Córki księżniczki Sułtany
9,00 zł
Kontynuacja losów księżniczki Sułtany, siostrzenicy króla Arabii Saudyjskiej, i jej rodziny po roku 1991, kiedy ukazała się książka `Księżniczka`. Książka jest głosem w obronie praw kobiet w kulturach muzułmańskich.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Jean P. Sasson |
| Wydawnictwo | Prima |
| Seria | |
| Rok wydania | 1994 |
| Wymiary | 205 x 145 mm |
| Ilość stron | 220 |
| Numer ISBN | 83-85855-54-8 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Dobra |
| Uwagi techniczne | Małe otarcia okładki, stan DB |
Kontynuacja losów księżniczki Sułtany, siostrzenicy króla Arabii Saudyjskiej, i jej rodziny po roku 1991, kiedy ukazała się książka `Księżniczka`. Książka jest głosem w obronie praw kobiet w kulturach muzułmańskich.
Zakazana w krajach arabskich.
Podobne produkty
3 lutego 1933 roku Hitler wystąpił po raz pierwszy przed dowództwem Reichswehry, aby przedstawić swoje plany i pozyskać dla nich wojskowych. Gospodarzem wieczoru był generał Kurt baron von Hammerstein-Equord, który skończył właśnie 54 lata i znalazł się u szczytu kariery – awansował na Naczelnego Dowódcę, czyli na najwyższe stanowisko w armii niemieckiej...
Stanisław Witkiewicz na przełomie XIX i XX wieku był jednym z najbardziej znanych i cenionych autorytetów. Nie wahał się wypowiadać na tematy z pozoru odległe - dotyczące sztuki, artystów, polskiego społeczeństwa, instytucji kościoła katolickiego, niepodległości. Kiedy dziś - po ponad stu latach czytamy jego teksty - ze zdumieniem odkrywamy jak bardzo są aktualne. Nadal trudno nam zdefiniować pojęcie sztuki, oddzielić artystów wybitnych od wylansowanych, odnaleźć miejsce dla siebie i naszych narodowych wartości wśród nasilających się na całym świecie przejawów ojkofobii i ksenofobii.
Rzym, 1946 rok. Niemcy pokonane, okupowane przez aliantów. Polska w nowych granicach określonych przez Stalina. Europa podzielona w Jałcie na strefy wpływów. Rok zero Europy. Czterdziestoletni Jerzy Giedroyć przebywa w Rzymie. Co robić? Przyszłość kraju i Europy pozostaje nieznana. W klasztorze na Awentynie zaczyna od pisania kilkudziesięciu listów dziennie...
To wzruszająca autobiograficzna opowieść, dramatyczna i liryczna zarazem, o dzieciństwie w cieniu zagłady, absurdach totalitaryzmu, idealizmie, rozpaczy i dojrzewaniu. To także pisane z czułością wspomnienie o najbliższych, portret Arbatu i Moskwy, która już nie istnieje.