POLITYKA
- Wszystkie kategorie
- ***** ***
- ALBUMY
- ANTYKWARYCZNE DO 1945 ROKU
- BIOGRAFIE, LISTY i WSPOMNIENIA
- EZOTERYKA I PARANAUKOWE
- GRAFIKA I MALARSTWO
- GRY FABULARNE, RPG
- HISTORIA I ARCHEOLOGIA
- HUMOR, MAKSYMY I AFORYZMY
- JUDAICA
- KINO I TEATR, RADIO I TELEWIZJA
- KOMIKSY
- LITERATURA DZIECIĘCA
- LITERATURA FAKTU
- LITERATURA FANTASTYCZNA
- LITERATURA KRYMINALNA I SENSACYJNA
- LITERATURA MŁODZIEŻOWA
- LITERATURA PIĘKNA
- MAPY
- MARKETING, ZARZĄDZANIE I BIZNES
- MUZYKA
- NAUKA JĘZYKÓW
- NAUKI HUMANISTYCZNE
- NAUKI ŚCISŁE
- OBCOJĘZYCZNE
- POCZTÓWKI, WIDOKÓWKI I ZDJĘCIA
- PODRÓŻE
- POLITYKA
- PORADNIKI
- POWIEŚĆ HISTORYCZNA
- ROMANSE I POWIEŚCI OBYCZAJOWE
- SŁOWNIKI, ENCYKLOPEDIE, LEKSYKONY
- SPORT I SZTUKI WALKI
- SZTUKA
- TECHNIKA
- VARSAVIANA
- WIERZENIA I RELIGIE
- ZABYTKI TECHNIKI
Prace tworzące tom podejmują interesującą refleksję o przeszłości i współczesności monarchicznych ustrojów w różnych częściach świata, o wpływie monarchii na kulturę i stan świadomości społeczeństw żyjących w państwach, których system zakłada istnienie monarchy wyposażonego w różny zakres kompetencji.
'Książka Michaela Walzera mówi nam o tym, że aby przekroczyć granicę między jedną a drugą kulturą, a nawet między mną a tobą, Czytelniku, należy zeszczupleć. Wcześniej jednak należy przestać się bać własnej wagi. Historia liberalizmu to zdaniem Walzera historia odchudzania się na siłę. Przynajmniej od Immanuela Kanta filozofowie próbowali wymyślić zasadę sprawiedliwości, która połączy nas jedną, choćby szczupłą, ideą uniwersalną. Walzer sądzi, że taka perspektywa nie istnieje. Póki ludzkość ma jedynie wspólną historię, a nie ma wspólnej tradycji, nawet najtęższa głowa nie wymyśli żadnego moralnego esperanto, które posłuży wszystkim za zasadę sprawiedliwości.'
Słynne przemówienie francuskiej minister zdrowia Simone Veil z 26 listopada 1974, przedstawiające projekt ustawy o dobrowolnym przerywaniu ciąży (IVG). Uzupełnia je wywiad z Veil przeprowadzony 30 lat później przez Annick Cojean, dziennikarkę pisma Le Monde . Trzeba zobaczyć tę niewielką kobietę, pozbawioną całkowicie agresji, modulującą głos w bardzo spokojny, choć stanowczy sposób, gdy stawia czoła kilkuset mężczyznom, patrzącym na nią początkowo z pogardą lub wyraźnym lekceważeniem
Opis struktury niedawno powstałego (w 1945r.) ONZ, jego cele, organa i zadania, poszerzone o rozdział o idei powstania narodów zjednoczonych.
Czasy, kiedy były prezydent Rosji jeździł z nagim torsem na koniu i trząsł oligarchami, dawno minęły. Teraz żyje z dala od Kremla, w ekskluzywnej daczy – i w świecie urojeń, faszerowany lekami na uspokojenie. Na straży Władimira stoi poczciwy Szeremietiew, który jako jedyny ze służby domowej nie robi interesów na boku. Nastaje jednak dzień, kiedy zegarki z kolekcji eksprezydenta zaczynają tykać coraz głośniej i nawet Szeremietiew musi pożegnać się ze swoją – niezbyt modną w Rosji – moralnością. „Ostatnie dni Władimira P.” to niezwykle aktualna, choć osadzona w przyszłości, satyra społeczno-polityczna, która niczym matrioszka obnaża kolejne oblicza Rosji. Powieść pełna absurdalnego humoru w stylu Mendozy, z gagami godnymi „Grand Budapest Hotel”.
