Księga niepokoju, spisana przez Bernarda Soaresa, pomocnika księgowego z Lizbony
41,00 zł
Gdyby to Pessoa przygotował do wydania „Księgę niepokoju”, zapewne wyszłaby z tego mniejsza książka. Jak wynika z jego notatek, przewidywał „w miarę możliwości rygorystyczną selekcję różnych istniejących fragmentów”, dostosowanie tych najstarszych do „prawdziwej psychiki” Soaresa oraz „ogólną redakcję samego stylu”. Takie zabiegi pozwoliłyby uzyskać prawdziwą książkę, doszlifowaną i potoczystą, mającą być może połowę tych stron, które ma teraz i – być może – połowę swego uroku i geniuszu. Gdyby wyeliminować z niej to, co fragmentaryczne i nieukończone, książka niewątpliwie zyskałaby na sile, ale mogłaby też stać się przy tym zaledwie „kolejną” książką, a nie wyjątkowym dziełem, którym jest.
-Richard Zenith
Brak w magazynie
Autor dzieła | Fernando Pessoa |
Wydawnictwo | Lokator |
Seria | Anachroniczna |
Rok wydania | 2013 |
Wymiary | 220 x 170 mm |
Ilość stron | 456 |
Numer ISBN | 978-83-63056-04-9 |
Typ okładki | Miękka |
Stan obwoluty | - |
Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
Uwagi techniczne | Drobne przybrudzenia bloku książki. |
Gdyby to Pessoa przygotował do wydania „Księgę niepokoju”, zapewne wyszłaby z tego mniejsza książka. Jak wynika z jego notatek, przewidywał „w miarę możliwości rygorystyczną selekcję różnych istniejących fragmentów”, dostosowanie tych najstarszych do „prawdziwej psychiki” Soaresa oraz „ogólną redakcję samego stylu”. Takie zabiegi pozwoliłyby uzyskać prawdziwą książkę, doszlifowaną i potoczystą, mającą być może połowę tych stron, które ma teraz i – być może – połowę swego uroku i geniuszu. Gdyby wyeliminować z niej to, co fragmentaryczne i nieukończone, książka niewątpliwie zyskałaby na sile, ale mogłaby też stać się przy tym zaledwie „kolejną” książką, a nie wyjątkowym dziełem, którym jest.
-Richard Zenith
Prezentowany poniżej przekład „Księgi niepokoju” oparty został na dziewiątym wydaniu Richarda Zenitha (2011). Tym samym wprowadza on istotne zmiany w odniesieniu do poprzedniego wydania Księgi w moim przekładzie (opartego na czwartym wydaniu Zenitha z 2003 roku), które ukazało się Warszawie w 2007. Poza tym, że tekst przeszedł nową redakcję w oparciu o nowy oryginał, został też poszerzony o wspomniane siedem fragmentów. Uwzględniono w nim także kilkaset zmian wynikłych z nowych odczytań rękopisów – w większości przypadków nadających zdaniu całkiem nowy sens – oraz usunięto część akapitów. Te z „wielkich fragmentów” (składających się na drugą część książki), które w poprzednich wydaniach nosiły jednakowe tytuły, a zróżnicowane były numerycznie, teraz zostały połączone w całości podzielone jedynie gwiazdkami. Na końcu umieszczono kilka szczątkowych tekstów (oznaczonych jako apendyksy), które Wydawca zidentyfikował jako nieukończone fragmenty „Księgi niepokoju” lub/i wersje fragmentów istniejących. […]
Dokonane przez Richarda Zenitha drobiazgowe, bibliofilskie opracowanie Księgi zostało w polskim wydaniu zredukowane do niezbędnego minimum. Oryginał opatrzono w szczegółowe przypisy informujące między innymi o datach (datowanych fragmentów), o tym, czy dany fragment został napisany ręcznie, czy na maszynie, jak również o wszystkich wariantach poszczególnych słów i zdań. W przypisach do polskiego wydania pomijałem te kwestie, a w przypadku fragmentów pozostawionych w różnych wersjach wybierałem taką propozycję Autora, którą uznałem za najstosowniejszą.
-Michał Lipszyc [ze wstępu]
Nigdy żaden pisarz nie zdołał w sposób równie bezpośredni i wyrazisty przenieść swojej duszy na zapisaną kartkę papieru. „Księga niepokoju” to arcydziwna fotografia, stworzona ze słów jedynej materii zdolnej uchwycić zakamarki duszy, która została tu ujawniona.
-Richard Zenith