Faktomontaże Leona Schillera
19,00 zł
Spór o miejsce „Zeittheater” w dorobku Schillera jest wciąż żywy i – jak przed wojną – zależny od koniunktur politycznych. Aby go jednak prowadzić, nie można poprzestać na wyznaniach samego Schillera, bądź relacjach krytyki. Nie zachowały się bowiem teksty „Polityki społecznej R.P.”, „Cjankali”, „Krzyczcie, Chiny!”. Nie były opublikowane, a pożoga wojenna pochłonęła egzemplarze teatralne i tym samym – gdy idzie o utwory Wolfa i Tretiakowa – ich tłumaczenia.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Anna Kuligowska-Korzeniewska (red.) |
| Wydawnictwo | Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego |
| Seria | |
| Rok wydania | 2016 |
| Wymiary | 250 x 180 mm |
| Ilość stron | 372 |
| Numer ISBN | 978-83-63276-43-0 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | Bardzo dobry |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | Drobne ślady powystawowe. |
„Krzyczcie, Chiny!” Siergieja Trietiakowa, „Polityka społeczna R.P.” Aleksandra Wata i „Cjankali” Friedricha Wolfa to najgłośniejsze z Schillerowskich przedstawień, określanych mianem faktomontaży czy reportaży scenicznych. Powstały w czasie Wielkiego Kryzysu, w latach demonstracyjnego zaangażowania społecznego i politycznego Schillera, który związał się – nie będąc członkiem żadnej partii – z ruchami lewicującymi i komunizującymi. Teatr traktował wówczas jako oręż w walce o wyzwolenie z ucisku klasowego „nowego hegemona” czyli proletariatu. Chciał jednocześnie stworzyć teatr wyzwolony z artystowskich – dalekich od prawdziwego życia – ambicji, dlatego zwrócił się ku modnemu, a zarazem najbardziej radykalnemu nurtowi odzwierciedlającemu rzeczywistość – ku faktomontażowi i reportażowi scenicznemu, uprawianym zarówno na Zachodzie (Erwin Piscator) jak na Wschodzie (Wsiewołod Meyerhold). Porównania z tymi twórcami miały degradować, jak i nobilitować Schillera. Kazały nazywać go pogardliwie „czerwonym” reżyserem.
Spór o miejsce „Zeittheater” w dorobku Schillera jest wciąż żywy i – jak przed wojną – zależny od koniunktur politycznych. Aby go jednak prowadzić, nie można poprzestać na wyznaniach samego Schillera, bądź relacjach krytyki. Nie zachowały się bowiem teksty „Polityki społecznej R.P.”, „Cjankali”, „Krzyczcie, Chiny!”. Nie były opublikowane, a pożoga wojenna pochłonęła egzemplarze teatralne i tym samym – gdy idzie o utwory Wolfa i Tretiakowa – ich tłumaczenia. Książka „Faktomontaże Leona Schillera” pod redakcją Anny Kuligowskiej-Korzeniewskiej przynosi nowe tłumaczenia i polskie pierwodruki tych tekstów. Towarzyszą im rekonstrukcje Schillerowskich inscenizacji i ich burzliwej recepcji oraz szkice biograficzne, pokazujące postawy, twórcze strategie i życiowe doświadczenia Aleksandra Wata, Friedricha Wolfa i Siergieja Trietiakowa. Książka dostarcza zatem materiału badawczego i na nowo otwiera dyskusję o formule ówczesnego teatrze zaangażowanego. Dyskusję aktualną i ważną zwłaszcza dziś, kiedy zastanawiając się nad skutecznością sztuki i jej społecznymi funkcjami, wracamy do doświadczeń dwudziestolecia międzywojennego i do tamtej tradycji.
Wśród autorów opracowań: Anna R. Burzyńska, Anna Kuligowska-Korzeniewska, Małgorzata Leyko, Katarzyna Osińska, Roman Pawłowski, Tomas Venclova.
Podobne produkty
Życie Sary Bernhardt (1844 - 1923) stanowi swoisty fenomen w dziejach teatru światowego. Aktorka od pierwszych sukcesów do końca swojej długiej kariery nie przestała urzekać kolejnych pokoleń widzów magią swej osobowości.
Wywiady z polskimi filmoznawcami. Wyłaniają się z nich pasjonujące portrety autorów, chętnie dzielących się swoją specjalistyczną wiedzą, oraz zamiłowaniem do kina.
Tytuł najsłynniejszej komedii Kondratiuka "Wniebowzięci" oddaje postawę życiową Maklaka i Himilsbacha, którzy dzięki sile woli, inteligencji, poczuciu humoru oraz setce wódki, potrafili wznieść się ponad beznadziejną, szarą i nudną PRL-owską rzeczywistość. Byli idolami, bo potrafili robić to wszystko, o czym inni mogli tylko marzyć. Książka opowiada nie tylko o popularnych filmach - tym razem Andrzeja Kondratiuka: "Wniebowzięci", "Jak to się robi" i "Hydrozagadka". Pokazuje także to, co działo się poza kadrem, przedstawiając barwny pejzaż cyganerii artystycznej lat 70., wśród której prym wodzili Zdzisław Maklakiewicz i Jan Himilsbach. Po "Misiu..." oraz "Rejsie..." kolejna pozycja dopełniająca trylogię Macieja Łuczaka poświęconą kultowym komediom.
Jest to drugi rocznik monograficzny poświęcony teatrowi Witolda Gombrowicza. Zawiera przede wszystkim Kronikę, dopełniająca poszukiwania i badania, zaprezentowane w „Pamiętniku Teatralnym” 2004, z. 1-4. Odnotowane w niej zostały najważniejsze wydarzenia, mające wpływ na twórczość i koleje życia Gombrowicza. Numer zawiera także kronikę sceniczną utworów tego pisarza, doprowadzona do obchodów Roku Gombrowicza 2004. Odnotowuje polskie i zagraniczne realizacje teatrów zawodowych i studenckich, realizacje radiowe i telewizyjne oraz filmowe. Wybrane przedstawienia zostały także skrótowo opisane. Kronikę uzupełniają ogłaszane po raz pierwszy archiwalia. Są to m.in. dokumenty osobiste pisarza, korespondencja z archiwum Rity Gombrowicz oraz listy Kazimierza Dejmka do Jerzego Giedroycia.