Po kompromitacji stworzonego przez swych pobratymców ludobójczego bolszewizmu, współczesne izraelity kontynuują dzieło niszczenia cywilizacji chrześcijańskiej w tak ważnych rejonach wartości, jak naród, państwo, wiara, rodzina, tradycja, kultura narodu, dekalog moralny. Z dwóch uniwersalnych idei, wolności oraz wspaniałej utopii, jaką jest równość wszystkich wobec wszystkich, tzw. komunizm sklecony przez masonów żydowskiego pochodzenia: Mojżesza Hessa i Karola Marksa, a zastosowany w ludobójczej skali na na carskiej Rosji przez Żyda Ulianowa-Lenina, uczynił je szyderczymi parodiami, pretekstami do masowych zbrodni, do destrukcji materialnej i duchowej o skali nieporównywalnej z niczym innym w historii gatunku ludzkiego.
"Piękni dwudziestoletni" to utwór szczególny w twórczości Marka Hłaski - formalnie rzecz biorąc pamiętnik, jest nie mniej literacki niż jego powieści i opowiadania. Hłasko opisuje swe życie w Polsce przedpaździernikowej i na emigracji, pisze o ludziach, których kochał, z którymi pił, z którymi siedział w więzieniach, pisze o życiu, które samo w sobie jest powieścią. Przy lekturze tej książki czytelnik jest nieustannie konfrontowany z pytaniem, czy ma do czynienia z prawdą, czy tylko z "prawdziwym zmyśleniem", czy Hłasko - narrator i bohater - jest postacią prawdziwą, czy autokreacją.
Powieść kryminalna osnuta wokół prawdziwego morderstwa premiera Piotra Jaroszewicza i jego żony. Wszystko pozostałe, jak zastrzega autor, to przypadkowe podobieństwo do rzeczywistych postaci. Przypadkowa jest też oczywiście karykatura Jerzego Urbana na okładce.
Polityczni to zbiór relacji więźniów politycznych, którzy opowiadają o swoich pobytach w więzieniach Peerelu w latach 1982-86. W książce znajdują się zapisy 10 osób: Barbary Fabiańskiej, Jerzego Geresza, Zbigniewa Gluzy, Ewy Heynar-Skowrońskiej, Włodzimierza Kowalskiego, Krystyny Laskowicz, Andrzeja Machalskiego, Wandy Minickiej, Joanny Szczęsnej i Tadeusza Wypycha.
Celem książki jest analiza decyzji i działań Unii Europejskiej dotyczących równego traktowania kobiet i mężczyzn, ukazanie złożoności tego problemu i trudności w jego ocenie.
Książka ujawnia żydomasoński, rodem z KOR i UW polityczno - nacyjny rodowód formacji Kaczyńskich, od Porozumienia Centrum, po Prawo i Sprawiedliwość. Bilansuje dwulecie ich nieograniczonej władzy. Jej priorytety to filosemityzm, wasalizm żydoamerykański, porzucenie obietnic wyborczych, niszczenie koalicjantów za ich opór przeciwko zniewoleniu Polski przez Unię Europejską, przeciwko udziałowi polskich żołnierzy w zbójeckich najazdach na Irak i Afganistan.
W kilka dni po wydarzeniach w Bydgoszczy, w ciągle jeszcze napiętej sytuacji politycznej, IX Plenum Komitetu Centralnego PZPR podjęło 30 marca 1981 roku decyzję o zwołaniu nadzwyczajnego zjazdu partii. Kierownictwo PZPR, wahające się do tej pory między reformami a zachowaniem wszystkich dotychczasowych prerogatyw partii, oscylujące między ugodowym a twardym kursem wobec "Solidarności", deklarujące gotowość wprowadzenia zmian w aparacie, a jednocześnie broniące do ostatka każdego prominenta oskarżonego przez opinię publiczną o nieudolność...
Większość prac sowietologicznych i postsowietologicznych powstających dziś w Europie Środkowo-Wschodniej jest stygmatyzowana historią tego regionu w ostatnim półwieczu. Ich autorzy, zastanawiając się, dokąd Rosja dziś zmierza, skupiają się na rozważaniu najbardziej karkołomnych aliansów i kombinacji ideologiczno-politycznych, a kolejnych przywódców nowej Rosji - od Gorbaczowa do Putina - analizują pod jednym kątem: są raczej nacjonalistyczni czy też... wciąż jeszcze postkomunistyczni?
Opowieść równie niezwykła, jak zaskakująca kariera Władimira Władimirowicza Putina – pozbawionego błyskotliwych talentów funkcjonariusza KGB niskiej rangi, który został prezydentem Rosji i niemal błyskawicznie zlikwidował dorobek demokratycznych przemian, sprawiając, że kraj ponownie stał się zagrożeniem dla świata i swoich własnych obywateli...
ONE. RESORTOWE DZIECI. „Violetty”, „Kowalscy”, Literaci”, „Poeci”, „Daniele” i inni. Połączeni solidarnością grupową i interesami, posługujący się wprawnie relatywizmem moralnym, szyderstwem i ośmieszaniem. Często, w razie pilnej potrzeby, pełniące rolę „dyżurnych autorytetów moralnych”, szczujących przeciw zbyt niepokornym, zbyt dociekliwym – myślącym, ponad ICH miarę, po prostu inaczej.
