda |
| Stan obwoluty | Dobry |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | Drobne otarcia i przybrudzenia obwoluty. |
Opowiadania o tematyce wojennej, w tym słynny 'Kanał’, na podstawie którego Andrzej Wajda w 1956 roku wyreżyserował poruszający fabularny film wojenny, poświęcony powstaniu warszawskiemu.
Film, oparty na rzeczonym opowiadaniu Jerzego Stefana Stawińskiego i zrealizowany według jego scenariusza, ukazuje jeden z końcowych epizodów powstania na Mokotowie i w Śródmieściu.
- „Godzina W”
- „Węgrzy”
- „Kanał”
- „Ucieczka”
- „Casalarga”
Spod ostrego pióra Stawińskiego wyszedł również „Obywatel Piszczyk”, w postać którego w filmowej adaptacji wcielił się po mistrzowsku Jerzy Stuhr.
Podobne produkty
Historia młodej Amerykanki wiodącej karnawałowe życie w Nowym Jorku, łamiącej serca mężczyznom i polującej na męża milionera urzekła też krytyków, którzy wskazywali, że to coś więcej niż wielkomiejskie story o wodzącej facetów za nos, cynicznej playgirl; że prezentowany przez Holly Golightly sposób na życie odzwierciedla jej lęk przed zwyczajnym dorosłym życiem, prozą ułożonej i spokojnej egzystencji.
"Poezja Kapuścińskiego jest przesiąknięta melancholią, a równocześnie gorączką życia" (Claudio Magris)
To powieść o starości, do której każdy z nas musi dojrzeć. ...o zmierzchu, o trwaniu w tym przedziwnym stanie, w którym jak sugeruje nam Kamiński już wcale nie jest takie pewne, po czyjej jest się stronie: tych, którzy żyją, czy tych, którzy żyli? Poza tym, co to znaczy: żyli? Skoro cały czas się z nimi rozmawia, to może jednak oni nadal są? Może jest na to choć cień szansy?
Proza Pilcha przypomina, że życie składa się ze złudzenia wieczności i z przerażającej utraty tego złudzenia.„Żółte światło” łączy wątki ściśle autobiograficzne z zupełnie fantastycznymi. Pilch eksploruje, eksploatuje i przetwarza własny życiorys i dotychczasową twórczość, kreując z nich literaturę najwyższej próby. To proza zgubna i uzależniająca. Krystalicznie czysta i szlachetnie zmącona.