Miejscem „rozmów” jest pensjonat nad Wigrami na Suwalszczyźnie; spotyka się w nim grono osób spędzających tam wakacje. Prowadzą rozmowy o Polsce. Powracającym tematem jest doświadczenie społeczeństwa pod panowaniem komunizmu. Dla bohaterów rozmów - wśród których jest m.in. profesor, były marynarz, działacz podziemnej Solidarności oraz postać główna pan Mareczek - porte-parole autora - komunizm jest systemem, w którym każdy czuje się zniewolony i z którego wszyscy chcą się wyrwać, wyzwolić.
Powieść wydana w 1984 roku w drugim obiegu stała się jedną z najgłośniejszych polskich pozycji lat osiemdziesiątych. Z jednej strony wzbudziła zachwyt, z drugiej stała się obiektem ataków, zwłaszcza ze strony ówczesnej władzy. Za jej publikację autor został wyrzucony z PAN.
Czy każdy człowiek jest naprawdę wolny, nie istnieje alternatywa dla kapitalizmu, a w Polsce mamy demokrację? Przy okazji obchodów 25-lecia wolności padało wiele odpowiedzi na te pytania. Prezentowany tom zawiera zbiór esejów humanistów młodego pokolenia, którzy w bardzo ciekawy sposób podejmują problematykę kształtowania się w Polsce idei wolności po 1989roku, przemian społecznych, ewolucji myśli liberalnej i feministycznej oraz roli i jakości debaty publicznej.
Jak postępuje polityk decydujący się na poddanie torturom terrorysty, który wie, gdzie znajdują się mające wybuchnąć bomby? Czy należy zestrzelić samolot pasażerski skierowany przez terrorystów na cel cywilny? Czy polityk ma brudzić sobie ręce? Czy w ogóle je brudzi? Czy obywatele mają moralny obowiązek przestrzegania prawa? Kiedy z powodów etycznych można złamać prawo? Czy istnieje moralność między państwami? Pytania te zadaje autor książki "Sokrates w Waszyngtonie".
"Książka powstała z potrzeby uczestnictwa w debacie o przeszłości, teraźniejszości i dniu jutrzejszym suwerenności państwa i narodu. Jej celem jest wskazanie szczególnie na katalog wątpliwości w sprawie współczesnego znaczenia spraw związanych z suwerennością państwa. Autorzy podkreślają, że jako cecha państwa bywa ona rozmaicie interpretowana, toteż poglądy na temat suwerenności są dalece zróżnicowane."
To pierwszy w Polsce dokument o pracy lekarzy w czasach zarazy. Paweł Reszka wszedł do szpitali jednoimiennych. Co zobaczył? Jak mówi jeden z bohaterów książki: Wszystko działało na zasadzie pospolitego ruszenia. Społeczeństwo szyjące maseczki. Kombinezony, które podarował warsztat lakierniczy. Maski gazowe dostarczone przez wojsko. Pomyślałem: Z czym my na tę wojnę idziemy? Ze słowem 'misja' na ustach?
Wizualność jest jednym z najważniejszych elementów przekazu politycznego. Często na niej oparta jest polityczna narracja. Z kolei sztuki wizualne czerpią ze świata polityki, czyniąc go źródłem tematów, przedmiotem komentarzy. Dlatego obie dziedziny poddane zostały analizie z punktu widzenia wielu perspektyw badawczych. Ich wyniki zaprezentowane w niniejszym tomie są próbą uchwycenia bogatego spektrum wzajemnych relacji obu społecznych i kulturowych uniwersów.
Zalążki idei socjalizmu występowały w ruchach protestu w średniowieczu i we wczesnej epoce nowożytnej (ciompi, lewellerzy), w niektórych ruchach religijnych, utopiach epoki odrodzenia (T. Campanella, T. More). W XIX w. socjalizm był reakcją na zmiany społeczne, które zaczęły się dokonywać we wczesnych fazach kapitalistycznego uprzemysłowienia: rozbicie tradycyjnych wspólnot i instytucji paternalizmu właściwych epoce przedprzemysłowej, masowa ruchliwość społeczna, rozpad tradycyjnych więzi, urynkowienie rozmaitych aspektów życia wcześniej regulowanych obyczajem, wyzysk, wykorzenienie i alienacja jednostek i grup społecznych.
Terroryzm to manipulowanie cudzym lękiem w celach politycznych. Sebastian Wojciechowski doliczył się już prawie siedmiuset definicji terroryzmu a pewnie będzie ich z czasem jeszcze więcej. Autoironicznie w jednym z cytatów, który znajdziemy w przypisie mówi, że typologii terroryzmu jest tyle ilu badaczy.